ένα τραγούδι…μια ιστορία

Σταύρος Σιόλας – Της Άρνης το Νερό

Η Άρνη είναι ένα μικρο χωριό της Άνδρου.Η Άρνη σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ήταν η πηγή που βρισκόταν στον κάτω κόσμο,από όπου έπιναν οι νεκροί για να ξεχάσουν τον  απάνω κόσμο. Όποιος έπινε απο το νερό της Άρνης αμέσως ξεχνούσε τους ανθρώπους που αγαπούσε.

 Ο Σταύρος Σιόλας περιγράφει πως έφτιαξε το συγκεκριμένο τραγούδι.

»Το 2005 κλήθηκα, από τον σκηνοθέτη και δάσκαλό μου στην δραματική σχολή του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ, Κωστή Καπελώνη, να γράψω τη μουσική για την παράσταση «ΑΓΓΕΛΑ» του Γ.Σεβαστίκογλου. Την παράσταση θα σκηνοθετούσε ο ίδιος για λογαριασμό του ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου, με διευθυντή τον Δήμο Αβδελιώδη. Το έργο, γραμμένο το 1958, αποτυπώνει το κλίμα της μετεμφυλιακής περιόδου στην Ελλάδα, μέσα από τις ζωές ξεριζωμένων κοριτσιών από την επαρχία που εξασφάλιζαν την επιβίωση τους ως υπηρέτριες σε Αθηναϊκά σπίτια πλούσιων ή μεσαίων οικογενειών. Σε μια σκηνή του έργου, η Άννα (Χριστίνα Καραβεζύρη), απευθυνόμενη στην Αγγέλα (Τάνια Παλαιολόγου), ενώ απλώνουν ρούχα στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας, θυμάται τον αρραβωνιαστικό της, που της είχε υποσχεθεί πως θα την παντρευτεί μόλις γυρίσει απ’ τα καράβια. Ο Γάμος αυτός θα αποτελούσε μια σωτηρία, ίσως και μόνη διαφυγή, για εκείνην, όπως και για όλα τα κορίτσια της ίδιας μοίρας.

Τον πρώτο καιρό της έστελνε κάρτα από κάθε λιμάνι. Στη συνέχεια μόνο τις γιορτές, έπειτα όλο και πιο αραιά… ώσπου σταμάτησε εντελώς… Σε αυτό το σημείο της αφήγησής της, η Άννα θυμάται ένα τραγούδι από το χωριό της… «Της άρνης το νερό Αγγέλα μου, της αρνησιάς η βρύση». Μια φράση από τα λεγόμενα μοιρολόγια αποχωρισμού της δημοτικής μας παράδοσης. Φορτισμένος από την ιστορία της νεαρής υπηρέτριας, αλλά και την όλη ατμόσφαιρα του έργου, έγραψα το τραγούδι αυτό που έμελε έναν χρόνο μετά, στο «Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης», να πάρει το 1ο βραβείο καλύτερου τραγουδιού από το κοινό και την επιτροπή και εγώ, που το τραγούδησα, να λάβω βραβείο καλύτερης ερμηνείας.»

apo black kat