σε ΑσπροΜαυρο φόντο…84

Δημήτρης Χαρισιάδης

Η ισορροπημένη, συχνά αφαιρετική σύνθεση, η άψογη τεχνική, το χιούμορ και η αισιοδοξία χαρακτηρίζουν τη γραφή του Χαρισιάδη, ο οποίος συνδύασε τις ξένες επιδράσεις με την ελληνική αισθητική σε ένα καθαρά προσωπικό ύφος. Πράγματι, σε όλο το θεματικό εύρος της δουλειάς του η προσεκτικά μελετημένη γεωμετρία του κάδρου, η επιτηδευμένη χρήση του φωτός και της σκιάς και η επιλογή της κατάλληλης οπτικής γωνίας και απόστασης, ώστε να αναδεικνύεται με τρόπο σαφή και άμεσο το κυρίως θέμα, παρέμειναν αναλλοίωτα συστατικά της αισθητικής του. Στο πλαίσιο αυτό, η «ανόθευτος» φωτογραφία, όπως την εννοούσε ο Χαρισιάδης, δεν απέκλειε καθόλου την επανάληψη ή ακόμη και τη σκηνοθεσία της σκηνής ή την επανασύνθεση του κάδρου στον θάλαμο, εφόσον μια τέτοια επέμβαση μπορούσε να παράσχει καλύτερα αισθητικά και τεχνικά αποτελέσματα.

Αυτό που χαρακτηρίζει τις φωτογραφίες του Χαρισιάδη, τουλάχιστον αυτές που ξεχωρίζουν ποιοτικά τόσο από το ερασιτεχνικό όσο και από το επαγγελματικό σκέλος της παραγωγής του, είναι μια ηρεμία και αυτοσυγκράτηση. Καμία υπερβολή ούτε στην υπογράμμιση συναισθημάτων

ούτε στη φορμαλιστική κατασκευή. Το κάδρο του δεν είχε τον δυναμισμό της Παπαϊωάννου και ο συναισθηματισμός του δεν εισέβαλε στη φωτογραφία του, όπως συμβαίνει με τον Μπαλάφα. Η φλεγματική αυτή απόσταση υπηρετεί με σεμνότητα την αρμονία και την αίσθηση μιας διάρκειας. Το γεγονός ότι για τόσα χρόνια ο Χαρισιάδης μέσα από τον σεβασμό αυτής τής αρμονίας έκανε ταυτόχρονα ένα σημαντικό προσωπικό έργο και με την ίδια ποιότητα άσκησε και ένα επάγγελμα, δεν μπορεί παρά να αυξήσει τον θαυμασμό και τον σεβασμό μας.

http://tsoumpasphotogallery.ning.com/group/tsoumpasphotogallery/forum/topics/1911-1993