σε ΑσπροΜαυρο φόντο 190
Yousuf Karsh
Ο Γιουσούφ Καρς γεννήθηκε το 1908 στην πόλη Μαρντίν στην ανατολική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Επέζησε της αρμενικής γενοκτονίας και δυστύχησε να δει συγγενείς του να σφάζονται και την αδελφή του να πεθαίνει από τύφο. Σε νεαρή ηλικία κατέφυγε στο Κεμπέκ του Καναδά. Η πρώτη επαφή του με τον κόσμο της φωτογραφίας ήταν στο στούντιο του θείου του, ο οποίος τον έστειλε στη Βοστώνη των ΗΠΑ για να μαθητεύσει δίπλα στον Αρμένιο φωτογράφο Τζον Γκάρο. Υστερα από τέσσερα χρόνια, το 1931, ο Καρς επέστρεψε στον Καναδά, έτοιμος να γοητεύσει με την τέχνη του και να γίνει διάσημος μέσα από φωτογραφίες διασημοτήτων.
Ο Yousuf Karsh είναι ο φωτογράφος που «συνέλαβε» με την κάμερά του όλα τα είδωλα του 20ου αιώνα. Από το στούντιό του πέρασαν ηθοποιοί, πολιτικοί, λογοτέχνες, επιστήμονες. Φωτογράφησε τον Winston Churchill, τον Albert Einstein, τον Alfred Hitchcock, την Audrey Hepburn τον George Bernard Shaw, τον Mohammad Ali, τον Pablo Picasso και πολλούς άλλους. Τα πορτραίτα του χαρακτηρίζονται από ένα ύφος ατμοσφαιρικό, με αναφορές στο κλασικό σινεμά του Χόλυγουντ, γεμάτες έντονο κοντράστ.
Μάστορας των φωτοσκιάσεων, ο Καρς ξεχώριζε με την πολύ χαρακτηριστική πρακτική του να φωτίζει τα χέρια των μοντέλων του ξεχωριστά. Ολόκληρο το έργο του είναι μια εκμοντερνισμένη ασπρόμαυρη φωτογραφική εκδοχή πορτρέτων που μοιάζει να έχουν ξεπηδήσει από πίνακες ζωγραφικής του 18ου και 19ου αιώνα. Φανερά επηρεασμένος από την παράδοση εκείνων των εποχών, προσδιορίζει και αναδεικνύει την ξεχωριστή προσωπικότητα του κάθε ατόμου, αποτυπώνοντας τον εσωτερικό του κόσμο.
Όταν ο Τσώρτσιλ βρυχάται
Η ιστορία πίσω από το συνοφρυωμένο βλέμμα του Αγγλου πρωθυπουργού ξεκινά τον Δεκέμβριο του 1941, στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Τσώρτσιλ, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Οτάβα, είχε μόλις τελειώσει την ιστορική του ομιλία στο καναδικό Κοινοβούλιο και θα ακολουθούσε μια φωτογράφιση.
Οπως αναφέρει ο ίδιος ο Καρς σε ένα από τα βιβλία του, «ο Τσώρτσιλ δεν είχε καθόλου διάθεση για φωτογράφιση, διότι δεν είχε ενημερωθεί. Με τα πολλά, αφού άναψε το πούρο του, υποχώρησε και δέχτηκε να ποζάρει». Ομως αυτό δημιουργούσε προβλήματα στον Καρς, διότι όπως εξιστορεί «το πούρο του ήταν παντού. Του έδωσα ένα τασάκι, αλλά δεν το αποχωριζόταν. Ελεγξα την κάμερά μου να δω αν ήταν όλα έτοιμα. Περίμενα. Συνέχισε να καπνίζει. Τότε, χωρίς να το έχω σκεφτεί, αλλά με σεβασμό, του είπα, Συγχωρήστε με, κύριε, και του πήρα το πούρο από το στόμα. Μέχρι να πάω στην κάμερά μου, με κοιτούσε με τέτοιο μίσος που θα έλεγες ότι ήταν έτοιμος να με κατασπαράξει. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή τράβηξα τη φωτογραφία».
Αργότερα ο Τσώρτσιλ θα σχολίαζε για τον Καρς ότι «ήταν ικανός να κάνει ένα λιοντάρι να μείνει ακίνητο για να το φωτογραφίσει». Η δήλωση αυτή θα αποτελούσε και την έμπνευση για τον τίτλο, που έδωσε τελικά ο Καρς στη φωτογραφία.
«Το λιοντάρι που βρυχάται» (The Roaring Lion)
imaginistes 