Θου, Κύριε!… Δημοκρατία a la carte

 

από τον Ανερμάτιστο

 

Χελόου ιματζινίστες!

Τί μου κάνετε; Ελπίζω να είστε καλά και να περνάτε ακόμα καλύτερα!

Με το καλοκαίρι να εισβάλλει για τα καλά στη ζωή μας , έρχεται η ώρα να βρεθούμε αντιμέτωποι με τη δυσάρεστη πραγματικότητα.

Καλώς ή κακώς, η νέα σεζόν είναι under way (που θα λέγαμε και στο χωριό), κάτι που σημαίνει πως ο ελεύθερος χρόνος λιγοστεύει και οι υποχρεώσεις ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.

Παρ’ όλα αυτά, εμείς βρισκόμαστε στις επάλξεις, προκειμένου να απολαύσουμε για ακόμα μια φορά τις περιπέτειες του αγαπημένου μας ήρωα, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον one of a kind (Mεσσηνιακό ιδίωμα), υπέρλαμπρο, πολυαγαπημένο Ελληναρά.

Για να μην σας κουράσω με τη φλυαρία μου όμως, περνάω ευθύς αμέσως στο ψητό.

Η αλήθεια είναι πως, καίτοι έχουμε αναφερθεί σε πολλά θέματα που αφορούν στον ήρωά μας, δεν έτυχε ως τώρα να

ασχοληθούμε διεξοδικά με τις πολιτικές και κοινωνικές του απόψεις.

Έτσι, μιας και οι μέρες το ευνοούν, είναι η κατάλληλη στιγμή να πούμε δυο λόγια σχετικά.

Αρχικά, πρέπει να τονίσουμε πως ο Ελληναράς λατρεύει τη δημοκρατία, μια δημοκρατία που ευαγγελίζεται συχνά όταν πρόκειται για την προάσπιση των προσωπικών του δικαιωμάτων και ελευθεριών. Βέβαια, όταν μιλάμε για τους άλλους, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά στο μυαλό του…

Εν ολίγοις, μπορεί να ασπάζεται τη δημοκρατία, αλλά έχει την κακή συνήθεια να την ερμηνεύει κατά το δοκούν. Συγκεκριμένα, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν μπόρεσε ποτέ να αφομοιώσει, όσο κι αν προσπαθεί να αποτινάξει το μανδύα του συντηρητισμού από πάνω του.

Θα μου πείτε, είναι έγκλημα να είσαι συντηρητικός; Όχι βέβαια.

Το κακό της υπόθεσης δεν έγκειται στο ίδιο το χαρακτηριστικό, αλλά στην υποκρισία που το συνοδεύει, όπως και τα περισσότερα πράγματα στη ζωή του ήρωά μας.

Ας δούμε όμως μερικά παραδείγματα.

Ο Ελληναράς κατανοεί τη διαφορετικότητα. Για την ακρίβεια, όταν μιλά δημοσίως την εγκρίνει κιόλας. Έτσι, σε περίπτωση που είστε κοντοί, χοντροί, άσχημοι, ομοφυλόφιλοι, άθεοι, ή οτιδήποτε άλλο που μπορεί να ξεφεύγει από τα πρότυπα της κοινωνίας, έχετε κάθε δικαίωμα να εκφράζεστε ελεύθερα. Στα σπίτια σας. Έξω από αυτά, σε περίπτωση που βρεθείτε στο διάβα του, τόσο το χειρότερο για σας, καθώς θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για ”κομψούς” χαρακτηρισμούς και ευγενείς ”γαλλικές” εκφράσεις. Πώς να το κάνουμε δηλαδή, αφού χαλάτε την αισθητική του! Αυτή που τον διακρίνει γενικότερα, ξέρετε εσείς.

Ο Ελληναράς δεν είναι σεξιστής. Όπως κάθε άνθρωπος με παιδεία (…), έτσι κι ο φίλος μας πιστεύει απόλυτα στην ισότητα των δύο φύλων και φροντίζει να το διατυμπανίζει αναλόγως στις κοινωνικές του συναναστροφές. Από την άλλη, βέβαια, κάποιος πρέπει να πλένει και τα σώβρακα(sic) στο σπίτι, κάτι που η αυξημένη τεστοστερόνη δεν του επιτρέπει. Έτσι λοιπόν, από τη στιγμή που αποφασίζει να απομακρυνθεί από την αγκαλιά της μανούλας (στην τρυφερή ηλικία των 35), αναζητά το επόμενο ”θύμα” που, συν τοις άλλοις, θα πρέπει να τον ικανοποιεί και σεξουαλικά.

Βέβαια, σε περίπτωση που δεν ταιριάζουν και τόσο, δεν τρέχει και τίποτα! Άλλωστε, κανείς δεν ”πήγε” από κέρατο, έτσι δεν είναι;

 Τέλος, ο Ελληναράς δεν είναι φασίστας. Ο φίλος μας δεν έχει κανένα πρόβλημα απέναντι σε ανθρώπους με διαφορετικό χρώμα δέρματος. Κανένα, αρκεί να είναι υπάκουοι, να μην φέρνουν αντιρρήσεις και να μην διεκδικούν -προς Θεού- ίσα δικαιώματα με αυτόν. Αν υπάρχει εργασιακή σχέση, δε, απαγορεύεται η έγερση οποιασδήποτε αξίωσης για συνέπεια στην πληρωμή. Ο Ελληναράς θα σε πληρώσει όταν έχει, αν έχει. Κι αν δε σ’ αρέσει, ”να γυρίσεις στη χώρα σου, όπου κρεμόσουν από τα δέντρα.” Και πριν τολμήσεις να τον αποκαλέσεις φασίστα, ξανασκέψου το.

Δεν είναι αυτός φασίστας, εσύ είσαι μαύρος! Γκέγκε;

Αυτά τα ολίγα για σήμερα.