Σελίδες ημερολογίου 33…της Καισαριανής

του Μιχάλη Δήμα

   Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014. Για όσους δεν πάνε διακοπές στη θάλασσα ή βαριούνται, όπως εγώ τη διαδικασία του μπάνιου – κουβάλημα παρελκόμενων, ζέστη, κίνηση, αναζήτηση πάρκινγκ, βαβούρα, κόσμο και πανικό – υπάρχει η εναλλακτική λύση του περιπάτου στην όμορφη Καισαριανή. Τόσο κοντά στο κλεινόν άστυ και όμως είναι μια τοποθεσία που προσφέρει, τόση ηρεμία και γαλήνη, λες και βρίσκεσαι σε κάποιο ορεινό χωριό.

Από παλιά είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη. Είχα την τύχη να προλάβω τη γιαγιά που έφτιαχνε καφέδες σε μια παράγκα και πουλούσε στους περιπατητές, πριν γίνει το περίπτερο στη Καλοπούλα και την καλύβα που έμενε κάποιος τύπος και ήταν γεμάτη σημειώματα από τους επισκέπτες του. Μ’ αυτά εκφράζανε είτε τις ευχαριστίες τους είτε τις εντυπώσεις τους από αυτόν τον ιδιόρρυθμο αναχωρητή. Μπορείς λοιπόν να περπατήσεις στο δασικό δρόμο ή να κάνεις ποδήλατο.

Διασταυρώνεσαι με κάποιον άγνωστο και αυθόρμητα τον χαιρετάς, έτσι απλά, γιατί η φύση μας φέρνει πιο κοντά. Μπορείς να πάρεις κάποιο από τα καλοσχεδιασμένα μονοπάτια. Μπορείς να ρεμβάσεις και ν’ αγναντέψεις την Αθήνα από ψηλά μέχρι πέρα στο Σαρωνικό. Καλοκαιρινή ραστώνη κάτω από τα πεύκα με συντροφιά τα τζιτζίκια και τις χαλκοκουρούνες, πίνοντας τον καφέ σου στο αναψυκτήριο ή σε κάποιο από τα τραπέζια που βρίσκονται στην απέναντι πλευρά του δρόμου.

Στην Καισαριανή εκτός από  το μοναστήρι, που λειτουργεί ως αρχαιολογικός χώρος, και το καθολικό του είναι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου, δείγμα εξαίρετης βυζαντινής αρχιτεκτονικής, υπάρχει και ένα άλλο λιγότερο γνωστό, λίγα χιλιόμετρα πιο ψηλά. Πρόκειται για τη μονή Αστερίου και το καθολικό της είναι αφιερωμένο στους Ταξιάρχες. Παλιότερα δύσκολα το έβρισκες ανοιχτό, σήμερα όμως είναι επισκέψιμο τις πρωινές ώρες.

Την τελευταία φορά που είχα ανέβει, μου έκανε εντύπωση που η πόρτα ήταν ανοιχτή και υπήρχε ζωηρή κίνηση. Μπήκα μέσα και με έκπληξη είδα στο βάθος μοναχούς να καθαρίζουνε πατάτες. Η τοποθεσία που είναι χτισμένο σε συνδυασμό με τη φρουριακή μορφή του, καθώς και τις ιστορίες που κυκλοφορούν σχετικά  με αυτό σε παραπέμπουν στο Όνομα του Ρόδου. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το ναό κομψοτέχνημα, εγγεγραμμένο σταυροειδή με τρούλο καθώς και τα κτίσματα που τον περιβάλλουν.

Κάποτε διέθετε πλούσια βιβλιοθήκη. Η Φρειδερίκη, η βασίλισσα ντε, αφού το αποχαρακτήρισε, το χρησιμοποιούσε, σαν ησυχαστήριο. Πονηρή γαρ η βασιλομήτωρ. Μονές ζυγές δικές της…