το τραγούδι της ημέρας…πανηγύρι Ασπροπύργου – NAGILA HAVA
του Χρήστου Πιπίνη
της Αγίας Παρασκευής – Ασπρόπυργος
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
Δεκαετία του 90, όταν οι επισκέψεις της παρέας των imaginistes στο πανηγύρι του Ασπροπύργου ήταν αδιαπραγμάτευτες. Βασίλης Σαλέας, Λευτέρης Ζέρβας, Γιώργος Κόρος, Βραζιλιάνος, Κώστας Σούκας, Βαγγέλης Περπινιάδης, Κώστας Σκαφίδας, Βάσω Χατζή, Σοφία Κολλητήρη και πολλοί άλλοι. Μεγάλη ατραξιόν ο θρυλικός Ασπροπυργιώτης τραγουδιστής, Γιάννης Σκληρός, χαρντ ροκ φωνή, σε ειδική αποστολή για ν’ αποδώσει κατόπιν καθολικής απαιτήσεως του παραληρούντος κοινού, στη δική του γλώσσα και στη δική του ανεπανάληπτη εκδοχή. το πασίγνωστο Μεσογειακό άσμα, Χάβα Ναγκίλα. Το «φεστιβάλ πολιτισμού» του Ασπροπύργου, το δικό μας WOODSTOCK, δυστυχώς εξέπνευσε με το θάνατο του Βαγγέλη Περπινιάδη που λατρευόταν στην περιοχή ως τοπικός ήρωας.

Γιώργος Κόρος, Σοφία Κολλητήρη, Μίμης Ανδριανός, Γιάννης Σκληρός σε πανηγύρι στον Ασπρόπυργο το 1963.Φωτό https://www.facebook.com/122066264513248/photos/a.226937077359499/1604971559556037/?type=3&theater
Το Πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στον Ασπρόπυργο ήταν το μεγαλύτερο της Αττικής. Διαρκούσε τρεις ημέρες 25, 26, 27 Ιουλίου. Δυο μήνες πριν άρχιζαν η αποταμίευση και οι προετοιμασίες. Οι γυναίκες έραβαν φορέματα, αγόραζαν καινούρια παπούτσια και ό,τι άλλο απαραίτητο, να τα φορέσουν στο πανηγύρι. Οι άνδρες έραβαν κοστούμια, αγόραζαν παπούτσια ―πολλοί τα έκαναν παραγγελιά― πουκάμισα, γραβάτες. Επιβάλετο να ήσαν καλοντυμένοι στο πανηγύρι και αψηφούσαν τη ζέστη το κατακαλόκαιρο. Αποταμίευαν χρήματα να έχουν για τα όργανα. Ήταν αδιανόητο αλλά και προσβλητικό να χορέψουν χωρίς λεφτά στα όργανα.
Η ενημέρωση για την κομπανία που θα είχε εξασφαλίσει κάθε μαγαζί είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους θαμώνες της αγοράς. Άρχιζαν οι συζητήσεις νωρίς, τουλάχιστον ένα μήνα πριν. Μάθαιναν όλες τις προσπάθειες για το κλείσιμο των συμφωνιών.
Το Πανηγύρι ήταν η μεγαλύτερη γιορτή για το χωριό. Γιόρταζαν όλοι, ήταν και η ετήσια γιορτή των γυναικών. Ήταν για τις γυναίκες η έξοδος τής χρονιάς. Αναβίωνε μια φορά το χρόνο το δικαίωμα της εξόδου στην αγορά, φυσικά πάντα ως μέλη τής οικογένειας. Ανήμερα ιδιαίτερα, καθώς και την τρίτη ημέρα, γινόταν αγώνας δρόμου για τραπέζι στα μαγαζιά που είχαν όργανα.
Η νυχτερινή διασκέδαση περιοριζόταν στο χώρο της αγοράς. Στον κεντρικό και στους γύρω δρόμους η κοσμοσυρροή ήταν τέτοια που όπως λένε σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν έπεφτε βελόνα κάτω. Δεν ήταν μόνο ο ντόπιος πληθυσμός. Ήταν κι από τα γύρω χωριά και την Αθήνα. Την κυκλοφορία τη δυσκόλευαν ακόμη περισσότερο οι νέοι με τις συνεχείς μετακινήσεις τους γιατί επιδίωκαν να έχουν αντίληψη όλης τής παρουσίας τού πλήθους, κυρίως όμως να δουν τα αγόρια τις νιές που ενδιαφέρονταν και να ανταλλάξουν ματιές από μακριά. Αλλά και οι συγγενείς των νέων, οι γυναίκες κυρίως, αν είχαν στο συγγενολόι αγόρι ή κορίτσι τής παντρειάς θα επεσήμαιναν ό,τι τους ταίριαζε για τα δικά τους παιδιά και τις επόμενες ημέρες θα ξεκινούσαν προξενιό.
Πηγή: https://thriassio.gr/%