Βγείτε απ’ το σπίτι γιατί…δεν αντέχετε την κλεισούρα

Λίγο μετά το Πάσχα και για όσους δεν χόρτασαν διακοπές και σουβλιστό αρνί, υπάρχει η λύση. Τυπικά ανοιξιάτικος καιρός με λιακάδες, συννεφιές και λασποβροχούλες, μας σπρώχνει σε κοντινές εκδρομούλες

του Παυσανία του Μικρού

Έχουμε και λέμε λοιπόν.

40 παλικάρια από τη Λειβαδιά κλπ, κλπ.

ΕΚΔΡΟΜΗ: στην πρωτεύουσα της Βοιωτίας, την «παρεξηγημένη» Λιβαδειά, ή Λειβαδιά, ή Λεβάδεια.

Η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο 160 μέτρων, στο δυτικό τμήμα του νομού, στο άκρο της πεδιάδας της Κωπαϊδας παρά την αποξηρανθείσα ομώνυμη λίμνη, 130 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Αθήνας και 30 περίπου χιλιόμετρα από την πλησιέστερη ακτή του νομού (Παραλία Διστόμου ή Άσπρα Σα που αποτελούν το επίνειο αυτής).

Βόρεια της πόλης υψώνεται o Παρνασόςς και vότια o Ελικώνας στoυς πρόπoδες τoυ oπoίoυ είναι κτισμέvη η παλιά πόλη της Λιβαδειάς. Διαρρέεται από τον μικρό ποταμό Έρκυνα. Η σύγχρονη πόλη έχει νέα ρυμοτομία με ευθείς δρόμους, καλή ύδρευση και ηλεκτροφωτισμό και με τέσσερις πλατείες: Λάμπρου Κατσώνη, Γεωργίου του Α΄, Αθανασίου Διάκου και Πανηγύρεως. Εκ των κυρίων οικοδομών της πόλης είναι το Άσυλο Ανιάτων, το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και οι τέσσερις κύριοι ναοί: της Παναγίας Θεοτόκου, του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Γεωργίου και της Ευαγγελιστρίας. Ο πληθυσμός της Λιβαδειάς είναι 23.243 σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Με την σημερινή ονομασία δεν την αναφέρει ο Όμηρος πολλοί όμως ιστορικοί μεταξύ των οποίων και ο Παυσανίας θεωρούν ότι υπήρχε επί Ομήρου όπου και την ταυτίζουν με τη Μίδεια που πιθανότερο να ήταν το ομηρικό όνομά της. Με αυτό το όνομα αναφέρεται από τον Όμηρο ανάμεσα στις βοιωτικές πόλεις που συμμετείχαν στον Τρωϊκό πόλεμο υπό τους: Πηνέλεων, Λήιτον, Αρκεσίλαον, Προθοήνορα και Κλονίον.

Κατά τους ιστορικούς χρόνους, η Λιβαδειά ήταν περίφημη για το πανάρχαιο Μαντείο του Τροφωνίου, το οποίο είχαν επισκεφθεί και συμβουλευθεί ο Κροίσος, ο Μαρδόνιος, ο Αιμίλιος Παύλος κ.α. Πήρε μέρος στο κοινό των Βοιωτών, έχοντας κοινό νόμισμα και ακολούθησε την τύχη των άλλων βοιωτικών πόλεων. Το 395 π.Χ λεηλατήθηκε από τον Λύσανδρο, λίγο πριν από τη Μάχη της Αλιάρτου και το 86 π.Χ όπου συνέβη η κατάληψη και λεηλασία του ναού του Τροφωνίου από τον Αρχέλαο, στρατηγό του Μιθριδάτη πριν τη Μάη της Χαιρώνειας μεταξύ αυτού και των Ρωμαίων υπό τον Σύλλα. Παρά ταύτα γνώρισε όμως ιδιαίτερη ακμή κατά τον 2ο μ.Χ. αιώνα λόγω των πολλών ιερών και ναών της.

Η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη στη δεξιά όχθη της Έρκυνας και ερείπιά της ήλθαν στο φως μετά από ανασκαφές. Τα περισσότερα οικοδομήματα (λουτρό, αγορά, δρόμος, μητρώο) καθώς και μεγάλος αριθμός επιγραφών χρονολογούνται από τον 4ο π.Χ. ως τον 3ο μ.Χ αιώνα.

Ο σημαντικότερος όμως αρχαιολογικός χώρος είναι το μαντικό ιερό του Τροφωνίου, το οποίο εντοπίστηκε και ανασκάφηκε στην αριστερή όχθη της Έρκυνας, στο όρος του Αϊ Λια. Στο ιερό αυτό άλσος, το οποίο περιγράφει αναλυτικότερα ο Παυσανίας λειτουργούσε μέχρι την κατάργηση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού από τον ιβηρικής καταγωγής Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Θεοδόσιο Α΄. Μέσα στο άλσος, εκτός από το ιερό του Τροφωνίου, υπήρχαν χώροι ή κτίσματα αφιερωμένα στη λατρεία της Αγαθής Τύχης, του Αγαθού Δαίμονος, της Αρτέμιδος, του Ερμή, του Διονύσου και θεοτήτων του τοκετού. Υπήρχαν επίσης ο τάφος του Αρκεσίλου, ιερά του Απόλωνα και της Δήμητρας, καθώς και ημίεργος ναός του Διό Βασιλέως, προς τιμήν του οποίου τελούνταν κατά τον μήνα Πάναμο τα Βασίλεια, γιορτή με αγώνες και πομπές κανηφόρων που καθιερώθηκε το 371 π.Χ. σε ανάμνηση της νίκης των Βοιωτών στα Λεύκτρα.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%AC