ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ… με τα ληγμένα

της Αλεξάνδρας Λαμπροπούλου

Γιατρέ μου σήμερα δεν αισθάνομαι πολύ καλά. Έχω κάποιες στομαχικές διαταραχές. Γουργουρίζει το ρημάδι λες και είναι νερόμυλος. Εντάξει φταίω κι εγώ λίγο, το ξέρω, αλλά τον τελευταίο χρόνο με έχει πιάσει μια μανία και δεν πετάω τα ληγμένα τρόφιμα.

Παλιά πέταγα τα πάντα. Τα ληγμένα όσπρια, τα ζυμαρικά, το αλεύρι, όλα. Ήμουν νομοταγής κατά μία έννοια. Μετά σκέφτηκα: «Και τί ξέρουν αυτοί οι ανόητοι καλύτερα από μένα;» Η μάνα μου που τα έπαιρνε χύμα στον μπακάλη απ’ το τσουβάλι, δεν ρωτούσε πότε λήγουν. Τα κοιτούσε καλά καλά, «άμα δεν έχουν μαμούνια και είναι βραστερά, μια χαρά είναι» μου έλεγε. Τις φακές τις έβραζε σε αρτεσιανό νερό. Τα παλιά χρόνια που ήταν αυθεντικές γιατρέ, δεν έβραζαν εύκολα. Σήμερα, δεν προλαβαίνεις να τις βάλεις στο νερό και γίνονται λάσπη και όλο φλούδες. Τα ψευτήσανε όλα. Γι αυτό σου λέω γιατρέ…

Έπειτα μου έβαλε η διαιτολόγος να πίνω φρέσκο γάλα για πρωινό. Τι είναι το φρέσκο γάλα; Μέχρι να το φέρεις από το σούπερ μάρκετ, έληξε. Την πρώτη φορά το ήπια μια μέρα μετά τη λήξη, μετά δύο μέρες και μετά σιγά σιγά έφτασα μέχρι και τις 16. Στ’ ορκίζομαι γιατρέ, ποτέ δεν έπαθα τίποτα. Εντάξει το μυρίζω πρώτα, δοκιμάζω λίγο στη γλώσσα. Τι; Ηλίθια είμαι και αυτοί είναι οι έξυπνοι; Άμα το γάλα είναι χαλασμένο ξυνίζει, μου ‘λεγε η μάνα μου. Έτσι κάνανε οι παλιοί, εμπιστεύονταν τις αισθήσεις τους και ξέρανε τα πάντα, όχι σαν κι εμάς. Μας έχουν κάνει ζόμπι. Πιστεύουμε ότι μας λένε σαν χάνοι. Ημερομηνίες λήξης, οδηγίες χρήσης, συνταγές πάνω στις συσκευασίες. Ααα!!! Εγώ κάνω του κεφαλιού μου γιατρέ. Όλα τα γαλακτοκομικά τα τρώω, και μετά τη λήξη τους, τα γιαούρτια, τα τυριά, αλλά και τα αλλαντικά. Άμα δεν έχουν γλιτσιάσει δεν τα πετάω

Μόνο τις κονσέρβες φοβάμαι. Όλες τις κονσέρβες ανεξαιρέτως. Τις τρέμω. Δεν τρώω ποτέ κονσέρβες. Για την αλλαντίαση! Ξέρεις τι είναι αυτό γιατρέ; Θανατηφόρο! Από μια νευροτοξίνη ενός βακτηρίου μπορείς να πεθάνεις. Clostridium botulinum λέγεται το βακτήριο. Παλιά πέθανε κόσμος και κοσμάκης από δαύτο. Γι αυτό σου λέω, τις κονσέρβες τις φοβάμαι. Είναι άτιμες, δεν μπορείς να τις εμπιστεύεσαι και ληγμένες που δεν είναι.

Σήμερα είχα κάτι πατάτες στο σπίτι γεμάτες φύτρα. Έπρεπε να τις πετάξω ή να τις φάω. Τις καθάρισα πολύ καλά για το τηγάνι. Αύριο ξεκινάω πάλι δίαιτα και ήταν η ευκαιρία μου. Μετά αναρωτήθηκα, με τι θα τις τηγανίσω; Όχι τίποτε άλλο, αλλά μετά θα το πετούσα το λάδι. Θυμήθηκα τότε λίγο καλαμποκέλαιο παλιό που είχα. Δεν το τρώω γενικά. Είμαι υπέρ του ελληνικού ελαιολάδου. Το είχα αγορασμένο για χαλβά. Το χρησιμοποίησα για να φεύγει κι αυτό. Είχε μια μικρή μυρωδιά από το πλαστικό αλλά στο τηγάνι έφυγε. Λογικό μου φάνηκε κι αυτό.

Έφαγα τις πατάτες και τότε πήρα το μπουκάλι από τα σκουπίδια να δω την ημερομηνία λήξης. Έγραφε 29/03/2019. Πάνω από τρία χρόνια! Καινούργιο ρεκόρ έκανα γιατρέ!!! Συγνώμη για τους θορύβους που κάνει το στομάχι μου, θα μου περάσει…

Πρώτη δημοσίευση, imaginistes 7/2018