Τα…τσοντοκόμιξ που αγαπήσαμε

επιμέλεια: black kat

 

Εκτός από  τον “Μικρό Ήρωα”, τον “Μπλέκ”, τον “Μικρό Σερίφη”  η γενιά των  σημερινών πενηντάρηδων και βάλε, ανδρώθηκε με το ΤΑΡΑΤΑΤΑ, τη ΖΑΚΟΥΛΑ, το TERROR, το ORIBILE, το MONTATORE, και το ΣΩΦΕΡΑΚΙ. Κόμιξ που  διαβάζονταν και από τα κορίτσια της εποχής, άσχετα αν το έκρυβαν και εμφάνιζαν μόνο ΜΑΝΙΝΕΣ και ΚΑΤΕΡΙΝΕΣ.

Με αυτά τα περιοδικά μεγαλώσαμε, στριμωγμένα κάτω από κρεβάτια, ανάμεσα στα βιβλία, μέσα σε σχολικές τσάντες, κρυμμένα στα πιο απίθανα σημεία του δωματίου μας και όταν η μάνα τα ανακάλυπτε άρχιζε να φωνάζει  έντρομη “ρε παιδάκι μου μην το παίζεις συνέχεια θα τυφλωθείς”. Αυτά και πολλά άλλα τέτοια κόμιξ  αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο για την εφηβεία μας.

Ανήκω σε μια γενιά που πήγαινε με μπλε ποδιά και άσπρο κεντητό γιακαδάκι στο δημοτικό, που πρόλαβε το Γυμνάσιο Αρρένων και Θηλέων και στη γενιά εκείνη που δυστυχώς δεν της μίλησε ποτέ κανείς για προφύλαξη και αντισύλληψη. Όλα έπρεπε να τα μάθουμε μόνοι μας. Αντιλαμβάνεστε ότι τα περιοδικά αυτά, ήταν για τη γενιά μου πηγή γνώσης.

Τίτλοι όπως «το τρένο της ηδονής», «το πρώτο αμάρτημα», «εγκεφαλικός εραστής», «Η Άτακτη Τζέσικα», εξήπταν τη φαντασία μας και μας κρατούσαν καθηλωμένους και κλειδωμένους για πολλές ώρες σε δωμάτια και τουαλέτες…μιλάμε για πολλές ώρες!! Ήταν όμως απαραίτητες οι θεωρητικές γνώσεις γιατί πλησίαζε η μεγάλη στιγμή.

Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι η θεωρία δεν έχει καμία σχέση με την πράξη, τουλάχιστον γι’ αυτήν την επιστήμη. Όπως και να έχει το πράγμα,  θεωρώ βέβαιο πως ήταν τυχερή η γενιά μου που πρόλαβε και μεγάλωσε μ’ αυτά τα τσοντοκόμιξ και το περίεργο της υπόθεσης είναι πως δεν έχω βάλει ακόμα γυαλιά…

Όσοι φίλοι και φίλες έχουν βάλει γυαλιά ας μην ανησυχούν, δεν ευθύνεται η μ…..α γι’ αυτό.