Κοιτάτε μας γειτόνισσες…ψαράκια τηγανίζουμε!
ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΙΑ ΤΗΓΑΝΗΤΑ
Ψάρι μπαρμπούνι διάλεγε και γάιδαρο καμπούρη, γυναίκα ψηλοκάβαλη και χοίρο μακρυμούρη.
Γιατί η γάτα δεν τρώει το κεφάλι του μπαρμπουνιού;*
Η γνωριμία της Μεσογείου με το συγκεκριμένο ψάρι κρατάει από πολύ παλιά, οι αρχαίοι Ελληνες πολύ το εκτιμούσαν, το έλεγαν τρίγλη (προφανώς κάποια σχέση υπάρχει με την ιταλική ονομασία triglia) και το πρόσφεραν ως θυσία στη θεά Εκάτη.
Αυτοί όμως που φαίνεται ότι είχαν πάθει εμμονή με το μπαρμπούνι ήταν οι Ρωμαίοι, με τον Πλίνιο, τον Σενέκα, τον Κικέρωνα, τον Οράτιο και πολλούς άλλους να κάνουν αναφορές σ» αυτό το ψάρι που οι πλούσιοι της εποχής κρατούσαν σε αιχμαλωσία «για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν το υψηλής αισθητικής θέαμα της αλλαγής του χρώματός του όταν πέθαινε».
Το όνομά του φαίνεται ότι έχει να κάνει με τα πολύτιμα μουστάκια του με τα οποία ψάχνει στον βυθό για να βρει τις αγαπημένες του λιχουδιές, τα μικρά μαλάκια, καθώς barba στα λατινικά είναι τα γένια. Το μήκος του φτάνει μέχρι τα 25 εκατοστά (όσο πιο μικρά τόσο πιο νόστιμα) και το υπέροχο χρώμα του είναι ροζ (με τα πετρομπάρμπουνα να κοκκινίζουν περισσότερο). Πρώτου βαθμού συγγενής του είναι η κουτσομούρα, λίγο μικρότερη, με κουτσουρεμένη κάπως τη μούρη της, αλλά εξίσου νόστιμη.
Τα μπαρμπούνια συνήθως τρώγονται τηγανιτά. Είναι όμως και το ιδανικό ψάρι για σαβόρο**, τον τρόπο με τον οποίο συνηθίζουν στα νησιά να διατηρούν σε ξίδι τα ψάρια που περίσσεψαν.
Χρόνος προετοιμασίας: 15 λεπτά
Χρόνος μαγειρέματος: 30 λεπτά
Μερίδες: 4
Υλικά:
- 12 μετρίου μεγέθους μπαρμπούνια, περίπου 700 γραμμάρια
- ½ κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα (ανάλογα με το μέγεθος του τηγανιού)
- Αλάτι
- Χυμό λεμονιού, γι’ από πάνω
Εκτέλεση:
- Ζητάμε από τον ψαρά μας να μας καθαρίσει τα ψάρια. Διαφορετικά καθαρίζουμε τα λέπια και αφαιρούμε τα βράγχια και τα εντόσθια.
- Τα ξεπλένουμε, τα αφήνουμε να στραγγίξουν και τα αλατίζουμε.
- Ρίχνουμε λίγο αλάτι στο αλεύρι και τα αλευρώνουμε. Τινάζουμε το περιττό αλεύρι.
- Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο (περίπου να είναι 1 εκ.) σε αντικολλητικό τηγάνι και τα τηγανίζουμε μέχρι να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές. Δεν βάζουμε πολλά μαζί στο τηγάνι για να γίνουν τραγανά.
- Τα βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί για λίγο.
- Τα μεταφέρουμε σε πιατέλα και τα σερβίρουμε με λεμόνι από πάνω.
*Γιατί δεν το βρίσκει (αφού βεβαίως το έχει φάει ο άνθρωπος)!
** Σαβόρο. Είναι μια σάλτσα από ξίδι, αλεύρι, λάδι και σκόρδο, στην οποία συνήθιζαν οι Κύπριοι να συντηρούν τα ψάρια την εποχή που δεν υπήρχαν ψυγεία. Στη σάλτσα αυτή τα ψάρια συντηρούνταν για μια περίπου βδομάδα.
imaginistes 
Νοστιμότατο ψάρι, εξαιρετική λιχουδιά με μοναδική γεύση! Τηγανητό σαν είναι, εννοώ. Το σαβόρο το αφήνω για άλλα ψάρια, που τόχει η γεύση μας ανάγκη να τα αναδείξει έτσι. Καλημέρα!! Και καλή βδομάδα!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλημέρα, καλή εβδομάδα. Μικρά μπαρμπουνάκια αξίζουν το σαβόρο, είναι θεϊκά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!