Το Πολυτεχνείο και οι…Μπραχαμιώτες

50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!

❀❀❀

Αναδημοσίευση από 17/11/14

του Χρήστου Πιπίνη

Η εξήγηση του Πολυτεχνείου προκάλεσε την κορυφαία αντιστασιακή πράξη κατά των Χούντα των Συνταγματαρχών. Ενός βδελυρού, αποκρουστικού καθεστώτος που κατάφερε ν’ ανατρέψει με μεγάλη ευκολία μια ιδιαίτερα εύθραστη Δημοκρατία και να επιβάλλει μια αυταρχική και αντιαισθητική μορφή διακυβέρνησης από συνωμοτικούς αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού.

Δεν είναι στις προθέσεις μας να ερμηνεύσουμε και να φωτίσουμε το γεγονός της εξέγερσης. Υπάρχουν εκατοντάδες, για να μην πούμε χιλιάδες (σε βαθμό κακουργήματος ) αναλύσεις και εκτιμήσεις από κόμματα, διανοούμενους, απλούς ανθρώπους αλλά και πρωταγωνιστές…Αυτό που επισημαίνουμε είναι ότι ανάμεσα στις νηφαλιές, προσεκτικά διατυπωμένες απόψεις, κυριαρχούν οι προσαρμογές στην οπτική της πολιτικής θεώρησης των κομμάτων. και των προσώπων που τις εκφράζουν. Είναι πολύ λογικό να συμβαίνει αυτό, μια και η ερμηνεία της ιστορίας και των γεγονότων που συνθέτουν, όσο και να θέλει να είναι αντικειμενική δεν επηρεάζεται από την πολιτική θέση, τα «πιστεύω» και τις αξίες του καθένα.

Σκοπός αυτού του μικρού αφιερώματος είναι να μεταφέρει κάτι από το κλίμα της εποχής του Πολυτεχνείου και να διακρίνει μερικά σημαντικά, κατά τη γνώμη μας, στοιχεία και ντοκουμέντα μέσα από προσωπικές αφηγήσεις φίλων Μπραχαμιωτών που έζησαν από τα μέσα την κατάληψη του Πολυτεχνείου τις τρείς κρίσιμες μέρες πριν. την βάρβαρη εισβολή των τανκς και του στρατού με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα.

Είναι ένας δύσκολος σημερινός πολίτης να κατανοήσει τι ακριβώς σημαίνει, η περίοδος της Χούντας στις σχέσεις των ανθρώπων. στην ενημέρωση, στην ελευθερία της έκφρασης και της προσωπικής σου γνώμης. Το καθεστώς τρομοκρατίας κυριαρχούσε . Ζόφος, , καχυποψία, χαφιεδισμός! Οι χαφιέδες και οι μυστικοί αστυνομικοί κυκλοφορούσαν παντού και ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να βρεθεί στο κρατητήριο η ακόμα χειρότερος εξόριστος σε κανα νησί, αν σου ξέφευγε μια φράση που καταφερόταν εναντίον του καθεστώτος. Οι συζητήσεις γινόντουσαν πάντοτε σε ελεγχόμενο περιβάλλον και μεταξύ φίλων όπου υπήρχε τυφλή εμπιστοσύνη. Τα τότε ΜΜΕ, η πρωτόγονη δηλαδή τηλεόραση , οι εφημερίδες τα περιοδικά και το ραδιόφωνο ήταν απόλυτα ελεγχόμενα από το καθεστώς, ενώ κάθε είδηση ​​που έβγαινε προς τα έξω ήταν φιλτραρισμένη.

Ακόμα και τα τραγούδια που έπαιζαν οι επίσημοι κρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί ήταν λογοκριμένα και εναρμονισμένα στην αισθητική των καραβανάδων. Ο γράφων, εκείνη την εποχή υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο εξωτικό Κιλκίς όπου ενώ στην Αθήνα λάμβαναν χώρα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, η μοναδική πληροφόρησή του ήταν κάποια γράμματα (τα οποία ανοίγονταν προληπτικά από υπηρεσία του Στρατού και λογοκρίνονταν) που στέλνονταν από κολλητούς φίλους και μιλούσαν με υπονοούμενα και Σιβυλλικούς χρησμούς για τα δραματικά γεγονότα και τις εκτιμήσεις τους για τις πιθανές δραματικές 

Γενικότερα πάντως οι πιο έγκυρες πληροφορίες για τις πολιτικές αλλά και κάποιο αντιστασιακό έντυπο υλικό αλλά και μαγνητοταινίες με μουσική και τραγούδια, κυρίως του Θεοδωράκη, προέρχονταν από φίλους που σπούδαζαν στο εξωτερικό. Υπήρχαν και οι εκπομπές έγκυρων ραδιοφωνικών σταθμών του εξωτερικού που εξέπεμπαν από τα βραχέα κύματα.

Η παρουσία νεαρών Μπραχαμιωτών στην κατάληψη του Πολυτεχνείου από τις μαρτυρίες που καταφέραμε να συγκεντρώσουμε ήταν ολιγάριθμη. Φυσικά μέσα στο χάος που επικρατούσε πιθανόν να υπάρξουν περισσότερα άτομα που συμμετείχαν από αυτά που αναφέρουμε παρακάτω και δεν έγιναν αντιληπτά. Παρακαλούμε λοιπόν τους αναγνώστες μας, αν γνωρίζουν και θέλουν, μπορούν να μας στείλουν ονόματα για να είμαστε πληρέστεροι.

Οι φοιτητές της εποχής Βαγγέλης Γκουγκουλής, Θανάσης Θεοδωρόπουλος, Γιώργος Θεοδωρόπουλος, Τάσος Δάλλας, ο Βασίλης Φόρτωμας, ο εργάτης Γιάννης Κατσιμίχας (Γκουρντάς) καθώς και ο θρυλικός τύπος της πλατείας Αγ. Δημητρίου Θανάσης (δυστυχώς δεν θυμόμαστε το επίθετο του) οικοδόμος το επάγγελμα, ήσαν παρόντες και συμμετείχαν ενεργά στην κατάληψη.

Για τον Νταμπατούμπα δεν αναφέρουμε ότι ήταν ο ακούραστος υπεύθυνος της διανομής τροφίμων, όπου διακρίθηκε για τον ζήλο και την αφοσίωση στη δουλειά που κλήθηκε να προσφέρει. Επίσης τις τελευταίες και πιο κρίσιμες ώρες εγκατέλειψε τα μαγειρεία και βρέθηκε πρώτη γραμμή κρεμασμένος στα κάγκελα να κρατάει σπασμένο μπουκάλι μπύρας και να προκαλεί τους αστυνομικούς λέγοντάς τους, αν έχουν ακόμη να πλησιάσουν για να τους βάλουν το μπουκάλι εκεί που ξέρουν.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Μερικοί από τους Μπραχαμιώτες έφυγαν νωρίτερα και πριν από την εισβολή του στρατού και άλλοι που παρέμειναν μέχρι τέλους έφυγαν με τη μεγάλη μάζα και κατά την εκκένωση του χώρου. Η στο Μπραχάμι δεν ήταν εύκολο, οι πυροβολισμοί, τα δακρυγόνα και οι συλλήψεις στους δρόμους της Αθήνας, κυριαρχούσαν. Έφτασαν σπίτια τους διασχίζοντας τα μπλόκα, μέσα από παράδρομους και με την ψυχή στο στόμα!

Τις επόμενες μέρες κυριαρχούσε τρομοκρατία . Οι φίλοι Μπραχαμιώτες επέστρεψαν σώοι, βγήκαν στο καφενείο στην πλατεία και με ανακούφιση είδαν ότι στο άτυπο προσκλητήριο, ήταν όλοι παρόντες.

Η αυθόρμητη προσέλευση χιλιάδων νέων ανθρώπων στο Πολυτεχνείο αναδεικνύει το μεγαλείο της εξέγερσης . Χιλιάδες ανώνυμοι νέοι άνθρωποι αψήφησαν τις απειλές των κρατούντων και πλημμύρισαν το χώρο δημιουργώντας στη Χούντα τεράστιο ζήτημα. Ήταν φανερό ότι το Σαββατοκύριακο πριν την επέμβαση των τανκς, θα κατέβαινε στο Πολυτεχνείο πιθανόν όλη η Αθήνα . Η Χούντα έπρεπε να προλάβει πριν η κατάσταση να τεθεί εντελώς εκτός ελέγχου και γι’αυτόν ακριβώς το λόγο αποφασίστηκε η απόφαση.

Υπήρξαν φυσικά κάποιοι που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή και την παρουσία (η τη μη παρουσία τους) στο Πολυτεχνείο χτίζοντας αργότερα καριέρες πολιτικών. Αυτό καθόλου δεν αναιρεί τον χαρακτήρα της μεγαλειώδους συμμετοχής όλων των ανωνύμων και επωνύμων . Η κριτική που ασκήθηκε αργότερα «ελαφρά τη καρδιά» ήθελε ν’ αμφισβητήσει το Πολυτεχνείο είναι άδικη και μικρόψυχη. Δεν συζητάμε φυσικά και για τις απόψεις που εκφράζονται από εμπαθείς φασίζοντες «εθνοπατριώτες» που αμφισβητούν ακόμα και τους νεκρούς.

Σήμερα 42 χρόνια μετά ,το Πολυτεχνείο έχει μάλλον ξεφτίσει 

Οι σημερινοί πολιτικάντηδες εξακολουθούν να χτίζουν καριέρες μιλώντας στ’ όνομα του Πολυτεχνείου, αλλά και οι κατ’ όνομα αυτοαποκαλούμενοι «αντισυστημικοί! επαναστάτες!», συνεχίζουν να κάνουν καταλήψεις Νηπιαγωγείων για ν’ αποδείξουν τη δήθεν ανύποπτη τους στο «Σύστημα» . Οι τύποι αυτοί είναι τζάμπα μάγκες και Λαθρεπιβάτες της Αριστεράς. 

Δυστυχώς, οι για ψύλλου πήδημα καταλήψεις, αποτελούν πλέον γραφικότητα , καρικατούρα εξέγερσης και υποκατάστατο Βαφτίζονται Αγώνες ενώ το μόνο που καταφέρνουν, δεν απαξιώνουν τον στόχο για τον οποίο υποτίθεται ότι γίνονται.

Εμείς πάντως κρατάμε τη γνήσια, άδολη συμμετοχή όλων των ανωνύμων, το πονηρό, γεμάτο νόημα βλέμμα του Νταμπατούμπα όταν τις επόμενες μέρες στο καφενείο συναντούσε τα σιωπηλά, αμήχανα πρόσωπα των υπολοίπων. ήταν σαν να τους έλεγε.

«Μάγκες, τους κάναμε τη ζημία».