Από την Πόλη έρχομαι…Φανταριλίκι με Ασουρέ και λοιπές κρέμες.

Το φανταράκι στο στρατό να μην το λησμονάτε
με γράμματα κι επιταγές να το παρηγοράτε

❀❀❀

του Χρήστου Πιπίνη

 

Να είσαι φανταράκι στα πέριξ της Θεσσαλονίκης (Ν. Μεσημβρία η απλώς Μεσέμβρια) στις αρχές του 70, να φυλάς σε μόνιμή βάση σκοπιά πρωϊ – βράδυ, ενίοτε και μεσημέρι, με ήλιο, χιόνι και βροχή στο μέσον του πουθενά, με μοναδική παρηγοριά  και παρέα το φορητό τρανζιστοράκι, με Ίωνα Τυρταίο τα μεσημέρια και A.F.R.S της Κεντρικής Ευρώπης τα βράδια, όπου η φωνή ερχόταν και χανόταν κυματιστά ανά μισό περίπου λεπτό, δεν ήταν φυσικά ό,τι καλύτερο!

Οι άδειες σπάνιες και οι απλές έξοδοι στο χωριό η στη Θεσ/νίκη δυσεύρετες και με παρακάλια. Κυκλοφορούσε μάλιστα η ατάκα,  όταν κάποιος άσχετος σε ρωτούσε, πως σας πάει η υπηρεσία, «μια χαρά μας πάει μία μέσα δύο μέσα». Το μάτι γυάλιζε και το στομάχι σε αδιάκοπο γουργουρητό. Το φαγητό κάκιστο και το ΚΨΜ να πουλάει τυρόπιτα από αμμοχάλικο και τουλούμπα που σε κάθε δαγκωνιά σάπιζε μισό δόντι από το «σιρόπι».

Σε τέτοιες συνθήκες μια έξοδος-επίσκεψη στο κέντρο της Θεσ/νίκης ήταν θείο δώρο! Υπηρεσιακό σημείωμα λοιπόν ότι τάχα μου πας για δουλειές (εν γνώσει του Διοικητή ότι πήγαινες για βόλτα), σιδερωμένη στολή εξόδου, γυαλισμένος, ξυρισμένος, ζώνη με πόρπη καθρέφτη από το μπράσο, μπερές κανονικός και όχι μικρότερος του κανονικού, σωστά βαλμένος στο κέντρο του κεφαλιού και όχι μαγκίτικα και στραβά βαλμένος, ήταν αυστηρή προϋπόθεση για να περάσεις από τον έλεγχο του Αξιωματικού υπηρεσίας. Αν κακόπεφτες σε κάνα μαλάκα κομπλεξικό βλαχαδερό μονιμά που δε σε γουστάριζε γιατί ήσουνα πιο ωραίος από αυτόν, σε καψονάριζε μέχρι να ικανοποιηθεί το είναι του και να σου δώσει το χαρτάκι της εξόδου προς τον Παράδεισο.

Λεωφορείο ΚΤΕΛ και όρθιος φυσικά για καμμιά ώρα περίπου. γιατί τα φανταράκια έπρεπε να σέβονται τους πολίτες! Άφιξη και ποδαράτος μέχρι το κέντρο. Πρώτη στάση στο εκπληκτικό Γαλακτοπωλείο ΧΑΤΖΗ στη Βενιζέλου. Μπήκες μια φορά και έκτοτε αγνοείται η τύχη σου. Κάπως έτσι ήταν στα μάτια του πεινασμένου για κάτι το καλό, φαντάρου, αυτό το μαγαζάκι. Ταπεινές ψάθινες καρέκλες, λίγα τραπεζάκια μαρμάρινα και ένα ψυγείο με διάφορες κρέμες. Αν ήσουνα Αθηναίος η κάτω απ’ τ’ Αυλάκι τις μόνες κρέμες που ήξερες ήταν τα ρυζόγαλα και οι κρεμούλες με την κανέλα που τρώγανε τα μωρά. Εδώ όμως είχαμε μπροστά μας διάφορα κεσεδάκια και έπρεπε να ενημερωθείς. Τι είναι αυτό; -Καζάντιμπι, αυτό; – Ασουρέ. κι’ αυτό στο βαζάκι; – Ντοντουρμά… Έπρεπε να ζητήσεις διευκρινίσεις και ο πωλητής πίσω από το ψυγείο, επειδή καταλάβαινε ότι είσαι χαμουτζής, απαντούσε ευγενικά και με βαριά ανατολίτικη προφορά…»φτιάχνεται από κρέμα βουβαλιού». Τι λέτε ρε! Υπάρχει τέτοια κρέμα; 

Κυρίαρχο προϊόν όμως ήταν το γάλα και οι παραλλαγές Αριάνι, Κεφίρ  κλπ που συνήθως έπιναν οι πελάτες συνοδεία φρυγανιάς για να στανιάρει το στομάχι τους και να έρθει στα ίσα. Παχύρευστο, αρωματικό, ένα ποίημα. Οι κρέμες εξίσου παραδεισένιες, ιδιαίτερα για κάποιον Αθηναίο που δεν είχε φάει ποτέ του. Από που ν’ αρχίσεις και που να τελειώσεις. 

Μετά λίγο περπάτημα και καφές στην παραλία για να έρθει ώρα του κανονικού φαγητού. Είχες να επιλέξεις σε πολλά και καλά. Ο Όλυμπος κυριαρχούσε αλλά ήταν κάπως πολύβουος με πολύ κόσμο και προχωρούσες παρακάτω κοντά στη έκθεση και δίπλα στο ξενοδοχείο ABC που ήταν το ΧΡΥΣΟ ΠΑΓΩΝΙ. Ναός για κάποιον φαντάρο που στη μονάδα ΄του μπορεί να ήταν του κλώτσου και του μπάτσου, αλλά στο χώρο αυτόν αισθανόταν μοναδικός, ένας αξιοπρεπής κύριος που τον σέβονταν και του καλομιλούσαν. – Από δω παρακαλώ, -καθίστε! Από «το πάλι μπλούμ οι πατάτες ρε μάγειρα» στην πολύ ευγενική παρατήρηση -Δώστε τα συγχαρητήρια στο σεφ  για το στιφάδο, -ευχαρίστως κύριε(!). Τί άλλο ήθελες εκτός από το σε υπολογίζουν και σένα ως συνάθρωπο και να μη σου πετάνε το κατεψυγμένο προ εικοσαετίας απροσδιόριστο κρέας (μάλλον υπερήλιξ ταύρος) Αργεντινής  με κόκκινο «πιλάφι» που άνετα το χρησιμοποιούσες για πρώτο χέρι σοβατίσματος. Τελείωνες με την απαραίτητη πινελιά καλού γούστου, – μια κρεμ καραμελέ παρακαλώ…

Όλες αυτές οι γαστριμαργικές υπερβολές, για τα μέτρα της εποχής βέβαια, προϋπέθεταν και πρόσφατη ταχυδρομική επιταγή. Αν δεν το άντεχες οικονομικά, τσουβαλιαζόσουν σε λαϊκό υπέροχο ψητοπωλείο για ένα, μπορεί και δύο η τρία, πλήρη Θεσσαλονικιώτικα «σαντουιτς» με «απ’ όλα!

Η σεμνή πορεία εξανθρωπισμού τελείωνε μ’ ένα καλό σινεμά για τους σινεφίλ και για κάνα «σπίτι» για τους «οι διψώντες και οι πεινώντες την γυναικείαν θαλπωρήν, ότι και αυτοί χορτασθήσονται». 

Η επιστροφή ήταν ένα δράμα! Έτρεχες βλαστημώντας την τύχη σου, αγωνιώντας να προλάβεις το τελευταίο λεωφορείο, έχοντας στο νου σου να μην συναντήσεις στο δρόμο καμμία ΕΣΑ η το Μικτό γιατί ξεχάστηκες και άφησες ξεκούμπωτο το κάτω κουμπί του επενδύτη!

 

Ασουρέ

Τέλειο γλύκισμα για όποιον προσέχει τη γραμμή του, μιας και εκτός από νόστιμη γεύση, είναι και πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, ενώ έχει και λίγες θερμίδες. Φτιάχνεται με σταρόζουμο (το ζουμί στο οποίο έχει βράσει το στάρι) και σερβίρετε με αποξηραμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς -σαν να τρώτε μία πιο πηχτή εκδοχή του χυλού από κόλλυβα. Οι μουσουλμάνοι το σερβίρουν τον πρώτο μήνα του Ισλαμικού ημερολογίου Μουχαρέμ, όταν γιορτάζεται η Ημέρα του Ασουρέ (Aşure Günü), ενώ στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θράκη έχουμε την ελληνική εκδοχή του, που ονομάζεται Βαρβάρα.

Κατά ένα παράξενο τρόπο το ένα υλικό δεν καλύπτει την γεύση του άλλου και όλα μαζί δημιουργούν ένα υπέροχο αποτέλεσμα.

Σύμφωνα με τον συμβολισμό του ασουρέ, όπως όλα του τα υλικά συνδέονται σε ένα μείγμα έτσι και οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί πρέπει να ενώνονται ή να είναι μαζί προστατεύοντας ο καθένας τα χαρακτηριστικά του έθνους και της θρησκείας τους.

Το Ασουρέ  λέγεται ότι είναι το γλυκό της αγάπης και της ανθρωπότητας.

ΥΛΙΚΑ

1400 ml Νερό

400 γρ. Σιτάρι αποφλοιωμένο

400 γρ. Ζάχαρη

100 γρ. Ξανθή σταφίδα

100 γρ. Ξέρα βερίκοκα

100 γρ. Σύκα ψιλοκομμένα

50 γρ. Μαύρη σταφίδα

50 γρ. Καρύδια, χοντροκομμένα

50 γρ. Φυστίκια Αιγίνης

50 γρ. Αμύγδαλα, αποφλοιωμένα

50 γρ. Φουντούκια, αποφλοιωμένα

2 κ.σ. Κορν φλάουερ, διαλυμένο σε 2 κ.σ. νερό

Κανέλα, για το σερβίρισμα

Ροδόνερο (προαιρετικά)

Σπόρους ροδιού, για το σερβίρισμα (προαιρετικά)

πηγή συνταγής: https://www.giorgostsoulis.com/glika/item/368-varvara-asoure