Έλα να κάνουμε…push-ups!

Γράφει η Σοφία Πλεξίδα

Πρώτα το είπαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: “Νους υγιής εν σώματι υγιή”. Μετά το εγκατέστησε η ξανθιά πρωινατζού στην καθημερινότητα μας. Ύστερα ήρθε η «σκλαβιά» του lifestyle. Αργότερα ήρθε η Μαστροκώστα, η Σόφη Πασχάλη, ο Αναδιώτης και ορδές διόλου απαρατήρητων αρρένων και θηλέων, που μας θύμισαν ξαφνικά να βάλουμε τη γυμναστική στη ζωή μας. Και κάπως έτσι μπήκε στη ζωή μας η φρενίτιδα της άθλησης…

Έτσι είναι, στα προπύλαια της Άνοιξης οι Αθηναίοι θυμούνται τις αμαρτίες του χειμώνα, των γιορτών (της περασμένης Τσικνοπέμπτης καλή ώρα) και των βραδινών κλεφτών ανοιγμάτων του ψυγείου και προσπαθούν να γίνουν «εν μία νυκτί» Ελένες Πετρουλάκες!

Αρχίζει λοιπόν με ρυθμούς αργούς, όμως πάντα μεσογειακούς, το κυνήγι της μετατροπής από τη «ζουμπουρλού» που ήσουν στη fit-αρού που θες να γίνεις. «Αίμα, δάκρυα και ιδρώτας» για να πέσει η καμπύλη της ευημερίας, η λαϊκώς αποκαλούμενη ‘μπάκα’, πληρωμένες όμως ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ανεκμετάλλευτες συνδρομές στο γυμναστήριο, διατροφολόγοι που μπουκάρουν στο πρόγραμμα σου, ζούμπες και γιόγκες προκειμένου η πρώτη αχτίδα του καλοκαιριού που θ’ αγκαλιάσει το κορμάκι σου να το βρει στα καλύτερά του.

Γι’ αυτό λοιπόν «έλα να κάνουμε push-ups», να γίνουμε από ‘πέτρα-μέλι’, σκέτο πέτρα!

Αυτό πάει να πει ουσιώδης προσπάθεια, αληθινή μεταμέλεια και άρδην αλλαγή τρόπου ζωής. Να μπαίνεις στο γυμναστήριο και να νομίζεις πως μπήκες στο Hotel California πιστεύοντας πως δεν θα ξαναβγείς ποτέ, πως θα μείνεις εκεί αλυσοδεμένος ανάμεσα σε χιλιάδες βαράκια, σε διαδρόμους και στατικά ποδήλατα.

Γιατί όλοι άρχισαν ξαφνικά τη γυμναστική, γιατί η πόλη γέμισε πόδια με αθλητικά και γιατί όλοι έχετε εφαρμογές στα κινητά τύπου ‘μετράω πόσα βήματα έκανα ή πόσα μπουκάλια νερό ήπια’;

Γιατί όλους μας κυνηγά το βράδυ στον ύπνο, εκτός από τις Ερινύες της σωστής διατροφής, ο καφές-γαλακτομπούρεκο που ήπιαμε, το γουρουνόπουλο με το χοντρό το μακαρόνι με την τρύπα στη μέση που στόλισε το Κυριακάτικο τραπέζι και που δεν του αντιστάθηκες τελικά, το παγωτό-γιαούρτι που έφαγες γιατί θα λύσσαγες αν δεν δοκίμαζες και η βελόνα της ζυγαριάς που χτυπάει μπιέλα σε λίγο;

Εγώ, λοιπόν, επειδή κουράστηκα θα σας συμβουλεύσω ν’ αφήσετε τη γυμναστικο-μανία σας και να πορευθείτε και σεις, όπως κι εγώ, με το ΥΠΕΡΤΑΤΟ σλόγκαν που γράφει έξω από το γυμναστήριο της γειτονιάς μου: «ΧΟΝΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΓΥΜΝΑΣΤΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕ!».

Αu revouir, λοιπόν, και asta la vista στους αναρχικούς και επαναστάτες της αντι-γυμναστικής (μαζί τους κι εγώ) και καλά κρασιά σε σας που θέλετε να χτυπιέστε αλύπητα στα γυμναστήρια σαν το παιδάκι του εξορκιστή.