ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ…ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΓΙΩΡΓΟ ΙΩΑΝΝΟΥ…

Το κείμενο αυτό είναι μία επιστολή προς τον επί είκοσι χρόνια απόντα αδερφό μας Γιώργο Ιωάννου, τον εξέχοντα μεταπολεμικό συγγραφέα που ανέδειξε με μοναδικό τρόπο την ιστορία και τη μυθολογία της Θεσσαλονίκης. Είναι ένα σύγχρονο ρεπορτάζ το οποίο επιχειρεί με διάφορες κρίσεις, παρατηρήσεις και διαπιστώσεις να ενημερώσει τον Ιωάννου για τις μεταβολές και αλλοιώσεις που συνέβησαν τα χρόνια της απουσίας του ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί ως χρονογράφημα διαμαρτυρίας για τα τεκταινόμενα της εποχής μας στη χώρα μας που σταδιακά αλλοτριώνουν τη φυσιογνωμία της. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

 

…Εμφάνιση ηδονοβλεψιών νέας εσοδείας. Παγκρατίδης αδικαίωτος. Λαμπράκης έτι αδικαίωτος, Τίγρης εξέδραμε. Γειτονιές Ακροπόλεως-Μονής Βλατάδων, ασφυξία. Παραλία, κόρη αδιακόρευτη. Λιμάνι μόνο για σινεμά. Κάγκελα παντού. Κοτετσόσυρμα για οικονομία. Ο πολιτισμός έγινε μόδα. Αρουραίοι. Ladadika. Τι να σε πω. Ούτε ένα τούρκικο μεζαρλίκι[7] αυτή η παλιά τουρκόπολη. Δεν ξέρεις πόσο σ’ αγαπούσαμε και πόσο σ’ αγαπάμε εδώ. Σε διαβάζω δυνατά πάντα στο σπίτι. Η φωνή σου χαμηλή, οι κραδασμοί μου υψηλοί. Περιβαρδάρια, νεκρή πιάτσα, χέρια δεμένα. Παλιά μπουρδέλα, όλο σκιστά κίτρινα μάτια η γειτονιά. Εργαζόμενες Βαλκάνιες, πάγκαλες. Και τα δικά μας κορίτσια; Ευσπλαχνική μας Αμαλία απεχώρησε. Τρανς μετά τας δύο προς άγραν, οδός Γιαννιτσών και οδός ναυμαχίας Λήμνου. …

              Επικράτεια πλήρης λαϊκών παζαριών. Πανάκριβα. Modiano, αρουραίοι. Μπουγάτσα Θεσσαλονίκης, η καλύτερη, λένε, στην Ομόνοια. Όμορφη Θεσσαλονίκη, κυρία παρφουμαρισμένη κι ευειδής. Αγοράζει πανάκριβο το παριζιάνικο άρωμα για να σκεπάσει το βουργάρικο πατσουλί. Όμως για ποιόν,  για τι χτυπάει η καρδιά της; Νοσταλγοί ποιήσεως αραιώνουν. «Βοήθεια, βοήθεια με πνίγουν»[8]. Της Κικής Δημουλά «εγκόσμια πίκρα». Αδερφέ, που να καταφύγω; Λυκειάρχες, Κούρκοι αενάως. Λοιπό προσωπικό, «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», απαρασάλευτα. Προπαντός το τελευταίο. …. Κύκλοι πνευματικοί, σινάφια εμπόρων, κύκλοι εκκλησιαστικοί, σινάφια ευπόρων. Κάποτε με σταματούν -ευτυχώς- χαρακωμένος αναχωρητής και παπάς τσακισμένος με φάτσα προλετάριου το’ 50. Χωρικοί κι οι δυο, τριαντάρηδες με μεσόκοπη όψη. Ανθυπασπιστές, άπαντες στο πόστο τους. Λογής λαγωνικά ανακαλύπτουν τελευταία καταφύγια θηραμάτων μέσα στη Σαχάρα των πόλεων. Τα διαπομπεύουν. Τι απέγινε η κυρία Μινωταύρου; Γιώργο, οι μαθητές που σε καμάρωναν, έχουν πολύ μεγαλώσει. …

[7] μεζαρλίκι : νεκροταφείο

[8] Κική Δημουλά