“Είμαστε Εδώ”

της Γωγώς Γεωργίου

Τι φταίει και κλειδώνουν οι ψυχές; Τι φταίει και χωρίζονται οι ζωές σε κομμάτια; Πως γίνεται και διαλέγεις να θυμάσαι κάποια κομμάτια και άλλα να τα σβήνεις; Κι’ είναι κάποιες μορφές που περάσαν απ τη ζωή σου …που έχουν χαθεί ….κι’ όμως είναι αυτές που γεμίζουν τα πιο ζωντανά όνειρα σου ….

Κι ας χάνονται μετά…Πάντα ξαναγυρνάνε…Κι’ έτσι όπως διαχωρίζεις τη ζωή σου νομίζεις πως είσαι ασφαλής…Πως δεν θα σε αγγίξουν ξανά εκείνα που θα ήθελες να μην είχαν συμβεί στη δική σου ζωή…Πόσο γελιέσαι …το ξέρεις…

Το ξέρεις πως τίποτα δε χάνεται …τίποτα απ αυτά δε σβήνει……. Πάντα θα ζουν μέσα σου…Κι εσύ πάντα θα είσαι δέσμιος τους…Πάντα θα κουβαλάς μέσα στην καρδιά σου όλα εκείνα που έκανες η…που δεν έκανες…Εκείνα που είπες η που δεν είπες…

Και μια τελευταία αλήθεια: Εκείνα που δεν φεύγουν ΠΟΤΕ είναι εκείνα που μπροστά τους όταν αναφέρεται σ’ αυτά η σκέψη σου ,πάντα βάζεις τη λεξη ΔΕΝ…Εκείνα που ΔΕΝ έκανες…Εκείνα που ΔΕΝ είπες…Εκείνα που ΔΕΝ υπάρχουν πια…Εκείνα που ΔΕΝ τόλμησες…

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΟΥ…ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ