Τάσος Λειβαδίτης…Α, έχασα τις μέρες μου αναζητώντας τη ζωή μου.
από την Αλεξάνδρα Τσόλκα.
«…Μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: έζησε στα σύνορα μιάς ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που… είδε κάποτε σ᾿ ένα αβέβαιο όνειρο».
Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης. Τάσος. Γεννήθηκε από τον Λύσσανδρο και την Βασιλική, στις 20 Απριλίου του 1922, βράδυ Ανάστασης στην Αθήνα και πέθανε στην ίδια πόλη στις 30 Οκτωβρίου του 1988, από «ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής» είπαν οι γιατροί. Ανάμεσα από τις χρονολογίες ήταν σπουδαίος ποιητής. Και έζησε ως τέτοιος!
«Περιπέτεια»
…Ἀπ᾿ τὸν πατέρα μου κληρονόμησα αὐτὸ τὸ δυστυχισμένο χέρι κι ἀπ᾿ τὴ μητέρα μου ἕνα μεγάλο φτερό, ἀπὸ κεῖνα ποὺ ἔβγαζε ἀπ᾿ τὴν ψυχή της καὶ τὰ κάρφωνε στὸ ἀστεῖο καπέλο τῆς — εἶναι ἀπὸ τότε ποὺ τὶς νύχτες ἡ παλιὰ ντουλάπα ἀνοίγει μόνη της καὶ βγαίνει ἡ λαιμητόμος, ἐγὼ παλεύω μαζί της, παίρνω τὸν μπαλντὰ καὶ τὴν κάνω κομμάτια, ὕστερα καταπίνω τὶς σανίδες γιὰ νὰ μὴν τὶς βροῦν, πολλοὶ ναυαγοὶ σώθηκαν ἔτσι.
…Χρόνια ἔζησα τρέμοντας τὶς πόρτες, ὥσπου μάζεψα τὰ χαρτιά μου, τὶς τύψεις μου κι ἔφυγα. Μὰ στὸν πρῶτο σταθμὸ εἶδα πάλι ἐκεῖνο τὸ παιδικὸ φτερὸ καὶ κατέβηκα.
…Ἀπὸ τότε ἔμεινα γιὰ πάντα στὴν Κόλαση…»
Μας παρηγόρησε, μας ψήλωσε, μας τρυφέρεψε, μας μέλωσε τις πληγές μας, μας έκανε από λέξεις συναισθήματα και αισθήματα. Και ακόμα πίστεψε σε μεγάλες ιδέες, τις πλήρωσε με εξορίες, φυλακές και ξερονήσια, ερωτεύτηκε πολύ, αγάπησε επίσης στο πολύ, έγινε τραγούδια, γνώρισε ωραίους ανθρώπους, ευτύχισε να ‘χει μια αδελφή και τρεις αδελφούς, σπούδασε στην Νομική και χόρτασε το μυαλό του. Και Μούδρος, Μακρόνησος, Αϊ Στράτης, φυλακές Χατζηκώστα. Τα ποιήματα του θεωρηθήκαν ανατρεπτικά και επικίνδυνα. Πώς; Αν όχι, δεν υπάρχει ποίηση. Και τον φοβόντουσαν…
Η ποίηση του
Στα γράμματα εμφανίζεται το 1946 με το ποίημα «Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη», το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα». Το 1947 μαζί με τους Αλέξανδρου Αργυρίου, Μιχάλη Κατσαρό, Τίτο Πατρίκιο κ.ά., εκδίδουν το περιοδικό «Θεμέλιο». Το έργο του Τάσου Λειβαδίτη πάντως χωρίζεται σε τρεις περιόδους Η πρώτη περίοδος είναι η επαναστατική. Ο ποιητής εμπνέεται από τα προσωπικά βιώματα στα στρατόπεδα εξορίας. Κυρίαρχα στοιχεία είναι η πίστη στο μέλλον και στον αγώνα για έναν κόσμο δίκαιο και ειρηνικό. Η δεύτερη είναι η συμβολική-αλληγορική, εδώ τα ποιήματα παρουσιάζουν αλλαγές στον τόνο, στον χρόνο, στην ποιητική, στον στίχο, στο κλίμα. Κυριαρχεί ο συνειρμικός, παραληρηματικός λόγος, η άλογη αλληλουχία, η δραματικότητα, το σκοτεινό και το απροσδόκητο. Η τρίτη περίοδος ονομάζεται μεταφυσική-υπαρξιακή. Πυρήνας της ποιητικής του ήταν οι εσωτερικές συγκρούσεις, οι αντιφάσεις και οι διχασμοί.
Στα βιογραφικά του σημειώματα εκ των υστέρων των μαρτυρίων τους, γράφεται πάντα πως αδερφός του ήταν ο ηθοποιός Αλέκος Λειβαδίτης και ανιψιός του ο ηθοποιός Θάνος Λειβαδίτης.
imaginistes 