Σκέψεις νυχτερινές…κρυμμένες στο σκοτάδι.

της Γωγώς Γεωργίου

 

Είναι κι’ εκείνο το πουπουλένιο Σ ΑΓΑΠΩ

που δεν στο χω πει ακόμα

γιατί φοβάμαι μην λερωθεί

πριν σε φτάσει

και ύστερα να μην σ’ αρέσει

κι’ εγώ τι να το κάνω

μετά ένα μεγάλο πουπουλένιο Σ ΑΓΑΠΩ

γεμάτο σκόνη…

και χείλη ασεβή που το χουν σαν καραμέλα

της μισής δραχμής γευτεί…

και ξεστομίσει…

θα θελα το δικό μας Σ ΑΓΑΠΩ

να ναι αλλιώτικο…

καθαρό…διάφανο

να χει το χρώμα απ τα μάτια σου

και το άρωμα της θάλασσας

που κοιτάζω όταν σε σκέφτομαι…

και να ναι όμορφο  ζεστό σαν την φωτιά

που με ζεσταίνει το χειμώνα…

κai να μυρίζει βρόχι που σκορπίζει

μυρωδιές στον κήπο μου τις νύχτες…

και…και θέλω να τ’ ακούς

όλες εκείνες τις ώρες που

δεν θα στο λέω…