Δυστροπία XVIII,
Χρίστος Σαπρίκης

«Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά.
Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες.
Για να υπόσχονται το «παραπέρα».» [1]
~~~
Χιλιάδες μικρές τρυπούλες
στο άνοιγμα του τοίχου,
– Πόσες να είναι άραγε;
– Μη μου πεις ότι έχεις και τέτοιες ανησυχίες;
Χιλιάδες μικρές τρυπούλες,
που χωρίζουν το μέσα
απ’ το έξω.
– Να την ανεβάσουμε; Νιώθω ότι με πνίγει.
– Όχι, θα γεμίσουμε ζουζούνια. Και αυτός απέναντι όλο προς τα εδώ κοιτάει.
~~~
«Κλείσε μη μας βλέπουνε λοξά οι ματιές του κόσμου,
δώσ’ μου το χειλάκι σου, πούναι απαλό, νωπό.» [2]
~~~
Φραγή «βλαβερών» εντόμων,
φραγή αδιάκριτων βλεμμάτων,
φραγή του ταξιδιού,
παραμόρφωση της εικόνας του έξω κόσμου.
Ζυγίζεις κέρδη και ζημιές
κι αποφασίζεις.
Κλειστή,
ανοιχτή.
Ανοιχτή,
κλειστή.

[1] Βιολιστής στη στέγη, Παράθυρα χωρίς θέα
[2] Ναπολέων Λαπαθιώτης, Κλείσε τα παράθυρα.