Νοερή επίσκεψη στο σπίτι του Μπουζιάνη

του Μιχάλη Δήμα

 

Παρασκευή 19 Ιουνίου 202.. Ήμουνα πολύ νεώτερος, πάνε πολλά χρόνια από τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μιλάμε για δεκαετία του 90. Το ασφαλιστικό γραφείο που ανανέωνα την ασφάλεια του αυτοκινήτου, στεγαζόταν κοντά στον Άγιο Ιωάννη της Δάφνης, στην οδό Γεωργίου Μπουζιάνη. Όποτε είχε κόσμο για να μην περιμένω μέσα έκανα καμιά βόλτα στο δρόμο.  Τότε είχε πέσει στο μάτι μου μια όμορφη μονοκατοικία ανάμεσα στις αντιπαροχές. Είχε μάλιστα και μια μαρμάρινη επιγραφή που σε ενημέρωνε, ότι το συγκεκριμένο σπίτι υπήρξε οικία του ζωγράφου Γεώργιου Μπουζιάνη. Εξ’ ου λοιπόν και ο ομώνυμος δρόμος. Σε αυτό το σπίτι ο ζωγράφος έζησε από το 1935 που γυρνά από τη Γερμανία μέχρι το θάνατό του το 1959 και σε αυτό δημιούργησε το σημαντικότερο μέρος του έργου του. Το όνομά του δεν το είχα ξανακούσει. Είχα χαρεί που τόσο κοντά σε μας έζησε ένας ζωγράφος, χωρίς να το ψάξω παραπέρα.

   Πρόσφατα με έβγαλε ο δρόμος για μια δουλειά, κάπου εκεί κοντά και τον ξαναθυμήθηκα. Αποφάσισα να το ψάξω περισσότερο. Ο Γιώργος Μπουζιάνης υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους εξπρεσιονιστές ζωγράφους, αν και ο ίδιος δεν κατέτασσε τον εαυτό του σε αυτό το ρεύμα. Με δασκάλους τον Βολανάκη και τον Λύτρα εδώ και κατόπιν με σπουδές στο Μόναχο ξεκινάει τη καριέρα του στην Γερμανία. Αναγκάζεται να φύγει το 1934 με την άνοδο του ναζισμού. Στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ο ίδιος και το έργο του από αδιάφορα ως εχθρικά. Και όμως πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους και πρωτοπόρους μα παραγνωρισμένους Έλληνες ζωγράφους. Μετά το θάνατό του το σπίτι αγοράζεται από το δήμο Δάφνης και το 2010 μετατρέπεται σε μουσείο. Το παρακείμενο τετραώροφο νεόδμητο είναι πολιτιστικό κέντρο που φέρει το όνομά του. Ένας θησαυρός δίπλα στα πόδια μας. Ελπίζω κάποτε ο δρόμος να με βγάλει ακριβώς μπροστά του…