10 δευτερόλεπτα – Club χωρισμένων γυναικών (8)

της Βιτάλια Ζίμμερ

 

– Μαρία: Τελικά φεύγεις κι εσύ.

– Σάρα: Ναι. Είναι η κατάλληλη στιγμή.

– Μαρία: Είχα δίκιο για το προαίσθημα.

– Σάρα: Όλες το ξέραμε ότι θα συμβεί.

– Μαρία: Είναι όμως καλά.

– Σάρα: Ναι είναι. Κι αν δεν ήταν δεν θα το έλεγε.

– Μαρία: Με τρομάζεις.

– Σάρα: Πρέπει να επιστρέψεις στο σπίτι σου.

– Μαρία: Ναι. Δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω.

– Σάρα: Κι εγώ.

– Μαρία: Σίγουρα δεν θα έχεις πρόβλημα να ταξιδέψεις;

– Σάρα: Κανένα πρόβλημα. Θα πάω οδικώς.

– Μαρία: Να σε ρωτήσω κάτι;

– Σάρα: Βεβαίως…

– Μαρία: Πάντα μπορούσες να πας οδικώς. Γιατί δεν πήγες;

– Σάρα: Αυτό ήταν εντολή…

– Μαρία: Τι εντολή;

– Σάρα: Να μην σε αφήσω μέχρι να βρεις δουλειά. Είναι και ο Τίτος στη μέση. Ευτυχώς ησύχασες.

– Μαρία: Σε ευχαριστώ που μου βρήκες δουλειά. Γιατί εκείνη είναι έτσι;

– Σάρα: Δεν υπάρχει γιατί.

– Μαρία: Πότε θα τα ξαναπούμε;

– Σάρα: Ίσως ποτέ, ίσως σύντομα. Σου λέω την αλήθεια.

– Μαρία: Με πληγώνεις.

– Σάρα: Δεν πέτυχε η επιστροφή στην Ελλάδα. Δεν το έχει πει αλλά ξέρω.

– Μαρία: Τι έψαχνε στην Ελλάδα;

– Σάρα: Τα αθώα παιδικά της χρόνια.

– Μαρία: Τα βρήκε;

– Σάρα: Ξεκίνησε να γράφει. Γράφει χωρίς σταματημό. Αυτό είναι καλό.

– Μαρία: Θέλω να της δώσεις ένα φιλί. Ένα καλό φιλί στο στόμα. Θα της το έδινα εγώ κι ας είμαι straight.

– Σάρα: Χαίρομαι που το ακούω. Αν επιστρέψουμε στη Γερμανία, θα έρθεις στο σπίτι της. Πάρε και τον Απόστολο. Κράτα το φιλί για τότε.

– Μαρία: Βλέπω έχετε πάρει αποφάσεις.

– Σάρα: Δεν έχω συναινέσει ακόμα αλλά αν της μπει κάτι στο κεφάλι, δεν βγαίνει. Έχουμε πολλά να πούμε οι δυο μας.

– Μαρία: Τι θέλει να κάνει;

– Σάρα: Θέλει να κάνει παιδί…

– Μαρία: Εγώ νονά!

– Σάρα: Είμαι σίγουρη ότι θα δεχθεί. Έχεις πάει στο Ισραήλ;

– Μαρία: Οχι.

– Σάρα: Εμείς θα πάμε για να δει τον πατέρα της. Να του πει τα νέα.

– Μαρία: Και;

– Σάρα: Πρέπει να είναι και η νονά παρούσα!

– Μαρία: Και η δουλειά μου;

– Σάρα: Θα το τακτοποιήσω. Θα σου στείλω με e-mail το εισιτήριο.

– Μαρία: Σας αγαπώ… Δεν ξέρω ποια από τις δύο αγαπώ πιο πολύ…

– Σάρα: εμένα… χα χα χα

– Μαρία: Είπαμε, με τρομάζεις εσύ. Χα χα χα