Στη Χώρα των Ζώντων

του Μιχάλη Δήμα

 

Κυριακή 23 Αυγούστου 2020.  Κι αν και μόνο κοιτώντας τα ψηφιδωτά οι μουσουλμάνοι, σκιρτήσει κάτι μέσα τους; Αν δεν τα καλύψουν βέβαια. Αλλά πάλι μπορούν να τα καλύψουν όλα;

Η Μονή της Χώρας  είναι ένα εικονογραφημένο χειρόγραφο, που συνοψίζει την ιστορία του χριστιανισμού στα περίφημα ψηφιδωτά της. Είναι ένα ανοιχτό βιβλίο και όπως έλεγε ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, οι εικόνες είναι τα βιβλία των αγραμμάτων.

Ανεικονική η τέχνη του Ισλάμ. Παρ’ όλα αυτά σέβονται τον Ιησού και την Μαρία. Τον Ιησού τον θεωρούν προφήτη και την Μαρία πολύ την τιμούν ως μητέρα του.

Δεν ξέρω, αν μετατρεπόμενος σε τζαμί, ο ναός μήπως γίνει και βιβλίο αλλοθρήσκων. Φαντάζομαι τους αλλόθρησκους ν’ ακούν το Κοράνι, αλλά να ρίχνουν και κλεφτές ματιές και στα ψηφιδωτά και να τα θαυμάζουν κρυφά. Να πούμε ότι είναι τόσες οι επιρροές του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού στο Ισλάμ, που στην αρχή της εμφάνισής του θεωρήθηκε αίρεση και όχι μια ακόμη θρησκεία.

Επιχειρώ να ρίξω μια λοξή, αν όχι αιρετική ματιά στο εγχείρημα της Τουρκίας. Μήπως δηλαδή η μετατροπή του ναού σε τζαμί λειτουργήσει σαν μπούμερανγκ στις επιδιώξεις του Σουλτάνου.

Αν δηλαδή, οι απλοί μουσουλμάνοι αντικρίζοντας όλα αυτά τα πρόσωπα, νιώσουν κάτι πρωτόγνωρο, που δεν μπορεί να τους δώσει η δική τους θρησκεία.

Μήπως, σε τελευταία ανάλυση, ο Σουλτάνος κάνει χριστιανική ιεραποστολή χωρίς να το ξέρει και οδηγήσει τους υπηκόους του και πραγματικά στη Χώρα των Ζώντων…