Ο Δαφνιώτης γείτονας μας, Γιώργος Μπουζιάνης

«Τον γνωρίζετε τον Γιώργο Μπουζιάνη;». Ο περιπτεράς, ο ψιλικατζής και η ψηλή
κυρία με το καρότσι- όλοι κάτοικοι του Δήμου Δάφνης- στην αρχή μας κοιτούν
περίεργα. Τι ερώτηση και αυτή εν μέσω καύσωνα… Στη συνέχεια ο πρώτος κουνά
αρνητικά το κεφάλι του, ο δεύτερος μας λέει ότι κάτι του θυμίζει αλλά αυτή τη
στιγμή έχει πολλή δουλειά και η τρίτη κοντοστέκεται: «Δεν είναι ο ζωγράφος που
κάποτε έζησε στην περιοχή μας και μάλιστα στο σπίτι του γίνονταν κάποιες εκθέσεις;».
Το έχει φαίνεται η μοίρα του μεγαλύτερου Έλληνα εξπρεσιονιστή ζωγράφου να
εκτιμάται και να αγαπιέται περισσότερο στο εξωτερικό παρά στον τόπο που τον
γέννησε. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1934 λόγω της ανόδου του ναζισμού στην
Ευρώπη (ήδη αναγνωρισμένος από Γερμανούς τεχνοκριτικούς και γκαλερίστες). 

Ο Γιώργος Μπουζιάνης αντιμετώπισε την αδιαφορία ακόμη και την εχθρότητα από τον
αθηναϊκό καλλιτεχνικό περίγυρο, ενώ παρ ́ ότι μεσολάβησε ο έλληνας πρέσβης στο
Βερολίνο, Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής για να διοριστεί ως καθηγητής στην ΑΣΚΤ,
αυτή τη θέση δεν την πήρε ποτέ. Έζησε πολλά δύσκολα χρόνια στην Αθήνα ενώ από
το 1959 που πέθανε ως σήμερα μόνο τρεις αναδρομικές εκθέσεις έχουν γίνει για τον
ζωγράφο και το «ιδιαίτερο», για την ελληνική καλλιτεχνική παραγωγή, ύφος του.
Αυτή την αδικία επιχειρεί να «διορθώσει» το Μουσείο Μπουζιάνη το οποίο από τις
αρχές Οκτωβρίου του 2010 θα λειτουργήσει στον Δήμο Δάφνης όπου έζησε ο
ζωγράφος από τότε που επέστρεψε στην Ελλάδα…
Το Μουσείο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο σπίτι του Γιώργου Μπουζιάνη με τη λιτή
επιγραφή: «Εδώ έζησε ο ζωγράφος Γεώργιος Μπουζιάνης από το 1935 ως τον
θάνατό του στις 22.10.59. Το σημαντικότερο έργο του δημιουργήθηκε σε αυτό το
σπίτι». Ο διάλογος έτσι ανάμεσα στην πρόσφατα ανακαινισμένη κατοικία και το
ολοκαίνουργιο σύγχρονο τετραώροφο κτίριο που διαθέτει πέντε υπόγεια είναι από
αρχιτεκτονική άποψη ιδιαίτερα ενδιαφέρον διαχωρίζοντας όμως σαφέστατα το
παλιό από το καινούργιο. Τα δύο κτίρια, που αποτελούν μια συνέχεια, βρίσκονται
επί της οδού Μπουζιάνη, πολύ κοντά στη λεωφόρο Βουλιαγμένης και στη στάση
«Άγιος Ιωάννης» του μετρό, ενώ αυτό που τα ενώνει είναι η παλιά αυλή η οποία
διατηρεί έντονη τη μνήμη της δεκαετίας του ́30 όταν ο Γιώργος Μπουζιάνης
εγκαταστάθηκε στην περιοχή. Τριγύρω από μια νεραντζιά αναπτύσσεται ένας εξω
τερικός χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις
αφιερωμένες στον καλλιτέχνη, στη γενιά του αλλά και γενικότερα στην εικαστική,
τη θεατρική και τη μουσική ζωή του τόπου. Στόχος, εξάλλου, των ανθρώπων του
Δήμου Δάφνης είναι η κατοικία και το νέο μουσείο να μην αποτελέσουν χώρο
αποκλειστικά αφιερωμένο στον Έλληνα καλλιτέχνη αλλά και τόπο όπου ο
πολιτισμός μπορεί να αναπνεύσει μέσα από πολλές και διαφορετικές πρωτοβουλίες.
Ποιο είναι όμως το ιστορικό της οικίας και του παραπλήσιου μουσείου που
δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής;

Στις αρχές της δεκαετίας
του 1980 η κατοικία του Γιώργου Μπουζιάνη πέρασε στην ιδιοκτησία του Δήμου
Δάφνης», την ίδια δεκαετία αγοράστηκαν από τον δήμο τα δύο όμορα οικόπεδα
«με διακαή πόθο να αφιερωθεί ένας χώρος στον καλλιτέχνη και το έργο του».

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ IMAGINISTES ΑΠΟ: 01/08/2010