Το Μπραχάμι του …σήμερα

της Βιτάλια Ζίμμερ

 

Ομολογώ ότι είναι δύσκολη περίπτωση. Η κακή του εικόνα είναι αποκρουστική. Το πολιτικό υπόβαθρο είναι το χειρότερο στην Ελλάδα. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για τη δημοτική αρχή. Στο θέμα αυτό έχω καταλήξει. Discard her.

 

Ο πλούτος είναι αλλού. Και για να αποτάξω την μεροληπτική κριτική που μπορεί να μου αποδοθεί, θα πω ότι δεν είμαι μέλος στους imaginistes. Είμαι άλλη περίπτωση. Είμαι επισκέπτρια φιλοξενούμενη μουσαφίρισσα.  Οι όποιες διεργασίες υπάρχουν σε αυτήν την ομάδα δεν μου κοινοποιούνται ούτε έχω λόγο, ούτε θέλω να έχω. Θα τους το χαλάσω. Μια φωτογραφία είδα κάτω από τον πλάτανο και ζήλεψα.

 

Γνώρισα αρκετούς μέσω internet κυρίως. Ο ευγενικός Παύλος, η αγαπησιάρα επαναστάτρια Μίνα, η όμορφη Πηνελόπη, η δυναμική Ελένη και πολλοί άλλοι. Είναι άνθρωποι που μπορεί να διαφωνούμε ιδεολογικά και πολιτικά. Δεν ξέρω αν έχουν πτυχία και περγαμηνές. Ξέρω ότι όταν αφορά προσωπικές σχέσεις, δεν υποχωρούν. Σε αγαπούν και σε συμπονούν ακόμα κι αν διαφωνούν σε πολλά. Είμαστε ίσοι σαν άνθρωποι. Παραδίδουν καθημερινά μαθήματα ενσυναίσθησης. Με σκέφτονται. Αν πονέσω θα πονέσουν. Διαβάζουν τις αδυναμίες μου στο chat και μου λένε έχεις δίκιο.

 

Το Μπραχάμι είναι το άλμπουμ των αδερφών Κατσιμίχα. “Ζεστά ποτά”. Θαλπωρή, απλότητα, αυθεντικότητα.  Έτσι εξηγείται και η κακή όψη της πόλης. Δεν είναι New Jersey δομικά. Οι δρόμοι του είναι στενοί γιατί οι Αρβανίτες ήθελαν να είναι κοντά ο ένας στον άλλον. Απεμπόλησαν τη ρυμοτομία χάριν της κοινωνίας.

 

Το Μπραχάμι είναι φτωχό πλην τίμιο. Ακόμα και ο ανόητος αμετανόητος εμμονικός ανέραστος κομμουνιστής που περιμένει τη ρεβάνς του εμφυλίου, στάζοντας φορμόλη, αξίζει κάτι. Όχι πολλά, αλλά μηδέν ποτέ. Είναι ένα πολιτικό μουσείο της Ελλάδας. Η στασιμότητά του βοηθά τον μελετητή να καταλάβει πολλά. Και κατάλαβα πολλά, έμαθα πολλά, με πληροφόρησαν για πολλά.

 

Το Μπραχάμι έχει πολιτισμό. Εκεί είναι ο πλούτος. Και έρχεται η πολιτική ηγεσία να το ποδηγετήσει, επειδή το ελεύθερο πνεύμα πάντα ήταν ο μεγάλος εχθρός του ολοκληρωτισμού. Το κείμενο του Μιχάλη για την μετεμψύχωση ενός θηλυκού παπαγάλου, ενοχλεί. Αυτό το μικρό και ζεστό κείμενο εκπέμπει μία ελπίδα. Εκπέμπει σεβασμό στους νεκρούς, τον διακαή πόθο για αιωνιότητα. Μας δείχνει την παιδεία μιας οικογένειας και τον ανθρωπισμό που πηγάζει από τρία όμορφα ζώα. Ο Μιχάλης και ο κάθε Μιχάλης δεν είναι διάσημος, αλλά είναι σημαντικός. Συνεισφέρει στον πνευματικό πλούτο του Μπραχαμίου χωρίς χρήματα. Οι imaginistes δεν δίνουν χρήματα για να γράψει κάποιος κάτι. Από ένα κείμενο που καταλαβαίνει μόνο ο συγγραφέας μέχρι τα σπουδαία και καλογραμμένα. Είναι ένα βήμα. Ανεβαίνεις λίγα εκατοστά ψηλότερα και μιλάς. Εκτίθεσαι. Είσαι εσύ και όχι μια ομάδα.

 

Το Μπραχάμι έχει μία τεράστια αποθήκη πνευματικής ύλης, η οποία παραμένει ανεκμετάλλευτη. Οι πολιτικές δυνάμεις μάχονται σθεναρά μέσω οπισθοδρομικών συνθημάτων και λαϊκισμού, για να αποφύγουν την ψυχρή σύντηξη που δύναται πάει το Μπραχάμι δέκα βήματα εμπρός.

 

Το Μπραχάμι δεν έχει θάλασσα, δεν έχει βουνό, δεν έχει πάρκο, δεν έχει δρόμους, δεν έχει αισθητική δεν έχει κάτι απτό και ορατό. Το Μπραχάμι δεν είναι προϊόν βιτρίνας της 5ης Λεωφόρου.

 

Το Μπραχάμι είναι άυλο και άρα είναι πνευματικό. Ο εξωραϊσμός της εικόνας του πρέπει να ενιαίος σοβαρός και μελετημένος. Απαιτεί πολλές θητείες δημάρχων για φτάσει στο επίπεδο που πρέπει. Ο σχεδιασμός πρέπει να είναι διαχρονικός. Πάρτε το απόφαση. Αν ξεκινήσετε σήμερα να το κάνετε όπως πρέπει, δεν θα το απολαύσετε εσείς. Είναι ένα έργο για τα παιδιά σας.

 

Κι επειδή κανείς δεν είναι αθάνατος, το μόνο μέσο για  να ολοκληρωθεί ένα μακροχρόνιο έργο ανάπλασης και ανάδειξης, είναι ο φορέας. Οι φορείς, όπως το κράτος, η εκκλησία, οι σύλλογοι, δεν πεθαίνουν.

 

Τα Διοικητικά θέματα της πόλης και αυτά βρίσκονται στο ναδίρ. Το χαμηλό επίπεδο του δημοτικού συμβουλίου πρέπει να εξαλειφθεί. Οι συνεδριάσεις θυμίζουν μεξικάνικες σαπουνόπερες και εκθέσεις ιδεών εκτός θέματος. Τι σκουπίδια είναι αυτά που ακούμε; Ένας φυσιολογικός άνθρωπος ακόμα κι αν είχε δεχθεί χτυπήματα του Μωχάμεντ Άλι, δεν θα έλεγε τέτοιες ανοησίες. Ούτε καν ένας μεθυσμένος ή ένας δυστυχής τοξικομανής. Ο χειρότερος οίκος ανοχής, διοικείται πολύ καλύτερα γιατί ξέρει το σκοπό του. Φανταστείτε τώρα την πόρνη, να μην ανοίγει τα πόδια και να σας εξηγεί θέματα της Παλαιστίνης και του Τραμπ. Πάει. Θα κλείσει η επικερδής επιχείρηση. Ώρες επί ωρών, αναλώνονται σε άσχετα θέματα. Και ο κάθε ομιλητής, αποκτά ένα ύφος ικανοποίησης. “Τώρα τους έδειξα. Είμαι ο καλύτερος, είμαι η καλύτερη.” 

 

Το ηθικό στοιχείο απουσιάζει. Το είδαμε στην εποχή του lockdown. Θα σας αποκαλύψω ότι ενώ βρισκόμουν σε κρίσιμη κατάσταση, δεχόμουν πολλά μηνύματα από το Μπραχάμι. Προσπάθησα να ισορροπήσω ανάμεσα στο κουράγιο και τη δυσάρεστη αλήθεια. Δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε ψυχίατρος. Λοιμωξιολόγος είμαι που στο chat λειτουργούσα 10% ως ειδικός και 90% ως άνθρωπος. Όλες μου οι προβλέψεις για τη διάρκεια του lockdown ήταν ακριβείς. Ήταν εύκολο γιατί το έχω ζήσει στην Κίνα. Το έχω ξαναδεί. Ο μεγάλος απών στο πλευρό των Μπραχαμιωτών, ήταν ο Δήμος. Και αυτό πηγάζει από την παρωχημένη ιδεολογική αντίληψη ότι ο πρωθυπουργός είναι πολιτικός αντίπαλος. Δεν είναι αντίπαλος κυρίες μου και κύριοι. Συν διοικείτε τον τόπο και θα συνεργαστείτε γιατί είστε υποχρεωμένοι. Προφανώς δεν γνωρίζετε τον όρο της Γαλλικής Δημοκρατίας “συγκατοίκηση”. Ψάξτε το λίγο μήπως και μορφωθείτε έστω από τη μηχανή αναζήτησης της Google.

 

Οι λύσεις για το Μπραχάμι υπάρχουν. Δεν είναι επιστημονική φαντασία. Υπομονή χρειάζεται και μεθοδικότητα.

 

Θα τα ξαναπούμε…

 

imaginistes 30/8/20