Σελίδες ημερολογίου…Η Πλατυτέρα των Θαλασσών

του Μιχάλη Δήμα

 

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 201.. Πλησιάζουνε Χριστούγεννα και δεν ξέρω ειλικρινά, τι δώρο να σας κάνω. Σ ́
όλους εσάς που μοιράζεστε μαζί μου τις διάφορες εμμονές μου. Κι όσο και αν το διεστραμμένο πνεύμα των
ημερών απαιτεί προσκύνημα στους ναούς της υπερκατανάλωσης υλικών και μη αγαθών, μέχρι τελικής πτώσης,
εγώ λέω να σας αφιερώσω ένα ποιήμα χαμηλόφωνο και κάπως κατανυκτικό.

Το συγκεκριμένο που είναι από τα πιο αγαπημένα μου δεν το συμπεριέλαβα στη Συγκομιδή με το σκεπτικό,
άκουσον άκουσον, ότι δεν είναι έμμετρο. Είχε δημοσιευτεί όμως λίγο παλιότερα σ’ ένα θεολογικό περιοδικό.
Έρχεται από το μακρινό και καρκινικό 1991. Γράφτηκε στο τηλέτυπο του ασύρματου του Α/Τ Κανάρης. Κι αν
στο επόμενο διάστημα πέσει σιγή ασυρμάτου εκ μέρους μου, θα είναι επειδή θα έχω επιθυμήσει και πάλι τη
σιωπή…

Ευχές για Καλά Χριστούγεννα και για Ευτυχές Νέο Έτος…

 

Tο άσπρο των σπιτιών να διαλύει την πέτρα.

Η πέτρα να αντανακλά το φως για να ζεσταίνει την κοιλιά σου.

Στην ίσαλο γραμμή η Πλατυτέρα των Θαλασσών συνομιλεί

με φύκια και όστρακα με μαλάκια και ψάρια με αμφίβιες θεότητες.

Πριν από την κοίμησή της με πλαγκτόν και ιώδιο κεντά μαντήλια

για τα δάκρυα των μανάδων.

Θαυματουργεί δίχως λόγο και βάφει κόκκινα τα ρούχα των ναυτών

σαν το μαφόρι της.

Τα μεσάνυκτα θα περάσει τις εκατό πύλες του ναού και θα σταθεί στην αψίδα του ιερού

μ’ ορθάνοιχτη την αγκαλιά να μας χωρέσει όλους.

Από κάτω εμείς στο φως των κεριών σιωπηλοί σαν ιχθείς θα ανταλλάσσουμε

αμήχανα βλέμματα σα νήπια στη θέα της μάνας.