Το…ποδαρικό!
της Ελένης Καραγιάννη
Πάσχισα πολύ να μη θυμώσω μαζί της χρονιάρα μέρα. Επέδειξα τέτοια αυτοσυγκράτηση που θα ζήλευε ακόμη κι ο Αριστοτέλης, ο δάσκαλος της φιλοσοφικής μεσότητας!
Με ξύπνησε αξημέρωτα με το διαπεραστικό ντριν του τηλεφώνου που διαπέρασε τον ακουστικό πόρο και καρφώθηκε ανελέητα στα ναρκωμένα εγκεφαλικά μου κύτταρα.
«Έλα γρήγορα!», διέταξε κοφτά.
«Τι συμβαίνει; Έπαθες κάτι;», ανταριάστηκα.
«Θα έρθουν σε λίγο τα κορίτσια για καφέ»
Τα «κορίτσια» είναι οι γειτόνισσες και οι φίλες της, 80 φεύγα η καθεμία.
«Ε, και;», τόλμησα να ρωτήσω.
«Καλά, τίποτα δεν καταλαβαίνεις εσύ; Κρίμα τα γράμματα που ξέρεις!», άστραψε και βρόντηξε απ’ την άλλη άκρη της γραμμής.
«Τι να καταλάβω 7 η ώρα το πρωί, το φελέκι μου!»
Μαλάκωσε και μου εξήγησε ότι δεν ήθελε να της κάνουν ποδαρικό οι φίλες της γιατί ζηλεύουν τις μαγειρικές της ικανότητες.
«Καμία τους δε με φτάνει στις πίτες και τα γλυκά. Έλα γρήγορα να τις προλάβεις! Αν κάνουν αυτές ποδαρικό, να το ξέρεις, όλη τη χρονιά θα ξεχνώ τις συνταγές και θα καίω τα φαγητά». Επίκληση στο συναίσθημα και την παράνοια.
Τσερμένι- Βίλα Βικέλα το έκανα σε τρία δεύτερα. Ούτε ο Σουμάχερ! Με τις πιτζάμες πήγα και την τσίμπλα στο μάτι. Μπήκα, βγήκα στο πατρικό μου με το δεξί αμέτρητες φορές. Από πίσω μου τα γατιά και τα σκυλιά της. Αυτά όμως είναι τετράποδα, δεν πιάνονται.
Μόλις βεβαιώθηκε ότι το έκανα σωστά κι εξασφάλισε τη νυσταγμένη μου καλοτυχία και τη μαγική ασπίδα για την γλωσσοφαγιά των φιλενάδων της με έδιωξε άρον άρον.
«Φύγε, τώρα! Έρχονται τα κορίτσια. Καλά έχω ετοιμάσει κέικ με καρότο, κιμαδόπιτα και μία κολοκυθόπιτα μούρλια! Πάλι θα γλείφουν τα δάχτυλά τους οι ζηλιάρες!»
ΥΓ. Καλή χρονιά σε όλους! Η δικιά μου; Από το πρωί φάνηκε!
imaginistes 
Καλή Χρονιά, ευτυχισμένη και δημιουργική!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλή χρονιά και σε σένα Βάσω! Με υγεία!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!