Στο Μπραχάμι μιας άλλης εποχής…Απόκριες στο «Κούγκι»

 

γράφει η Έλενα Στυλίδου.

Μισοτελειωμένες οικοδομές, χωματόδρομοι, αλάνες και χαρούμενες παιδικές φωνές, συνθέτουν το παζλ της χαμένης παιδικής αθωότητας, παραμένοντας μία βαθιά χαραγμένη ανάμνηση. Ο υλικός πλούτος είναι απών, εκκωφαντικά απών και επισκιάζεται ηττημένος από τα χαμόγελα των παιδικών ψυχών. Όλα αποτυπώνονται στις μνήμες μας και στην διάσημη φωτογραφική μηχανή της Kodak.

Το σκηνικό είναι απλό. Μία γιορτή στήνεται στον χωματόδρομο ανάμεσα στο παλιό 6^ο Δημοτικό Σχολείο και στο «Κούγκι». Ένα κασετόφωνο με μία κασέτα που παίζει αποκριάτικα τραγούδια είναι το απαραίτητο μουσικό χαλί. Κανείς δεν αναζητά μπάσα-πρίμα και την πιστότητα του ήχου. Κάτι απλά να παίζει είναι αρκετό για να χορέψουμε, φορώντας τα αποκριάτικα κοστούμια μας. Τα περισσότερα είναι ραμμένα στο χέρι από τις μανούλες μας. Τόσος κόπος, μέρες ολόκληρες, για να φορεθεί λίγες ώρες. Στον αντίποδα η άπειρη παιδική χαρά.

Μία ολόκληρη κοινωνία, χωρίς καμία διαχωριστική γραμμή, χωρίς διχασμό, συμμετέχει με ανιδιοτέλεια στην ιδιαίτερη αυτή μέρα. Μικροί-μεγάλοι γίνονται ένα, πιάνονται χέρι με χέρι και χορεύουν, στο στολισμένο με κομφετί και σερπαντίνες χώμα, με φόντο τα μισοτελειωμένα μπετά.

Καλές Απόκριες!

* Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Έλενας Στυλίδου.