“Και μια σημαία σ’ ένα μπαλκόνι”

αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει.

 

Γράφει ο Ντίνος Δαφαλιάς.

 

Αυτό το υπέροχο τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή (σημ. “Όλα καλά”) τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας. Η πρώτη εκτέλεση είναι ιδανική, αλλά η εκτέλεση στον Ορφέα είναι αξεπέραστη.

Ουδέποτε φανταζόμασταν την δραματοποίηση των στίχων από τοπικούς άρχοντες που προσπαθούν να αποδείξουν με κάθε τρόπο τον πολιτικό τους ξεπεσμό. Το σκάνδαλο λειτουργεί ως φορτιστής “αριστεροσύνης” εδώ και πολλά χρόνια. Φέτος όμως κάτι άλλαξε…

Η υποστήριξη της αριστεράς προς το Ισλάμ και την LGBT κοινότητα είναι ακραία αντιφατική και κατά συνέπεια οδηγούμαστε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι πρόκειται περί λαϊκισμού και επιδίωξης προσωπικών στόχων. Η αριστερά υποστηρίζει φανατικά το Ισλάμ, το οποίο Ισλάμ είναι κατά των ομοφυλόφιλων. Αυτά τα δύο δεν συνάδουν σε καμία περίπτωση. Η αριστερά είναι υπέρ της οικολογίας και ταυτόχρονα στρέφεται κατά των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, εκφράζοντας μία ακόμα εκ διαμέτρου αντίθετη προσέγγιση. Διερευνώντας διεξοδικά αυτές τις δύο βασικές αντιφατικές εκφορές του λόγου και σε συνδυασμό με άλλες παρόμοιες ρητορικές, διαπιστώνουμε ότι όλα αυτά έχουν κοινή ρίζα.

Αν υπάρχει θεός, τότε αυτός φρόντισε για την ισορροπία των δυνάμεων. Το Ισλάμ ως σύστημα διοίκησης (κι όχι ως θρησκεία) παρουσιάζει μία επιθετική πολιτική ως προς τη γυναίκα και τους ομοφυλόφιλους και εν γένει την σεξουαλική ελευθερία. Ταυτόχρονα, κατέχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και από εκεί πηγάζει η χρηματοδότηση για την πολιτική “επιδρομή” στην Γηραιά Ήπειρο. Εάν οι ανανεώσιμες πηγές επικρατήσουν, τότε αυτόματα η ισχύς των ισλαμικών καθεστώτων θα καταρρεύσει.

Δεν θα μπούμε στη διαμάχη Ισραήλ – Παλαιστίνης σε βάθος, διότι όσο ενημερωμένος και να είναι ένας Δήμαρχος, σίγουρα ξέρει τα ίδια ίσως και λιγότερα από τον απλό πολίτη. Η ανάρτηση της σημαίας προορίζεται για εσωτερική χρήση κι όχι για να αφυπνίσουν τον περίγελο του διδύμου διακυβέρνησης των ΗΠΑ (Μπάιντεν – Χάρις). Προς απογοήτευση των αριστερών, ο Μπάιντεν υποστήριξε σαφώς το Ισραήλ ενώ η Καμάλα έχει σύζυγο Εβραίο, φυσικά μέλος του λόμπυ. Οι Ευρωπαίοι Εβραίοι στήριξαν Τραμπ και οι Αμερικάνοι Εβραίοι Μπάιντεν εξασφαλίζοντας εύνοια μετά από οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Οι τιμές των καυσίμων στις ΗΠΑ σχεδόν τριπλασιάστηκαν. Κι ενώ το γαλόνι (περίπου 3.1 λτ) στοίχιζε όσο το λίτρο στην Ευρώπη, τώρα εξισώθηκε. Αυτό είναι μία έμμεση επιβολή χρήσης αμιγώς ηλεκτρικών οχημάτων, κάτι που θα καταστήσει το πετρέλαιο αδύναμο κρίκο για τις όποιες διαπραγματεύσεις στο εγγύς μέλλον. Ο Δυτικός κόσμος μεταβάλλεται σιγά-σιγά και το νέο σιδηρούν παραπέτασμα χτίζεται ανάμεσα στο πολιτικό Ισλάμ και τους υπόλοιπους. Ενδεικτική είναι η στάση του Αζερμπαϊτζάν, πετρελαιοπαραγωγός χώρα με κυρίαρχο το μουσουλμανικό στοιχείο, το οποίο ως χώρα έχει καταφέρει τον διαχωρισμό “κράτους-εκκλησίας” με μεγάλη επιτυχία. Μία επίσκεψη στο Μπακού θα σας πείσει, παρατηρώντας μόνο το πώς ντύνονται οι γυναίκες. Δεν υπάρχουν μπούργκες και κάθες μορφής ευτελισμός της γυναικείας υπόστασης και αν δύο άνθρωποι ερωτευθούν και κάνουν έρωτα πριν το γάμο ή είναι του ίδιου φύλου, δεν θα λιθοβοληθούν μέχρι θανάτου.

Κι εδώ προκύπτει μία ακόμα αντιφατική ρητορική της αριστεράς. “Διαχωρισμός κράτους εκκλησίας” φωνάζουν μαζί με όλους τους λογικούς. Δηλαδή, θέλουμε να διώξουμε την εκκλησία από την πόρτα και να μπει η Σαρία από το παράθυρο; Αυτό θα έλεγε ίσως ο Λ. Κύρκος που είχε εκφραστεί πρώτος λέγοντας “να διώξουμε τους Αμερικάνους-Ευρωπαίους από την πόρτα για μπουν οι Ρώσοι από το παράθυρο” καυτηριάζοντας προφητικά από τότε τον ιδεολογικό ξεπεσμό. Το γεγονός ότι η ίδια φράση με άλλους πρωταγωνιστές εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρη, ερμηνεύεται ως αγκύλωση στις εγκεφαλικές λειτουργίες με εμμονές ρεβάνς του εμφυλίου ή ως επιμονή των διεθνιστών για ρομποτοποίηση των ανθρώπων, με στόχο την κατάλυση της αστικής δημοκρατίας. Κάτι τέτοιο είναι αποδεκτό από κάποιον ο οποίος δεν διοικεί και έχει την πίστη ότι έτσι θα ζήσουμε καλύτερα. Όταν όμως υπηρετείς ένα σύστημα και καρπώνεσαι τα χρήματα των φορολογουμένων ως αντιμισθία, δεν πρέπει να στρέφεσαι εναντίον του. Μπορείς όμως να στραφείς ως ιδιώτης κατά του συστήματος αγνά και καθαρά.

Ο λαϊκισμός αποδεικνύεται μία φορά ακόμα περίτρανα στην περίπτωση της Αγιά Σοφιάς, η οποία μετατράπηκε σε τζαμί. Θα συμφωνήσω στη στεναχώρια, θα διαφωνήσω όμως στην έκδοση ψηφίσματος το οποίο παρέμεινε σε ένα συρτάρι. Εδώ θα δανεισθώ την φράση της όχι και τόσο συμπαθούς σε εμένα Ντόρας Μπακογιάννη: «κότες τρίλειρες και μακροπουπουλάτες». Αν είχαν το σθένος και τη πυγμή που δείχνουν μέσω πληκτρολογίων, θα το θυροκολούσαν στην πρεσβεία του Ερντογάν. Κι έτσι βγαίνει η ρετσινιά του «φιλότουρκου» σε συνδυασμό με τις περσινές δηλώσεις «για τα κλειστά σύνορα» κατά την διάρκεια εισβολής στον Έβρο. Το ψήφισμα αυτό έγινε με μοναδικό στόχο, να μην ταχθούμε απέναντι στα “ψηφαλάκια” της Εκκλησίας. Κι εδώ αναδύεται μία αντιφατική ρητορική. Από τη μία δεν μας αρέσει η Αγιά Σοφιά ως τζαμί, αλλά από την άλλη στηρίζουμε αυτούς που το πανηγύρισαν. Δεν μας αρέσουν οι μιναρέδες δίπλα στην Αγιά Σοφιά επειδή μπήκαν πολύ αργότερα. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στην Ιερουσαλήμ. Άρα λοιπόν, υποβόσκει ένας αντισημιτισμός που βγήκε ως προϊόν αφόδευσης στην επιφάνεια πέρυσι και έπεται και συνέχεια όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι.

Κατά συνέπεια, οι κινήσεις που αμφισβητούν δύο αντίθετες κυβερνήσεις στην υπογραφή συμφωνίας με το Ισραήλ (κυβερνήσεις Τσίπρα – Μητσοτάκη), εκπροσωπώντας τουλάχιστον το 70% των πολιτών, είναι επικίνδυνες λόγω άγνοιας των θεμάτων και απουσίας συνάφειας των καθηκόντων ενός δημάρχου ή δημοτικού συμβουλίου με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Σήμερα, δεν έχει σημασία τι λέει ο Τσίπρας τώρα και επίσης είναι αδιάφορο εάν διαδηλώνει έξω από την πρεσβεία. Τα λεγόμενα των πολιτικών είναι σαφώς κατώτερα από αυτά που υπέγραψαν και εκτέλεσαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής τους. Για το λόγο αυτό, η ενασχόληση ενός δημάρχου με θέματα που διαφημίζουν την άγρια αριστερή ιδεολογία, αφήνει πίσω αποφάσεις όπως η τοποθέτηση σήματος STOP σε επικίνδυνο σημείο, χωρίς υλοποίηση μετά από έναν σχεδόν χρόνο. Αφήνει πίσω ρημάδια-συντρίμια και μία εικόνα ακαλαίσθητη. Ίσως βρήκαμε τον πιο γκαντέμη πολιτικό της Ελλάδας, ο οποίος παραμονές των εκλογών γύριζε βίντεο σε παιδικές χαρές, μόνος κι έρημος, καταγράφοντας ένα σκηνικό πανδημίας. Ενώ το αποκορύφωμα της προχειρότητας και του πανικού, είναι τα βεβιασμένα χαμόγελα με φόντο τις χαραγμένες βρισιές που ουδείς πρόσεξε…

Μετά τη γκάφα, η οποία πήρε μεγάλες διαστάσεις, ακολούθησε μία ακόμα γκάφα στην προσπάθεια να διορθωθεί η πρώτη. Η ανάρτηση της σημαίας του ευρύτερου Ελληνισμού ήρθε να κατευνάσει τα πνεύματα και να αποστομώσει τους “μπατριώτες”. Και πάλι όμως υπερίσχυσε η άγρια αριστερή ρητορική και αντί της γνωστής σημαίας, αναρτήθηκε μία άλλη, αυτή “των ανταρτών”. Κι επειδή η ψήφος αργεί, επιλέγουμε τη σάτυρα.

Γι αυτό προτείνουμε την ανάρτηση των παρακάτω σημαιών:

1. Σημαία των ανταρτών του Ολυμπιακού για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

2. Σημαία των ανταρτών του ΠΑΟΚ για την κατάκτηση του κυπέλλου.

3. Σημαία των ανταρτών της Ιταλίας για την πρώτη θέση στη Eurovision.

4. Σημαία των ανταρτών της Mercedes, για την κατάκτηση του πρωταθλήματος κατασκευαστών στην F1 το 2020.

Σοβαρευτείτε επιτέλους κι αφήστε τις προσωπικές επιδιώξεις εις βάρος του τόπου. Η πολυπόθητη βουλευτική ασυλία, δεν θα έρθει ποτέ. Κατανοούμε ότι ο Εισαγγελέας αγχώνει, αλλά δεν θα την πληρώσουμε εμείς.