Τα φρέσκα σύννεφα
του Αλέξανδρου Χρηστομάνου
Ακραίο το εγχείρημα να ξεπουπουλιάζεις σύννεφα.
για αυτό ο ζαχαροπλάστης μας
ολονυχτίς μες στην άχνη
φτιάχνει δικά του σύννεφα
λευκά, χνουδωτά ,
πότε αλλογενή και πότε σιροπιασμένα.
Το πρωί, έρχεται η κόρη του,
να πουλήσει ότι έφτιαξε ο πατέρας.
Και περιμένει πίσω απ την ζυγαριά
με τα πολλά αυτοκόλλητα της εφορίας
σαν επανωτά τσιμπήματα μελισσών,
να μπει ο πρώτος πελάτης.
Πάντα χαμογελάει
καθώς αρπάζει τα φρέσκα σύννεφα
που αιωρούνται πάνω απ το κεφάλι του πατέρα,
και τα τοποθετεί όμορφα στο κουτί.
Ως το μεσημέρι πουλάει όλα τα οικογενειακά σύννεφα.
Έτσι, ο ουρανός πάνω τους
Πάντα απαστράπτει σαν το κρασοπότηρο
πλυμένο με το υγρό πιάτων
που συνιστούν οι νοικοκυρές…
Αν και ο μπαμπάς της δέχεται καμία φορά
να σου αλλάξει κάνα αζαχάρωτο σύννεφο.
Διότι άλλο να τρίζει συνέχεια ο ουρανός σου, λέει,
απ την τριβή με την κοιλιά των πουλιών,
που αναζητούν σκουπόσπορους,
Και άλλο το εντελώς κενό.
imaginistes 