Ιστορίες για την ποίηση…«Φωτιά»
Αργύρης Χιόνης
❀❀❀
«Γιατί έκαψες τη στέγη μου ;» ρώτησα τη
φωτιά.
«Για να κοιτάς τον ουρανό ανεμπόδιστα» μου απάντησε.
Από μιαν άποψη είχε δίκιο, τον έβλεπα
Όντως ανεμπόδιστα, αλλ’ ήταν τόσο άδειος,
Που έφτιαξα καινούρια στέγη αμέσως.
Ειν’ αρκετό το μέσα μου κενό, δεν θέλω κι άλλο
Πάνω απ’ το κεφάλι μου.
Αργύρης Χιόνης , Ό,τι περιγράφω με περιγράφει (απόσπασμα)
εικόνα: https://greenmountainsreview.com/surrealism-as-a-mode-of-memory-and-instruction-in-the-fire-eater/
Αργύρης Χιόνης
Γεννήθηκε στην Αθήνα, στα Σεπόλια, από γονείς νησιώτες, εσωτερικούς μετανάστες. Στα δεκατέσσερά του άρχισε να γράφει ποιήματα σε έμμετρο και ομοιοκατάληκτο στίχο, μιμούμενος τις μαντινάδες και τα αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο, που η Κρητικιά μητέρα του τραγουδούσε. Μπήκε πολύ νωρίς στη βιοπάλη γι’ αυτό τελείωσε Νυχτερινό Γυμνάσιο (2ο Νυχτερινό Γυμνάσιο Αθηνών).
Εμφανίστηκε στα γράμματα με ποιήματα που δημοσίευσε το 1963 στο περιοδικό «Δωδέκατη Ώρα» και το 1964 στη Νέα Εστία. Το 1966, σε ηλικία 23 ετών, εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, οι «Απόπειρες φωτός».
imaginistes 