Λεφτά στο στρώμα

γράφει ο Ντίνος Δαφαλιάς.

Αναδημοσίευση από το βιβλίο «Ιστορίες από τους imaginistes»

 

Ζούσε με τη σύνταξη της μάνας και μιλούσαν μεταξύ τους Ρωσικά. Από αυτούς μάθαμε πόσο καλά περνούσαν στο καθεστώς. Ψάχνανε το ράφτη που ήταν άφαντος, το μαγαζί ξεκλείδωτο και τα λιγοστά φώτα αναμμένα. Στον πάγκο ήταν μία εφημερίδα με καρφίτσες καρφωμένες. Έκανε λάθος ο ράφτης. Από τη πίσω σελίδα ήταν η φωτογραφία του Στάλιν. Κι αυτός τον τρύπησε με τις καρφίτσες. Κανείς δεν ξέρει τι του συνέβη.

Η ζωή τους στην Ελλάδα δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημη. Πήραν βοήθεια από το κράτος. Έπιασα στα χέρια μου το προσωρινό διαβατήριο μίας χρήσης που είχε εκδοθεί από το προξενείο. Πάνω σε αυτό έγραφαν τις οικονομικές βοήθειες. Το ζήτησα να το έχω ως κειμήλιο της ιστορίας του Ελληνισμού. Ξεχάστηκε, δεν το έχω.

Όταν πέθανε κι η μάνα, ο γιος άρχισε να ψάχνει τρόπους να ρευστοποιήσει ότι είχε διασωθεί από τη Ρωσία. Χρυσά νομίσματα με τον Τσάρο και ένα χρυσό Ελβετικό ρολόι τσέπης. Στάθηκε αδύνατον να εκτιμήσουμε την αξία τους. Του είπα ότι, όπου και να τα πουλήσει, θα τον γδάρουν. Δεν ήθελα να ανακατευτώ.

Είχε εμμονές πολλές. Η πιο σημαντική ήταν το κρεββάτι της μάνας του. Το είχε αφήσει άθικτο από τότε που πέθανε. Πέρασαν τα χρόνια κι αποφάσισε να αλλάξει λίγο το σπίτι. Τότε ανακάλυψε πως η μάνα του αποταμίευε δραχμές κρυφά κάτω από το στρώμα. Ήταν τουλάχιστον 500.000 δραχμές. Δεν τα είδα με τα μάτια μου και ξέρω καλά ότι σε αυτά τα θέματα, δεν παίρνεις κι αλήθεια.

Με πήρε κατευθείαν τηλέφωνο μήπως και μπορεί να τα σώσει. Είχε παρέλθει όμως το χρονικό περιθώριο ανταλλαγής δραχμών με ευρώ.

Μόνο για προσάναμμα…