Αντώνης Σουρούνης…«Γάμπες οι φιλαλήθεις».

…Για μένα όμως η βασίλισσα γάμπα δεν είναι η ελεύθερη γάμπα, η ξυπόλυτη. Άσχετα αν αυτή ανήκει στη νοικοκυρά που ποτίζει με το λάστιχο της αυλής της ή στην ωραία εκείνη ξένη που περπατούσε στις λείες, καυτές πέτρες της Ύδρας. Ήταν γύρω στα σαράντα και είχε ένα κρυφό χαμόγελο, σαν να απολάμβανε κάτι το οποίο η μεγάλη παπουτσωμένη παρέα της αγνοούσε. Οι αστράγαλοι της, παρόλο που ήταν χοντροκόκαλοι και δυνατοί, είχαν τη μια μικρού κοριτσιού, που ακόμα δεν τους έχει χάρη. Το άσπρο της φόρεμα, το πρόσωπό της, τα μαλλιά της, όλα ταίριαζαν μ’ αυτούς τους αστράγαλους. Όταν με προσπάθησε, έκανα ένα ολόκληρο ημικύκλιο, για να συνεχίσω να τη βλέπω. Πατούσε με όλο της το πέλμα και σου έδινε την εντύπωση ότι χαιρόταν τόσο πολύ το βάδισμά της, που με κάθε βήμα φύτευε στα πόδια της. Και τότε σκέφτηκα πόσο πολύ θα χαιρόταν η ίδια η γη αυτές τις πατούσες, καθώς μάλαζαν την κουρασμένη της πλάτη, τη χιλιοτρυπημένη από πρόκες, πέταλα και τακούνια…

Από το βιβλίο –με 20 αφηγήματα– του Αντώνη Σουρούνη «Μισόν αιώνα άνθρωπος», εκδ. Καστανιώτη, 1996, επανέκδοση 2007.

Πηγή : Andro.gr [  https://www.andro.gr/empneusi/antonis-sourounis-gynaikes/  ]