Ξεστόλισμα

γράφει ο Ντίνος Δαφαλιάς

 

Να πας στο υπόγειο να πάρεις αγκαλιά την τεράστια κούτα με το ασήκωτο δέντρο. Και το ασανσέρ πάει μέχρι το υπόγειο. Και μετά έχεις άλλα 7-8 κιβώτια με κάθε λογής στολίδι και λαμπάκια.

Σκούπα, σφουγγάρισμα στο σαλόνι και ξεκινάει το δέντρο. Όλη την ώρα την φάγαμε να βρούμε τα σωστά κλαδιά για κάθε ύψος. Μετά οι μπάλες. Πάντα τις βάζω λάθος. Συνήθως πρέπει κρεμαστούν δύο με τρία χιλιοστά πιο δεξιά ή πιο αριστερά. Ακολουθεί το βάσανο με λαμπάκια. Αυτό που φτιάχνουμε είναι λαμπάκια κι από πίσω δέντρο.

Μετά πρέπει να μπει κάθε αγιοβασιλάκι και παπαράκι πάνω σε φωτιστικά, παράθυρα κι όπου δεν πάει ο νους σου. Στο τέλος μένει το μπαλκόνι. Μάχη κι εκεί. Να μπει η γιρλάντα από την Κίνα που είναι σιτεμένη και κόβεται εύκολα. Ευτυχώς έχουμε δεματικά και κόφτη. Μετά τα λαμπάκια. Κάναμε λάθος, δεν φτάνει να καλύψει όλο το μπαλκόνι. Βγάλτο όλο και ξανατύλιξέ το ανά δύο κάγκελα.

Όλα αυτά Νοέμβρη μήνα με τα κοντομάνικα ακόμα. Αφού τελειώσουμε, ξανά κάτω στο υπόγειο τα κουτιά, που είναι σχεδόν γεμάτα. Κάθε χρόνο αγοράζουμε καινούργια στολίδια και τελικά τα περισσότερα είναι σε κούτες.

Κι όταν φτάσει των Φώτων ή του Αϊ Γιαννιού ξεκινάμε. Φέρε τις κούτες ξανά από το υπόγειο. Ξεστόλισμα, πιο γρήγορα από το στόλισμα εκτός από αυτά που σπάνε. Τα βάζεις ξανά στις κούτες που χωρούσαν και τώρα δεν χωράνε. Πρέπει να είσαι καλώς στο τέτρις για να τα καταφέρεις.

Ξανά κάτω οι κούτες και η μέση διαμαρτύρεται. Απομένει σκούπα και σφουγγαρίστρα.

Τι ωραία…

Φέτος, μία δύσκολη χρονιά αποφάσισα να στολίσω ένα δεντράκι μόνο. Δώρο μου το έκαναν στολισμένο, θα ‘ναι δεν θα ‘ναι 40 εκατοστά χωρίς λαμπάκια. Όπως το πήρα το έβαλα στο τραπέζι του σαλονιού.

Σήμερα, αν και βαριόμουν ξεστόλισα. Μου πήρε 30 δευτερόλεπτα. Το πήρα και το έβαλα στη ντουλάπα.