Ιστορίες για τη ποίηση…Εγγονόπουλος Nίκος

Μπερουτιανό

(να μην ξεχνούμε τον Aλφόνσο Allais)

 

Μένω εμβρόντητος μπρος την ευρυμάθεια αυτής της κόρης! Kαϊρινή ή Aλεξαντρινή; Θα σας  γελάσω. Πάντως, όπως μου λέει, συμπλήρωσε λαμπρές εγκύκλιες σπουδές σε ένα από τα  ε υ ρ ω π α ϊ κ ά  (καθολικά βέβαια) λύκεια ή της Aλεξάντρειας ή του Kαΐρου. Mε τι αφοσίωση, με τι πλούτο πληροφοριών, μιλά για το διδαχτικό προσωπικό και για τα όσα του χρωστάει! O père Mαγκανάτ, η mère Aκλαντάν (κατά κόσμον Aνν Mερντέζ)! Aμ η soeur Bιτσιάλη! Kείνος ο αδερφός d’Aisance! Fils Tικ, δεν λείπει να προσθέτει πάντα. Και μου τη μαθαίνει, και σε μένα, την Eυρώπη, με όλα τα μυστικά της και τις λεπτομέρειες, αληθινή Eυρωπαία, τώρα ας είναι κι’ Aφρικανίς

Στην κοιλάδα με τους Ροδώνες, Ίκαρος 1992

 

Τα “κρυμμένα” του Νίκου Εγγονόπουλου

Με την πρώτη ανάγνωση του ποιήματος, άρχισα να υποψιάζομαι ότι πίσω από την απλοϊκή ιστοριούλα για την ανώνυμη κόρη κρυβόταν κάποιο παιχνίδι του Εγγονόπουλου, κάτι σαν “μαγική εικόνα”, όπως εκείνες των παλιών παιδικών περιοδικών, όπου με κάποια προσπάθεια μπορούσες να διακρίνεις, λογουχάρη, ανάμεσα σ’ ένα σύμπλεγμα κλαδιών να σχηματίζεται μια γυναικεία μορφή, αόρατη στην πρώτη ματιά, ή στο κενό που άφηναν δυο φιγούρες να διαγράφεται το κεφάλι ενός γέρου ναυτικού.

Πρώτα-πρώτα, το όνομα του ιερέα (μιλάμε για λύκειο καθολικό), père Mαγκανάτ, εύκολα διαπίστωσα πως διαβάζεται ως “περμαγκανάτ”: άλλη ονομασία για το υπερμαγγανικό κάλιο, ένα συνηθισμένο αντισηπτικό που χρησιμοποιούσαν συχνά στα πορνεία κατά των αφροδισίων.

Αλλά και η ηγουμένη, mère Aκλαντάν, διαβάζεται ως “μερακλαντάν”, που στην αργκό σημαίνει “καλημέρα” ή “μερακλού”, ενώ η Aνν Mερντέζ παραπέμπει σίγουρα στη γαλλική λέξη “merdeuse”, επίθετο που προέρχεται από το ουσιαστικό “merde”, τη γνωστή κακέμφατη λέξη τού Καμπρόν.

Aμ η soeur Bιτσιάλη!  Εκείνη σχηματίζει τη λέξη “σερβιτσιάλι”, που στο επτανησιακό ιδίωμα σημαίνει “κλύσμα”.

Kείνος ο αδερφός d’Aisance  περιέχει, ως ήχος, το γαλλικό “fosse d’ aisance”, που σημαίνει “βόθρος”.

Τέλος, ο Fils Tικ σχηματίζει την τουρκική λέξη “fistik”, αντιδάνειο από το αρχαίο “πιστάκιον”, απ’ όπου προήλθε το δικό μας “φιστίκι”!

Όταν μετέφερα στον Εγγονόπουλο τις υποψίες και τις “ανακαλύψεις” μου σε σχέση με το ποίημά του, εκείνος, με την ψυχική γενναιοδωρία προς τους νέους και με την υπερβολή που τον διέκριναν, αναφώνησε, σχεδόν θεατρικά, χαμογελώντας σκανταλιάρικα: “Μένω εμβρόντητος μπρος στην ευρυμάθειά σου, παιδί μου!”.

Πηγή: http://avgi-anagnoseis.blogspot.com/2020/02/blog-post_33.html