Μικροδιηγήματα (31)
Ἀχιλλέας Κυριακίδης…Disperato ma non troppo
TΟ ΠΑΙΔΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΕΙ καὶ πετάει κάτω ψίχουλα. Ὁ ἄντρας τὸ μαλώνει. Ἡ γυναίκα λέει δὲν πειράζει, ἄσ’ τὸ παιδί, θὰ τὰ μαζέψω ἐγώ. Ὁ ἄντρας καταβροχθίζει τὴν ἐφημερίδα. Ἡ γυναίκα εἶναι μπροστὰ στὸ νεροχύτη, τῆς ἔρχεται νὰ βάλει τὰ κλάματα. Τὸ παιδὶ κοιμᾶται. Κάθονται μπροστὰ στὴν τηλεόραση: ὁ Ὄλιβερ Τουίστ ζητάει κι ἄλλο χυλό, μὲ τὶς γνωστὲς συνέπειες. Ἡ γυναίκα, τελικά, βάζει τὰ κλάματα. Ὁ ἄντρας λέει τί μυξοκλαῖς ἐκεῖ, ταινία εἶναι. Ἀλλάζει κανάλι. Ἡ καινούργια ὀθόνη διαφημίζει τροφὲς γιὰ σκύλους. Ἡ γυναίκα κλαίει πάλι. Ὁ ἄντρας λέει δὲν ὑποφέρεσαι, τρώγεσαι μὲ τὰ ροῦχα σου, βαρέθηκα. Ἡ γυναίκα λέει θὰ φύγω. Ὁ ἄντρας λέει κάτι ποὺ δὲν ἀκούγεται, σὰν μέσα ἀπ’ τὴν κοιλιά του. Ἡ γυναίκα λέει μοῦ ‘φαγες τὰ νιάτα μου καὶ κάτι ἄλλο ποὺ κι αὐτὸ δὲν ἀκούγεται. Ἀκούγεται ὅμως ἡ πόρτα ποὺ ἀνοίγει καὶ κλείνει. Ὁ ἄντρας φωνάζει ἀχώνευτη ἔχεις καταντήσει, δὲν εἶναι ζωὴ πιὰ αὐτὴ μαζί σου. Ἡ γυναίκα βρίσκεται μπροστὰ στὴν ἐξώπορτα τῆς πολυκατοικίας, ἕτοιμη νὰ δρασκελίσει τὸ κατώφλι, ν’ ἀπορροφηθεῖ ἀπ’ τὴ νύχτα. Σὲ λίγο, ὁ ἄντρας κατεβαίνει τὶς σκάλες. Ἡ γυναίκα εἶναι καθισμένη ἐκεῖ. Ὁ ἄντρας κάθεται δυὸ σκαλοπάτια πιὸ πάνω. Ἡ γυναίκα ἔχει σταματήσει νὰ κλαίει. Ὁ ἄντρας τῆς δίνει τσιγάρο. Δὲ λένε τίποτα. Κάθονται ἔτσι δέκα-δώδεκα λεπτά. Ὁ ἄντρας λέει τί θὰ φᾶμε;
Ἀχιλλέας Κυριακίδης (Κάιρο, 1946). Πεζογραφία, μετάφραση, δοκίμιο, κινηματογράφος. Σπούδασε οἰκονομικά. Πρῶτο του βιβλίο Διαφάνεια (ἐκδ. Δωδώνη, 1973). Ἔχει γράψει σενάρια γιὰ κινηματογραφικὲς ταινίες μεγάλου μήκους, καὶ ἔχει σκηνοθετήσει ταινίες μικροῦ μήκους. Τὸ 2004 τιμήθηκε μὲ τὸ Κρατικὸ βραβεῖο Διηγήματος. Μεταφράζει ἀπὸ τὰ ἰσπανικὰ καὶ τὰ γαλλικά.
Αναδημοσίευση, https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/category/
