Γραφείο τελετών

της Βιτάλια Ζίμμερ.

 

Ο Θανάσης ήταν υπάλληλος ενός γραφείου τελετών. Συνήθως ήταν στο γραφείο τις νύκτες πάντα μισοκοιμισμένος, ενώ η τηλεόραση ήταν μονίμως ανοικτή. Ήταν εκεί μόνο για την εισερχόμενη τηλεφωνική κλήση.

Κάθε κλήση ήταν ευπρόσδεκτη και ο ιδιοκτήτης του γραφείου τελετών γέμιζε από χαρά. Πεθαίνει κάποιος, λύπη για τους δικούς του, χαρά για το γραφείο τελετών. Τα πάντα είναι σε ισορροπία σε αυτή τη ζωή. Ουδέν κακόν αμιγές καλού…

Ένα βράδυ άλλαξαν όλα. Ένας περίεργος τύπος, μάλλον εκκεντρικός, προσπάθησε να μπει στο κατάστημα. Η ώρα ήταν περίπου 3^η πρωινή. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη και ο δύσμοιρος νυκτερινός επισκέπτης χτύπησε το κεφάλι του στην διάφανη και καθαρή πόρτα. Ο θόρυβος ξύπνησε τον Θανάση. Στην αρχή τρόμαξε, αλλά κατάλαβε ότι μόλις τους είχε έρθει πελάτης. Πελάτης; Όχι ακριβώς. Διότι τα γραφεία τελετών δεν έχουν ως πελάτη αυτόν που εξυπηρετούν. Πελάτες είναι αυτοί που θα πληρώσουν την τελετή της κηδείας. Ο νεκρός δεν έχει τέτοια προβλήματα.

Ο Θανάσης άνοιξε την πόρτα και ο επισκέπτης ιδρωμένος αλλά χαλαρός, κάθισε σε ένα κάθισμα εμπρός από το γραφείο. Κρατούσε μόνο το κεφάλι του στο σημείο του χτυπήματος.

• Τι θα θέλατε;
• Θέλω μία τελετή.
• Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Με αγάπη… Πόσων χρονών;
• 35 είμαι.
• Όχι εσείς.
• Αααα, η κοπέλα είναι 25.
• Κρίμα, τόσο νέα. Αλλά εμείς θα την τακτοποιήσουμε. Όλα θα είναι τέλεια.
• Αυτό θέλω κι εγώ.
• Αδερφή σας;
• Όχι, η σύντροφός μου είναι.
• Μα καλά, δεν έχει συγγενείς;
• Έχει.
• Πώς κι έτσι τόσο νέα. Πώς έγινε;
• Την γνώρισα σε ένα ταξίδι. Καθόμασταν δίπλα-δίπλα στο τραίνο.
• Και μετά έγινε το ατύχημα;
• Ναι.
• Πώς ακριβώς το έπαθε η κοπέλα;
• Μα δεν έπαθε κάτι.
• Τι εννοείται;
• Μια χαρά είναι το κορίτσι μου.
• Τότε γιατί ήρθατε εδώ;
• Για μία τελετή. Σας το είπα από την αρχή.
• Τι είδους τελετή;
• Γάμο.
• Άνθρωπέ μου εμείς κάνουμε τελετές κηδειών.
• Μα στην ταμπέλα γράφετε «Γραφείο Τελετών». Κανονικά θα έπρεπε να γράφετε «Γραφείο Κηδειών». Είστε υποχρεωμένος να με εξυπηρετήσετε.
• Λυπάμαι κύριε, δεν μπορούμε.
• Να σας δώσω μία προκαταβολή 3.000 ευρώ.
• Μισό λεπτό να πάρω το αφεντικό τηλέφωνο.

Η συμφωνία έκλεισε. Το γραφείο τελετών, δηλαδή κηδειών, ανέλαβε την τελετή του γάμου. Ο παράξενος νυκτερινός επισκέπτης τα είχε φροντίσει όλα στην εντέλεια.

Αντί προσκλητηρίων, ο γάμος ανακοινώθηκε με χαρτιά κολλημένα σε κολώνες. Από μακριά νόμιζες ότι αφορούσε κηδεία, κι από κοντά διαπίστωνες ότι κάποιοι παντρεύονται. Στο τέλος δεν έλειπαν οι αναφορές στους λοιπούς συγγενείς.

Τα κοστούμια των υπαλλήλων του γραφείου ήταν μαύρα και οι γραβάτες λεπτές, όπως στις κηδείες. Ήταν σε παράταξη και μοίραζαν ρύζι, ενώ στο τέλος έδιναν τα κουφέτα μαζί με ένα λουλούδι.

Τα λουλούδια του γάμου ήταν, όπως στις κηδείες. Υπήρχαν και στεφάνια.

Μόνο το φέρετρο έλειπε…

Ερωτηθείς ο γαμπρός για την επιλογή του, είπε:

«Όταν πεθαίνεις σε ντύνουν γαμπρό. Τώρα που παντρεύομαι θα κάνω το αντίθετο»

Κι ύστερα, μπήκαν στη στολισμένη νεκροφόρα κι έφυγαν…