Κουβέντες καφενείου, μάζευε κι ας είν’ και ρώγες

Χρίστος Σαπρίκης

---

– Τι ώρα είπαμε θα αρχίσουμε τη γιορτή;

– Στις εφτάμιση και να μην αργήσουμε,

– Γιατί;

– Με έχουν πάρει τηλέφωνο πέντε μέχρι τώρα για να ρωτήσουν. Είπαν ότι θα περάσουν για λίγο γιατί είναι και άλλες εκδηλώσεις και πρέπει να πάνε κι εκεί. Θα γεμίσουμε επίσημους.

– Κοίταξε για δυο χρόνια είχαμε τους περιορισμούς λόγω του κορονοϊού, φέτος είναι και η τελευταία χρονιά πριν τις εκλογές, να ξέρεις ότι θα ξεσαλώσουν.

– Καλά πού τη βρίσκουν την όρεξη με τόση ζέστη;

– Δε είναι θέμα όρεξης, ας τους βλέπεις να χαμογελάνε, κόβουν φλέβες οι περισσότεροι, αλλά η εξουσία είναι γλυκιά και τα ψηφουλάκια θέλουν τρέξιμο.

– Θυμάμαι πριν από χρόνια είχα γράψει κάτι για τις κοπές πίτας την Πρωτοχρονιά. Αν βγάλεις τα κομμάτια της βασιλόπιτας και τα χειμωνιάτικα ρούχα είναι σαν να ζούμε ένα deja vu καλοκαιριάτικα:

---

«Κουβέντες καφενείου για πίτες, 13 Φεβρουαρίου 2019

~~~
– Δεν σε είδα σε καμιά κοπή πίτας.

– Με δουλεύεις; Αφού ξέρεις ότι δεν τα μπορώ αυτά.

– Μην πας εσύ, και περίμενε μετά να μαζέψεις ψήφους και να εκλεγείς.

– 😁 Εσείς την κόψατε την πίτα;

– Την κόψαμε. Δεν είδες τις φωτογραφίες;

– Τις είδα. Είχατε κόσμο και πολλούς επισήμους.

– Άσε και ήθελαν να πάρπυν το μικρόφωνο και να χαιρετίσουν όλοι.

– Γιατί, τι περίμενες; Εκλογές πλησιάζουν. Κόβει πίτα ο αθλητικός σύλλογος, άμα είσαι υποψήφιος και είσαι εκεί δείχνει ότι νοιάζεσαι για τον αθλητισμό. Κόβει πίτα μια εθνικοτοπική, κι εσύ εκεί για να δείχνεις ότι σε αφορούν τα έθιμα της Πέρα Ραχούλας. Κόβουν πίτα οι πρόσκοποι, κι εσύ εκεί για να τους θυμίσεις ότι μικρός ήσουν λυκόπουλο. Κόβει πίτα ένας σύλλογος γονέων, αν δεν πας πώς θα δείξεις ότι σε ενδιαφέρει η εκπαίδευση των ελληνοπαίδων;

– Μα νομίζουν ότι έτσι μαζεύουν ψήφους;

– Είναι δοκιμασμένο χρόνια τώρα! Σε βλέπουν οι «δικοί σου», σου σφίγγουν το χέρι και αναπτερώνεται το ηθικό τους, σε βλέπουν οι αναποφάσιστοι και σε μαθαίνουν.

Σου ζητάνε καμιά «εξυπηρέτηση», λες «ναι!» σε όλους. Βάλε και καμιά φωτογραφία στο φέισμπουκ, πρόσθεσε και τα «μεγάλα έργα» που όλως τυχαίως ολοκληρώνονται κάθε φορά τη χρονιά των εκλογών, λίγο και τα συνεργεία του Δήμου που «τρέχουν» αυτή την περίοδο, αν είσαι αντιπολίτευση λες και για την κάθε λακκούβα που έχει το κάθε σοκάκι στο Μπραχάμι, με όλα αυτά, όλο και κάτι τσιμπολογάς.

Έτσι κι αλλιώς όλα αυτά τα οραματικά που λέγονται και γράφονται στα προεκλογικά προγράμματα είναι έπεα πτερόεντα. Ποιος τα θυμάται την επομένη των εκλογών και ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τις άλλες εκλογές; Ενώ μια χειραψία, ένα χτύπημα στην πλάτη, ένα χαμόγελο όλο κατανόηση, είναι πιο απτά.

– Εγώ πάντως μερικούς τους λυπήθηκα στην πίτα μας. Δεν πρέπει να είχαν αφήσει πίτα για πίτα όλη τη βδομάδα, είχαν πάει κι αλλού την ίδια μέρα και ήταν έτοιμοι να καταρρεύσουν απ’ την κούραση και τη βαρεμάρα.

– Μη λυπάσαι κανέναν. Είναι επιλογή τους. Ας καθόταν στο σπίτι τους να ξεκουραστούν και να ηρεμήσουν λίγο.

– Άκουσα ότι σε μια κοπή πίτας μερικοί θύμωσαν γιατί δεν τους προσφώνησαν.

– Άλλος μπελάς κι αυτός. Έχεις το άγχος για το αν φτάσουν τα κομμάτια της βασιλόπιτας έχεις και το άγχος μην σου ξεφύγει και κανένας επίσημος. Στη δική μας πίτα πάντως τους προσφώνησαν όλους. Δεν παραπονέθηκε κανένας.

– Είστε οι καλύτεροι, γιατί έτσι όπως δουλεύει το σύστημα οι καλές δημόσιες σχέσεις ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν στη μικρή μας πόλη. Οι αρχές και η συνέπεια είναι το ζητούμενο, αλλά αυτό πολλές φορές είναι είδος εν ανεπαρκεία.»