Γόμορρα*

γράφει ο Κων/νος Π. Διαβολίτσης

 

ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΡΗ ΜΑΣ ΤΟΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΜΟΡΡΑ.

❀❀❀

Ι. Το Σύστημα [Η Βασιλική Οικογένεια].
ΙΙ. Οι Βασιλικοί Συνεργάτες.
ΙΙΙ. Οι γατόπαρδοι.
ΙV. Συνένοχος ή βλάκας.
V. Να πάψουμε να είμαστε γόμορρα.

Ι. Το Σύστημα [Η Βασιλική Οικογένεια].

…Ήταν το Σύστημα που τροφοδότησε τη μεγάλη διεθνή αγορά ενδυμάτων, το τεράστιο αρχιπέλαγος της ιταλικής κομψότητας. Κάθε γωνιά του σύμπαντος είχε καταληφθεί από τις εταιρείες, από τους ανθρώπους, από τα προϊόντα του Συστήματος. Σύστημα, ένας όρος που εδώ είναι γνωστός σε όλους, αλλού όμως δεν έχει ακόμα αποκωδικοποιηθεί, μιa άγνωστη αναφορά για όποιον δε γνωρίζει τη δυναμική για την εξουσία της οικονομίας του εγκλήματος. Καμόrρα είναι μιa λέξη ανύπαρκτη, μιa λέξη για τους μπάτσους. Τη χρησιμοποιούν επίσης οι δικαστές και οι δημοσιογράφοι, όπως και οι σεναριογράφοι. Είναι μιa λέξη που κάνει τα μέλη να χαμογελούν, μια ασαφής νύξη, ένας όρος για τους μελετητές, εκτοπισμένος από την ιστορική διάσταση. Ο όρος με τον οποίο προσδιορίζονται όσοι ανήκουν σε μία φατρία είναι ‘Σύστημα’: ‘Ανήκω στο Σύστημα του Σεκοντιλιάνο’. Ένας όρος εύγλωττος, ένας μηχανισμός περισσότερο παρά μια δομή. Η εγκληματική οργάνωση συνδέεται άμεσα με την οικονομία, η διαλεκτική του εμπορίου είναι ο σκελετός της φατρίας.
Το Σύστημα του Σεκοντιλιάνο κυβερνούσε πλέον όλη την αλυσίδα της υφαντουργίας, τα περίχωρα της Νάπολης ήταν ο πραγματικός χώρος παραγωγής, το αληθινό επιχειρηματικό κέντρο. …
*

*[Ροβέρτο Σαβίνο: γόμορρα, Ταξίδι στην οικονομική αυτοκρατορία και στο όνειρο για κυριαρχία της Καμόρρα, εκδόσεις Πατάκη].

Όροι, έννοιες, αναφορές και προεκτάσεις, ληφθείσες από την περίφημη περιγραφή του Ρομπέρτο Σαβιάνο, από το βιβλίο του “γόμορα”, για την άλλη Καμόρρα (την αυθεντική), της Νάπολης. Έννοιες όμως τόσο κοινές, επαναλαμβανόμενες και προσομοιούμενες στο δικό μας Δημοτικό και Πολιτικό γίγνεσθαι. Όπως και εκεί, έτσι και στα καθ’ ημάς κυριαρχεί ένα ‘Σύστημα’, εκεί το “Σύστημα Σεκοντιλιάνο”, εδώ το ΄Σύστημα της [γνωστής] Βασιλικής Οικογένειας’, που δεκαετίες τώρα έχοντας σταθερές και ισχυρότατες σχέσεις, αναφορές, δεσμούς (ακόμα και οικογενειακούς), με το βαθύ κράτος του ΠΑΣΟΚ, κρατούσαν ομηρους και αιχμάλωτους, δεκάδες χιλιάδες συμπολιτών μας, προσφέροντας (ή στερώντας), τους, – κατ’ απόλυτο ιδιοκτησιακό δικαίωμα- ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά και ατομικά αγαθά: την εργασία. Το ‘Σύστημα’. Στα καθ’ ημάς, το ανήκω στο Σύστημα, [το οποίο μεταφράζεται και κωδικοποιείται στο “εγώ στήριξα την Βασιλική Οικογένεια” στις εκάστοτε δημοτικές εκλογές], εξασφάλισε στους κοινούς θνητούς, μια αξιοπρεπή εργασία, στο Δημόσιο, για τους ίδιους, τον/την σύζυγό τους (και για όσους πρόλαβαν) και για τα παιδιά τους. Τους γλύτωσε από τον κοινωνικό και οικονομικό πολτό, την κρεατομηχανή της “αγοράς”, δηλ. της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, (ως ιδιωτικοί υπάλληλοι, ως αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες), εργασία χωρίς ωράρια, με (κατά κανόνα) χαμηλούς μισθούς και αμοιβές, με ευθύνες, με τον κίνδυνο της απόλυσης, της ανεργίας και ίσως τώρα πια της πείνας τους εξασφάλισε δηλαδή με αυτόν τον όχι και πολύ ορθό τρόπο, αλλά τελικά κοινωνικά αποδεκτό και αναπόφευκτο, αυτό που μία ευνομούμενη και δημοκρατική Πολιτεία, οφείλει να εξασφαλίζει (και δυστυχώς δεν κάνει), στους Πολίτες της, έτσι και αλλιώς: την εργασία. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών σταμάτησε εδώ. Και ενδεχομένως να ενέχεται (αν ενέχεται), μόνο γι’ αυτό. Και στο τέλος-τέλος, για όλα αυτά πρόσφερε τον ατομικό του κάματο, τον κόπο του. Βέβαια (πρόσφερε) και την “ομηρία” του στο ‘Σύστημα’. Αλλά ως απλά μέλη ως στρατιώτες. Όχι ως αξιωματούχοι, ως Βασιλικοί Συνεργάτες. Δεν εμπορεύτηκαν, δεν διαχειρίστηκαν το όλο ‘Σύστημα’ για ίδιον όφελος. [Σε κάθε περίπτωση πάντως, η εγκατάσταση τόσων δημόσιων υπαλλήλων στον Δήμο μας, δεν πρέπει να είναι άσχετη με την κυριαρχία, τόσα χρόνια του ‘Συστήματος’ στον Άγιο Δημήτριο].

ΙΙ. Οι Βασιλικοί Συνεργάτες.

… Πενιχραί είναι αι ειδήσεις περί των αυτοκρατορικών συνεργατών, πλην ίσως του πατριάρχου Σεργίου. Εχρησιμοποιήθησαν εις καιρίας θέσεις στενοί συγγενείς. … Τον αδελφόν του Θεόδωρον … ονόμασεν ο αυτοκράτωρ κουροπλάστην, … τον εξάδελφόν του πατρίκιον Νικήτα … κατέστησεν έξαρχον της Αφρικής. Της βασιλικής εμπιστοσύνης απέλαυσεν και ο πατρίκιος και μάγιστρος Βώνος και του οποίου νόθος υιός ονόματι Ιωάννης, περιελήφθη εις τους βασιλικούς συγγενείς. … Εις τον οικουμενικόν πατριάρχην Σέργιον εύρεν ο αυτοκράτωρ, τον απτόητον, πραγματιστήν και εμπνευσμένον συνεργάτην. …
[Αικατερίνη Χρυστοφιλοπούλου ‘Βυζαντινή Ιστορία, Αθήνα 1981].

Σε αντίθεση με τους παραπάνω συμπολίτες μας, που συμμετείχαν στο ‘Σύστημα’ για το προφανές (δηλ. το αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία- και ως εκεί), πρωταγωνιστικό ρόλο στο ‘Σύστημα’, είχαν (και έχουν) οι ‘Βασιλικοί Συνεργάτες’. Αυτοί οι οποίοι εξασφάλισαν για τους εαυτούς τους, σχεδόν από την πρώτη στιγμή εργασία ‘επιτελική’, ‘διευθυντική’, ‘μανατζαραίου’, σε μεγάλες ΔΕΚΟ, Κρατικές Τράπεζες, Νοσοκομεία και λοιπές Υπηρεσίες ελεγχόμενες από το Κράτος, με ανύπαρκτα προσόντα. Χωρίς ιδιαίτερες σπουδές, χωρίς τίποτα, με μόνο προσόν τους, την ιδιότητα του αξιωματούχου στο ‘Σύστημα’, του ‘Βασιλικού Συνεργάτη’. Εγώ ο ίδιος, με τα δυο μου ματάκια, έχω δει πολλούς από αυτούς, τα περίφημα διοικητικά στελέχη, να προσλαβάνονται κατ’ αρχήν ως πορτιέρηδες στις εισόδους των νοσοκομείων και γρήγορα, μα πολύ γρήγορα, να μεταμορφώνονται (είπαμε το ‘Σύστημα’), σε μανατζαραίους αυτών ή άλλων νοσοκομείων. ΄Η να προσλαμβάνονται στα Ελληνικά Ταχυδρομεία ως διανομείς, με ιδιαίτερα προσόντα το ότι κατέχουν άδεια οδήγησης βέσπας (και μόνο) και επίσης τάχιστα να μεταμορφώνονται σε στελεχάρες του Οργανισμού. Ή να ακολουθούν τις ίδιες διαδρομές στις Τράπεζες και στις Δ.Ο.Υ. . ΄Η τέλος να προσλαμβάνονται ως αχθοφόροι στην (κρατική) Ολυμπιακή και να προσφέρουν τις ‘πολύτιμες’ υπηρεσίες τους στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, στην Χαριλάου Τρικούπη. Και φυσικά μόλις πλησίασαν το βαθύ γείρας των 45-50 ετών, έσπευσαν όλοι και όλες τους να βγουν στην (παχυλώτατη) σύνταξη. Είπαμε: χωρίς ιδιαίτερες σπουδές, χωρίς τίποτα, με μόνο προσόν τους, την ιδιότητα του ‘Βασιλικού Συνεργάτη’ στο ‘Σύστημα’. Άλλοι πάλι ‘Βασιλικοί Συνεργάτες’, έγιναν μέλη σε συμβούλια, όργανα, επιτροπές κλπ, διαφόρων οργανισμών με τρελές για τότε και για τώρα αμοιβές (μιλάμε για πεντοχίλιαρα όχι φραγκοδίφραγκα), ή/και βολεύτηκαν (επιπρόσθετα), με τις διόλου ευκαταφρόνητες άδειες ΠΡΟΠΟ και στοιχήματος. Όλοι αυτοί είναι ακόμα στα πράγματα, ως κουμανταδόροι, καθοδηγούν και “τρέχουν” το ‘Σύστημα’, ελέγχοντας ακόμα την καθημερινότητα μας, τη ζωή μας, τη ζωή των παιδιών μας, γέρνοντας το Σύστημα (την Βασιλική Οικογένεια), είτε λίγο Δεξιά είτε (όπως τον τελευταίο καιρό), λίγο Αριστερά.

ΙΙΙ. Οι γατόπαρδοι.

(Ο θείος Ντον Φαμπρίτσιο προς τον ανηψιό του Ντον Τανκρέτι): -Είσαι τρελός γυιέ μου. Να πάς να μπλεχτείς με αυτόν το κόσμο. Ένας Φαλκονέρι πρέπει να είναι πάντα με τον Βασιλιά.
(Ο ανηψιός προς τον θείο): – Με τον Βασιλιά σίγουρα, αλλά με ποιόν Βασιλιά; … Αν θέλουμε να παραμείνουν τα πάντα όπως είναι, πρέπει να αλλάξουν όλα. Κατάλαβες; [Τζιουζέπε Τομάζι Ντι Λαμπαρτούζα ‘ Ο Γατόπαρδος’ εκδόσεις Bell].

Τώρα λοιπόν που τα πράγματα εξελίχθηκαν (το αγαθό της εργασίας δεν υπάρχει πια) και το ‘Σύστημα’ πρέπει επίσης να εξελιχθεί. Δεν μοιράζει πιά δουλειές και θέσεις εργασίας αλλά αντίθετα πρωτοστατεί στις διεκδικήσεις τους (είναι το καινούργιο κόλπο τους). Ποιοί ρε γαμώτο; οι πενηντάρηδες (άντρες και γυναίκες) συνταξιούχοι του ΟΤΕ, της Δ.Ε.Η., των Τραπεζών κλπ; Και τι διεκδικούν; Να ανατρέψουν μία κατάσταση, ένα καθεστώς, για το οποίο οι ίδιοι πρωτοστάτησαν και ωφελήθηκαν χωρίς να το αξίζουν και χωρίς να ανταποδώσουν το ελάχιστο εδώ και 30 χρόνια στο κοινωνικό σύνολο; Δηλαδή πρωτοστατούν για να ανατρέψουν τους ίδιους τους εαυτούς τους; Και πως το διεκδικούν; Επιχειρώντας ως στελέχη (είπαμε Βασιλική Οικογένεια και Βασιλικοί Συνεργάτες), να πάρουν μεταγραφή προς τα Αριστερά; Μήπως όμως τους διαφεύγει κάτι σημαντικό; Μπορεί να είδαν την ευκαιρία που παρουσιάζεται, να μεταλλαχθούν από υπαίτιοι και ένοχοι μιας αρρωστημένης και ανήθικης κατάστασης σε ‘σύμβολα’ της νέας πραγματικότητας, αλλά είναι σε όλους γνωστοί, είναι καταγραμμένοι στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ως η Βασιλική Οικογένεια και οι Βασιλικοί Συνεργάτες της.

ΙV. Συνένοχος ή βλάκας.

“Πριν από 20 χρόνια η Ελευθεροτυπία σε καθημερινή βάση, απεύθυνε το ερώτημα ‘Συνένοχος ή βλάξ’ στον …, για μια υπόθεση που η Ελλάδα έχει πλέον ξεχάσει. Είκοσι χρόνια μετά ούτε ο … υπάρχει ούτε η Ελευθεροτυπία. Υπάρχουν όμως ολοζώντανες στην ελληνική πραγματικότητα, οι τραγικές συνέπειες από την ανοχή στην πολιτική τακτική των ημετέρων.” [www.sarkastis.gr]. .

Στην όλη διαδρομή το ‘Σύστημα’ συχνά-πυκνά βρήκε βοηθούς και πρόθυμους συμπαραστάτες (ευτυχώς ελάχιστους) και από Αριστερά. Συνεργάστηκαν μαζί του, στρατηγικά στα κρίσιμα και καθοριστικά, με το αζημίωτο. Έγιναν και αυτοί στελέχη και μαναντζαραιοι σε ΔΕΚΟ, διευθύνοντες σύμβουλοι σε κρατικές εταιρίες, στις οποίες προσελήφθησαν και αυτοί με τα ίδια με τους Βασιλικούς Συνεργάτες προσόντα (δηλ. με κανένα, έλαβαν επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, ανασφάλιστα δάνεια και χωρίς να χουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις από κρατικές τράπεζες, έστησαν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ιδιοποιήθηκαν χωρίς να δικαιούνται χρήματα από ευρωπαϊκά προγράμματα κλπ. Ήταν η υπόγεια σύνδεση του ‘Συστήματος’ με τους παρέκει, το κρίσιμο μέγεθος, που έδινε την πλειοψηφία (άρα και την κυριαρχία στο ‘Σύστημα’), και καθιστούσε μειοψηφία την Αριστερά. Όλοι αυτοί οι συνεργάτες που και μάτια έχουν και κοινό νου διαθέτουν δεν πιστεύουμαι ότι μπορούν να εξηγήσουν την κολεγιά μαζί τους. Ή βλάκες είναι [πράγμα που δεν ισχύει, γιατί και μορφωμένοι είναι και ευκατάστατοι] ή συνένοχοι. Σε κάθε περίπτωση, ας διαλέξουν οι ίδιοι.

V. Να πάψουμε να είμαστε γόμορρα. [Αντί επίλογου και χωρίς σχόλια]

“Άνθρωποι, ας μην επιτρέψουμε να γίνουν τα μέρη μας τόποι της Καμόρρα, να γίνουν μια και μοναδική πόλη που να θυμίζει τα Γόμορρα και να της αξίζει να καταστραφεί. … Πρέπει να διακινδυνεύσουμε να γίνουμε αλάτι, πρέπει να στραφούμε να κοιτάξουμε τι συμβαίνει, τι είναι αυτό που λυσσάει στα Γόμορρα, η ολική καταστροφή όπου η ζωή αθροίζεται ή αφαιρείται από τις οικονομικές σας επιχειρήσεις. Δεν βλέπετε ότι αυτή η γή είναι τα Γόμορρα, δεν το βλέπετε; … Πεθαίνει κανείς για ένα ναι και ένα όχι, δίνει τη ζωή του για μια εντολή και μια επιλογή. … Σκοτώνετε και σκοτώνεστε σε μιά παρτίδα σκάκι της οποίας ο βασιλιάς δεν είστε εσείς, αλλά εκείνοι που αντλούν από εσάς πλούτο, κάνοντας σας να τρώγεστε μεταξύ σας μέχρι τη στιγμή που κανείς δε θα μπορέσει να κάνει ματ και θα υπάρχει μόνο ένα πιόνι πάνω στην σκακιέρα. Και δεν θα είστε εσείς. … Ήρθε ο καιρός να πάψουμε να είμαστε Γόμορρα.”
[Ροβέρτο Σαβίνο: γόμορρα, Ταξίδι στην οικονομική αυτοκρατορία και στο όνειρο για κυριαρχία της Καμόρρα, εκδόσεις Πατάκη].

Ιανουάριος 2013
Κων/νος Π. Διαβολίτσης
Δικηγόρος

Σημ. Καμόρα (ιταλικά Camorra) είναι ένα συνδικάτο εγκλήματος της ιταλικής μαφίας, το οποίο προέκυψε στην περιοχή της Καμπανίας και της Νάπολη. Είναι μία από τις παλαιότερες και μεγαλύτερες εγκληματικές οργανώσεις της Ιταλίας, που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Σε αντίθεση με την πυραμιδική δομή της μαφίας της Σικελίας, η οργανωτική δομή της Καμόρα είναι πιο οριζόντια από κατακόρυφη. Κατά συνέπεια, μεμονωμένες φατρίες της Καμόρα ενεργούν ανεξάρτητα, και είναι πιο επιρρεπείς σε διαμάχες μεταξύ τους. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%81%CE%B1