Στο Μπραχάμι μιας άλλης εποχής…σβαρνάς* και κονδυλοφόρος

του Μιχάλη Δήμα

 

Στα χωράφια έξω από το χωριό, μάνα και κόρη θερίζουνε κάποιο δημητριακό βρώμη ή κριθάρι για τα ζωντανά. Με μαντήλι στα μαλλιά η μάνα και το κορίτσι με τη σχολική ποδιά. Κοιτάξτε πως έχει σηκώσει τα μανίκια έτοιμο για δουλειά και πως βαστάει στο παιδικό της χέρι το σβαρνά.

Το χαμόγελό της είναι τόσο πλατύ που έχει φτάσει μέχρι τους κρίκους που φοράει στ’ αυτιά. Κάτω από το μαντήλι τα μαλλιά της μάνας πυκνά και περιποιημένα. Το πρόσωπό της αποπνέει ευρωστία και χαρά. Όπως είναι σκυμμένη προσφέρει και αυτή ένα  χαμόγελο στο φακό, αλλά συγκρατημένο.

Πίσω η μάντρα. Και πίσω από τη μάντρα ένα φουγάρο που ξερνάει πυκνό καπνό. Άραγε από τί;  Ξανά χωράφια και στο βάθος διακρίνονται σπίτια και κτήρια στη σειρά. Εδώ μιλάμε για Μπραχάμι βαθύ. Μπορεί και προπολεμικό. Όμως το 1^ο Δημοτικό Σχολείο υπάρχει από το 1928 στην οδό Θ. Τατάκη.

Περιμένει λοιπόν τη μικρή, όπως και τα άλλα παιδιά αυτής της περιόδου, αφού τελειώσει τη δουλειά, να επιστρέψει με σκονισμένη την ποδιά στο σχολείο για να πάρει τη θέση του σβαρνά στα παιδικά της δάκτυλα ο κονδυλοφόρος…

 

*Σβαρνάς: Ελαφρύ μαχαίρι κλαδέματος-εμβολιασμού με κυρτή λεπίδα για σκληρές εργασίες. Κατάλληλο και για εκβλάστηση.