Φρέσκα

εγγύτερα στον ήλιο

Σαπρίκης Χρίστος


«…Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός, αν κρίνεις απ’ τα σύννεφα…»[1]

 

Είναι κάποια χειμωνιάτικα πρωινά που ξυπνώντας

το βλέμμα χάνεται στα ανατολικά παράθυρα,

στα σύννεφα

πάνω απ’ τους σκοτεινούς όγκους των πολυκατοικιών.

~~~

«Αγαπάω τα σύννεφα

διότι τα ζηλεύω

βρίσκονται εγγύτερα στον ήλιο

βυθισμένα

στη γαλανή ατμόσφαιρα του ονείρου.» [2]

~~~

Τις μέρες που όπως ανεβαίνει ο ήλιος πίσω από τον Υμηττό τα πυρακτώνει.

Για λίγο,

μέχρι να ξεπροβάλλει πάνω από την κορυφογραμμή

και τα σύννεφα να πάρουν πάλι το μουντό τους χρώμα


[1] Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του πλησίον, 1998

[2] Γιώργος Σαραντάρης, Αγαπάω τα σύννεφα, Βικιθήκη