Μπραχάμι…Η μνήμη της πόλης (3) – Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ
Συνέχεια από Μπραχάμι…Η μνήμη της πόλης (2) – Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ
❀❀❀
Κωνσταντίνου Διαβολίτση
Οι ερμηνείες θα μπορούσαν να είναι πολλές και αναλόγως βέβαια κάθε φορά από τη σκοπιά που εξετάζει όλα αυτά κάνεις.
Ενδεικτικά μία πρώτη προσέγγιση και κατά τη γνώμη μας πολύ αξιόπιστη, είναι εκείνη της επικυριαρχίας της επικάλυψης των δημοτικών πραγμάτων από τα κομματικά, από τα συντεχνιακά, από τα κάθε είδους συλλογικά αλλά και τα οικογενειακά.
Μία πρόχειρη προσέγγιση των εκλογικών αποτελεσμάτων που λάμβαναν τα κόμματα στις εθνικές εκλογές στο δήμο μας και μία στη συνέχεια σύγκριση τους με τα ποσοστά των δημοτικών παρατάξεων θα μας έδινε τη διαπίστωση ότι τα ποσοστά των κομμάτων ταυτίζονταν ή ήταν πολύ κοντά με εκείνα που λάμβαναν την ίδια περίοδο οι δημοτικές παρατάξεις που πρόσκεινταν στα αυτά τα κόμματα. Ελάχιστες ήταν οι διαφορές τους. Αλλά και όπου οι διαφορές ήταν μεγάλες δηλαδή όπου το κόμμα είχε πάρει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά στις εθνικές εκλογές από τον υποψήφιο συνδυασμό που το κόμμα αυτό είχε δώσει το χρίσμα ή ο συνδυασμός έλεγε με τον τρόπο του ότι είναι του κόμματος αυτού η διαφορά αυτή το ποσοστό που έλειπε, είχε κατά κάποιο τρόπο μετακομίσει σε όμορο κομματικά δημοτικό συνδυασμό και υποψήφιο δήμαρχο. Συνεπώς οι κομματικές προτιμήσεις και επιλογές των πολιτών, δεν πολυάλλαζαν ούτε και στις δημοτικές εκλογές, άσχετα με τις δυνατότητες, τις ικανότητες ή και το έργο που είχε κάνει ο συνδυασμός ο κομματικός την προηγούμενη τετραετία. Ή όταν εμφανίζονταν περισσότεροι του ενός δημοτικοί συνδυασμοί που πρόσκεινταν στο ίδιο κόμμα, σε γενικές γραμμές, οι συνδυασμοί αυτοί άγγιζαν σε ποσοστό, το σύνολο των ψήφων, που είχε λάβει το κόμμα αυτό, στις εθνικές εκλογές. Ακόμα και στις περιπτώσεις (όπως συνέβη τις δύο τελευταίες φορές), πού υποψήφιος με χρίσμα κόμματος, έλαβε απογοητευτικά μικρότερο ποσοστό, από το ποσοστό που έλαβε το κόμμα του, το ποσοστό που του έλειπε, μεταφέρθηκε δίπλα, σε άλλον υποψήφιο συνδυασμό, που και σε αυτόν τον συνδυασμό, υπήρχαν υποψήφιοι, δημοτικοί σύμβουλοι, οπαδοί και ψηφοφόροι του κόμματος που στήριζε, τον άλλον δημοτικό συνδυασμό. Συνεπώς τα ποσοστά των κομμάτων σχεδόν ταυτίζονται και ταυτίζονταν με τα ποσοστά των δημοτικών παρατάξεων (πράγμα που διαβάζεται και ανάποδα). Εδώ να λάβουμε υπόψιν και το εξής: Οι κομματικοί τοπικοί υπεύθυνοί, γραμματείς, πρόεδροι και λοιπά, αν δεν ήταν και οι υποψήφιοι δήμαρχοι ήταν σίγουρα υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, σχεδόν πάντα. Και φυσικά από τη θέση τους και από τους ρόλους τους, ήταν αυτοί μαζί με την ομάδα τους, που μπορούσαν, να φέρουν και να περάσουν πολλές φορές τις γενικότερες κομματικές τους απόψεις στο δήμο, αλλά επιπλέον τουλάχιστον παλαιότερα και να κανονίσουν προσωπικές τακτοποιήσεις, παραδείγματος χάρη διορισμούς και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όταν το κόμμα τους ήταν και κυβέρνηση, αλλά όπως είναι αυτονόητο και στο δήμο αν εκλέγονταν. Δηλαδή η ψήφος δίνονταν από τους ψηφοφόρους αλλά και ζητείτο από τους υποψηφίους, όχι με βάση τα δημοτικά θέματα αλλά σύμφωνα με τις κομματικές προτιμήσεις ή σύμφωνα με τις ατομικές ανάγκες ή και με τα δύο μαζί.
Το τι είχε υλοποίηση από τις υποσχέσεις του ο δήμαρχος και ο συνδυασμός του την προηγούμενη τετραετία ή το ότι δεν είχε, τελικά δεν έπαιζε ρόλο σημασία είχε ή το κόμμα ή ο διορισμός η τακτοποίηση των λοιπών προσωπικών επιδιώξεων.
Εκτός από τα κομματικά η άλλη παράμετρος που καθόριζε τις επιλογές, ήταν και είναι οι συντεχνίες και οι κάθε είδους σύλλογοι. Ως τέτοιους εννοούμε τους διάφορους συλλόγους καταγωγής, της γειτονιάς, τους αθλητικούς συλλόγους και ομάδες, τους ναούς και τις ενορίες, αλλά και τους οργανωμένους κατά κάποιο τρόπο η εντοπισμένους εργαζόμενους, στο ευρύτερο δημόσιο φορέα δηλαδή δημοσίους υπαλλήλους υπουργείων δημοσίων εταιρειών οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι και ψηφίζουν στο δήμο και είναι γνωστοί στους υποψήφιους. Όλοι αυτοί συμμετείχαν στα δημοτικά δρώμενα είτε ως ψηφοφόροι είτε ως υποψήφιοι όχι με βάση την υπόθεση Δήμος αλλά με βάση τη σχέση τους με τη συντεχνία τους, τον σύλλογο καταγωγής τους, την ενορία τους.
Έκαναν τις επιλογές τους ακολουθώντας τον εκπρόσωπο τους, άσχετα με την επιλογή που έκανε αυτός ο τελευταίος αφού με τον ακολουθούν τον εκπρόσωπο της συντεχνίας τους η της ενορίας τους ή του συλλόγου καταγωγής τους είχαν την αίσθηση ότι έχουν το δικό τους άνθρωπο που ήδη τον έχουν δοκιμάσει ως δικό τους και στο συλλογικό φορέα από τον οποίο προέρχονταν όπου σχετίζονται ήδη και οι ίδιοι.
Μία ακόμη παράμετρος πολύ καθοριστική ήταν οι διάφορες οικογένειες που υπήρχαν και φυσικά θα υπάρχουν πάντα. Από τις οικογένειες αυτές, ξεκινούσε σχεδόν πάντα κάποιος ο οποίος χρίζονταν εκπρόσωπος και τον οποίον ακολουθούσε η οικογένεια, ο στενός και ευρύτερος κύκλος , οι φίλοι και οι παρατρεχάμενοι της.
Και το μείγμα γίνονταν εκρηκτικό όταν όλες αυτές οι παράμετροι, συνυπήρχαν στο πρόσωπο ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας ανθρώπων, δηλαδή έχουμε και την εκπροσώπηση μιας οικογένειας και που στηρίζονταν από διάφορους συλλόγους αθλητικούς και μη και που είχαν και δυνατή βαθιά πρόσβαση στο κόμμα που ήταν στην κυβέρνηση η που ετοιμάζονται να έρθει στην κυβέρνηση. Αυτό το μίγμα μπορούσε και μπορεί πάντα να απορροφήσει και πολλές μεμονωμένες περιπτώσεις οι οποίες δεν μπορούν δεν μπορούσαν από μόνες τους να βρεθούν στην εξουσία.
Πού είναι η πλατεία; τη χάσαμε;
imaginistes 