Η κυρά των Αθηνών
του Αλέξανδρου Χρηστομάνου
Είναι πριν το μεσημέρι, δεύτερη Κυριακή του Μαϊ. Σε στάση της Πανόρμου Αθηναία περιμένει το λεωφορείο. Είναι μόνη. Αριστερά και δεξιά της τεράστιες χάρτινες σακούλες του Βidel γεμάτα ζαρζαβατικά διαφημίζουν την αφθονία. Είναι μεσήλικα γύρω στα 60. Έχει δει πολλά. Τώρα κάθε τι τριγύρω την ενοχλεί. Οπως προστάζουν οι καιροί, άλλωστε. Δεν κάθετε στο παγκάκι αν και είναι εντελώς άδειο. Δεν στέκεται ούτε στο πεζόδρομο. Το περισσότερο χρόνο κατεβαίνει στην άσφαλτο. Προφανώς κάτι την πιέζει. Κάτι την τρέχει. Συνέχεια κρατεί το ένα της χέρι ελεύθερο, να το σηκώσει αμέσως στον ερχόμενο λεωφορείο. Αν και το άλλο της χέρι είναι εξίσου ελεύθερο. Μπορεί να σηκώσει και αυτό. Μπορεί και τα δυο μαζί. Όμως τα αστικά λεωφορεία περνούν αραιά και η γυναίκα χάνει την υπομονή. Τζάμπα τα ελεύθερα χέρια της.
Το πρώτο λεωφορείο δεν κάνει στάση και η κυρία των Αθηνών τσαντίζεται. Είναι έτομη να μουντζώσει τον λεωφορείο. Έχει νεύρα. Ανεβαίνει και κατεβαίνει συνέχεια από το πεζόδρομο, σαν να θέλει να γυμνάσει τους γοφούς της. Να γίνει πιο δυνατή. Να αντέξει την προσμονή. Στο βάθος διακρίνεται το επόμενο λεωφορείο. Μεγάλο, δίπατο. Έχει ρόδες. Καμία σχέση με δίπιτο σουβλάκι. Είναι τουριστικό με ασκέπαστη οροφή. Η κυρά των Αθηνών στήνεται στην θέση της να τον υποδεχτεί με ένα καθωσπρεπισμό. Σηκώνει όμορφα το χέρι της, αλλά μάταια. Το λεωφορείον την ξεπερνά σε χαμηλή ταχύτητα. Αργά. Σαν μια μελετημένη αδιαφορία. Τότε η κυρά των Αθηνών φουντώνει. Νομίζει πως έχει δίκιο.
Φωνάζει και μουντζώνει το λεωφορείο με τις δυο παλάμες. Ολάνοιχτες. Οι τουρίστες στο πάνω πάτωμα, την βλέπουν και ενθουσιάζονται πολύ. Νομίζουν ότι τους χαιρετίζει και την χαιρετούν και αυτοί. Την βγάζουν φωτογραφία και δεν την χορταίνουν. Φαίνεται δεν έχουν συνηθίσει τέτοιο χαιρετισμό, και το απολαμβάνουν. Η γυναίκα επιμένει να μουντζώνει με τις δυο παλάμες. Φωνάζει, βλαστημεί και ανεβοκατεβαίνει απ το πεζόδρομο. Τελικά αυτό που κάνει μπορεί να μη είναι γυμναστική. Να είναι κάτι άλλο… Το τουριστικό λεωφορείο έχει απομακρυνθεί πολύ.
Για που άραγε βιάζετε τόσο πολύ; αναρωτήθηκα αλλά ήταν ακατόρθωτο να βρω απάντηση. Αργά το βράδυ, όταν τα είχα ξεχάσει όλα, είδα στις ειδήσεις πως κάποια προεκλογική συγκέντρωση είχε γίνει το μεσημέρι στο κέντρο των Αθηνών.
imaginistes 