Περιμένοντας τον Κλέωνα

 

του Μιχάλη Δήμα.

Τρίτη 11 Ιουλίου 2023. Με τόση πλύση εγκεφάλου που έχει γίνει από τα κανάλια σχετικά με την επέλαση του Κλέωνα, είναι σα να έχει ήδη έρθει και έχει στρογγυλοκαθίσει στο σβέρκο μας κι ας έχει έξω ακόμα δροσούλα. Με αφορμή αυτό θυμήθηκα τον καύσωνα του 1987 κατά τη διάρκεια του οποίου πέθανε κόσμος και ντουνιάς και από το σόι μας η θεία Κατίνα. Στις 27 Ιουλίου του Αγίου Παντελεήμονος. Ποιος διέθετε άλλωστε τότε κλιματιστικό! Οι περισσότεροι τη βγάζανε με κάτι ανεμιστήρες που ανακυκλώνανε τον καυτό αέρα!  Στα μέσα Ιουνίου της ίδιας χρονιάς είχε προηγηθεί  η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ από την εθνική μας. Μα η χαρά και η υπερηφάνεια που ένιωσα, όπως όλοι, γρήγορα εξατμίστηκε. Είκοσι δύο χρονών εγώ τότε, χωρίς να ξέρω τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, σε μια υπαρξιακή περιδίνηση που κυριολεκτικά με ρουφούσε, δεν περίμενα και πολλά από εκείνο το καλοκαίρι και τον συγκεκριμένο Ιούλιο. Κάτω από αυτές τις σκοτεινές  συνθήκες γεννήθηκε το στιχούργημα που ακολουθεί και περιλαμβάνεται στη Συγκομιδή.

                    ΕΠΙ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ

❀❀❀

                             Παραμονές του καύσωνα

                             τίποτα δεν προσμένω

                             ούτε αγάπη, ούτε γιορτή

                             ούτε ταξίδι, αναψυχή

                             μόνο υδράργυρος στο αυτί

                             πλαστή θερμοκρασία.

                             Μόνο ένα τρισάθλιο κορμί

                             σέρνω στην παραλία.

                             Εκεί που συνωστίζονται

                             γυμνόστηθα κορίτσια

                             και προκαλούν την πείνα μου

                             παιγνίδια και καπρίτσια.

                             Νιώθω μαλάκας ρε παιδιά

                             να βγω να το φωνάξω

                             ή να ουρλιάξω δυνατά

                             και όποιο κώλο πιάσω.