Οι πληγές του Μπραχαμίου – η εξής μία

Ο κος Φάμελλος του ΣΥΡΙΖΑ επισκέφθηκε το εκλογικό κέντρο της παράταξης της κας. Ανδρούτσου. Η κα Ανδρούτσου φέτος θα κάνει εμφανώς αυτό που έκανε κρυφά στις εκλογές του 2019. Είναι υποστηριζόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ που διαρκώς καταρρέει. Την προηγούμενη ημέρα ο κος Φάμελλος είχε χαρακτηρίσει επαγγελματίες πολιτικούς όσους θέλουν 4^η θητεία, αλλά την επόμενη μέρα στήριξε μια τέτοια υποψηφιότητα.

Μας έχουν συνηθίσει οι πολιτικοί σε κωλοτούμπες, οπότε δεν πειράζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί διακαώς να σώσει την τιμή του με μία νίκη στο αυτοδιοικητικό επίπεδο, μόνο που ξεχνάει ότι η κομματική δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ στο Μπραχάμι έχει αδειάσει. Η παράταξη της κας Ανδρούτσου ξεκινάει με σοβαρούς περιορισμούς και σε συνδυασμό με τα αυτογκόλ, μάλλον έρχεται η ήττα.

Η μεγαλύτερη πληγή του Μπραχαμίου είναι ο Ασύρματος. Αποτέλεσε αντικείμενο εκμετάλλευσης και έδωσε ψήφους στην παράταξη της κας Ανδρούτσου, αλλά εξακολουθεί να μην είναι αυτό που θέλουν οι δημότες. Το προσχηματικό debate μάλλον ήταν προς βοήθειά της, αλλά πραγματικά, δεν είχε κανένα νόημα να παρευρεθείς εκεί, από τη στιγμή που είχε το λόγο μία δήμαρχος που 13 χρόνια δεν έκανε τίποτα. Τι να μας πει για τον Ασύρματο; Δεν χρειάζεται. Πας στον χώρο, βλέπεις, φεύγεις και μετά πας και ψηφίζεις οποιαδήποτε άλλη παράταξη. Δεν ξεχνάμε την φωτογραφία του 2019, παραμονές των εκλογών, όπου ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ (ο αδειασμένος σήμερα Θεοχαρόπουλος) και μετά των αντιπροσώπων του και μέλη της παράταξης της κας Ανδρούτσου, μας είπαν ότι πήραμε τον Ασύρματο. Μάλιστα, κάποιοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι ο κυρ Βασίλης θα μπει με μπουλντόζες τον Οκτώβριο. Εδώ γελάμε, μάλλον κλαίμε.

Η δεύτερη μεγάλη πληγή είναι το κολυμβητήριο που δεν είναι έτοιμο. Είναι δείγμα τσαπατσουλιάς και προχειρότητας προκειμένου να φτιάξουμε κάτι που μας δεσμεύει για 50 χρόνια. Το κολυμβητήριο δεν είναι μία συσκευή κινητού που κάθε δύο-τρία χρόνια την αλλάζουμε. Είναι δομή με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και έργο ζωής. Αμφιβάλλουμε εάν γνωρίζουν τι χρειάζεται από χρήματα και από θέσεις εργασίας για να λειτουργήσει ένα κολυμβητήριο. Ευτυχώς η Νέα Σμύρνη είναι δίπλα, ο Άλιμος κοντά και έχουμε επιλογές. Όπως επίσης έχουμε επιλογές στην Νέα Σμύρνη με την πλατεία και το άλσος αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που σχετίζεται με την γενικότερη εικόνα και ζωή της πόλης.

Ακολουθεί το πράσινο, μία ακόμα πληγή. Κάποια σημεία τα προσέχουν. Τα διάφορα παρτέρια ξεκινούν πράσινα και γίνονται κίτρινα από την εγκατάλειψη. Τόσα λεφτά πεταμένα. Έχουμε και έναν ακόμα μόνιμο αντιδήμαρχο πρασίνου από την δεξιά πλευρά της πολιτικής και έτσι μαζεύουν κι από εκεί ψηφαλάκια.

Η τηλεματική της Δημοτικής συγκοινωνίας είναι ένα ακόμα έργο που έπεσε στο κενό. Τι νόημα έχει η τηλεματική όταν δεν έχεις δρομολόγια κάθε 10 λεπτά; Οι «έξυπνες στάσεις» απλά καίνε ρεύμα αδυνατώντας να δείξουν πότε έρχεται το επόμενο λεωφορείο. Ψάξαμε στην Διαύγεια και βρήκαμε ότι έχουμε δώσει λεφτά και τηλεματική δεν έχουμε.

Η λεωφόρος Αγίου Δημητρίου είναι ένα ακόμα πείσμα. Εμείς δεν είμαστε σίγουροι εάν είναι καλή η κακή η νησίδα. Είμαστε σίγουροι ότι δεν έγινε ταυτόχρονη αποκατάσταση του συστήματος αποχέτευσης με αποτέλεσμα να μην λύσουμε το πρόβλημα της διαρροής λημμάτων. Σίγουρα όμως υπάρχει πρόβλημα με τα οχήματα έκτακτης ανάγκης και με τις παρόδιες θέσεις στάθμευσης.

Το γήπεδο που φιλοξενεί τα απορριμματοφόρα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Αυτό δεν έχει λυθεί. Η παράταξη της κας Ανδρούτσου δεν είναι σε θέση να επικαλείται την κληρονομιά του προκατόχου της. Η περίπτωση του νέου χλοοτάπητα ήταν ένα ανέκδοτο που ταλαιπώρησε ομάδες, αθλητές και γονείς επί σειρά ετών. Έτσι, λόγω αστοχίας τρέχουμε από δω κι από κει. Ταλαιπωρία μεγάλη.

Τρία νεκροταφεία φιλοξενεί ο Δήμος μας. Κι αν πεθάνεις, μάλλον θα πας στης Καλλιθέας το νεκροταφείο, που κι εκεί η γειτονιά είναι ένα τεράστιο χάλι. Τρία νεκροταφεία και χώρος στάθμευσης απορριμματοφόρων σε ένα δρόμο που βρωμάει γεμάτο λακούβες. Ένας σωστός δήμαρχος κάθεται στο τραπέζι με τους Δημάρχους Νέας Σμύρνης, Παλαιού Φαλήρου, Δάφνης και Καλλιθέας, με τον περιφερειάρχη (όποιος κι αν είναι αυτός), με τον υπουργό υγείας και θέτει το πρόβλημα και απαιτεί λύση σε κεντρικό επίπεδο. Αυτή η έκταση είναι ένας ακόμα Ασύρματος και η ανάπλασή της θα αναβάθμιζε ακόμα περισσότερο τα νότια προάστια. Καθόμαστε σαν το Βούδα και περιμένουμε. Περιμένουμε τι;

Η ίδια στρατηγική απαιτείται για το ρέμα της Πικροδάφνης. Υπάρχει τρόπος να αναδείξεις το ρέμα αλλά εδώ αυτοί έριξαν μπετά στην όχθη και έπεφταν διαλύτες μέσα. Αυτή η υποτιθέμενη οικολογική συνείδηση δεν υφίσταται. Είναι υποκρισία. Εμείς έχουμε μία λίστα δράσεων σε πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο για το ρέμα αλλά σκοντάφτουμε στην μανία του υπεράνθρωπου που ισχυρίζεται ότι μόνο αυτός παράγει καλές ιδέες. Οπότε, αν πεις εσύ την καλή ιδέα, θα την θάψει με το σκοπό να την εμφανίσει αργότερα ως δική του. Παλιό το κόλπο.

Το θέμα του ΔΕΔΔΗΕ είναι μία ακόμα ήττα. Σαν το Βούδα κι εδώ, περιμένουμε τους Κινέζους να κάνουν υπόγειο τον σταθμό. Τελικά ασκείται πολιτική πίεση μόνο εκεί που θέλουμε κι όχι εκεί που πρέπει. Πλήρης αποτυχία κι εδώ. Κι έτσι έχουμε ως σύνολο τέσσερεις εκτάσεις, α) ΔΕΔΔΗΕ, β) Ασύρματος, γ) Νεκροταφεία Μπραχαμίου-Δάφνης και δ) Νεκροταφεία Καλλιθέας-Νέας Σμύρνης-Παλαιού Φαλήρου να είναι σε κακό χάλι. Πόσοι δήμοι έχουν τόσο μεγάλες εκτάσεις για ανάπλαση και απόδοση στο κοινό;

Η Δημοτική βιβλιοθήκη είναι κάτι λιγότερο από υποτυπώδης. Δεν είναι κακό να μην μπορείς να γεννήσεις μία ιδέα. Μπορείς να πας στη Βέροια να δεις και να μιλήσεις με αυτούς που την τρέχουν. Τι να εξηγήσουμε τώρα περί ψηφιοποίησης, περί τεκμηρίωσης του τόπου μας με υλικό από πάσα πηγή; Τι να εξηγήσουμε για το ποιος είναι ο κατάλληλος χώρος; Το έχουμε πει. Είναι το 1^ο Δημοτικό Σχολείο και τέλος. Δεν θα πούμε άλλα. Θα τα πούμε σε όσους γνωρίζουν καλά ότι δεν είναι ξερόλες.

Το τελευταίο συμβάν με μπιλιέτα του Δήμου ακόμα και σε πεθαμένους ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν ξέρουμε γιατί έγινε, αλλά μας δίνει την εντύπωση ότι από λεφτά δεν πάει καλά ο Δήμος, οπότε μοιραία ο κόσμος νομίζει ότι επικρατεί η στρατηγική «μάζευε κι ας είν’ και ρώγες».

Αφήνουμε πίσω τα χορευτικά επί COVID-19 που για εμάς δεν έγινε και κάτι σοβαρό ως προς τον κίνδυνο μετάδοσης του κορωνοϊού. Μας ενόχλησε η απολογία «ήταν αυθόρμητο κι όχι ανεύθυνο» και ότι «στο δημαρχείο είμαστε σαν μία οικογένεια». Για εμάς ήταν μία πράξη βλαχο-ελιτισμού που ήθελε να μας δείξει ότι «εγώ μπορώ να χορεύω, εσείς όχι». Πλήρης απουσία ενσυναίσθησης.

Για την δράση που αφορά θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν θα πούμε κάτι. Απλά θα πούμε ότι ασχολείται με θέματα που δεν είναι της αρμοδιότητάς της. Αν θέλει, ας γίνει υπουργός εξωτερικών.

Μετά από 13 χρόνια μίας διοίκησης, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στα πρόσωπα, βρισκόμαστε σε κατάσταση βαρεμάρας, κυνισμού και λήθης.

Η λύση είναι μία. Όχι στην Ανδρούτσου. Αν νικήσει η Ανδρούτσου είναι το τέλος του Μπραχαμίου.