Στο Μπραχάμι μιας άλλης εποχής Νο 5…Κρασοβάρελα

Αρχείο: Γιώργου Παυλάτου – Σχόλιο: Βαγγέλης Γκουγκουλής

❀❀❀

 1958 – Tαβέρνα Διονύση Παυλάτου.

Από αριστερά: Χρ. Τσούμος, Νίκος Μαλτέζος, Διονύσης Παυλάτος, Δημήτρης Πλουμπίδης, Αλεξανδρος Καρναχωρίτης.

Στο βάθος η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής.

…Αυγουστο μήνα, έβγαζαν όλοι τα βαρέλια στο δρόμο, στη Θουκυδίδου. Τα τοποθετούσαν πάνω σε μεγάλα λατάκια, έβγαζαν τα πάνω τσέρκια, έμπαιναν μέσα και με καυτό νερό και συρματόβουρτσες τα καθάριζαν, έβγαζαν τα κατακάθια,το σώσμα…

Γέμιζε ο δρόμος από πάνω μέχρι κάτω αρώματα, το χώμα ρούφαγε, κρατούσε ότι ήθελε, και το ανέδυε πάλι με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου τονίζοντας λες έτσι, τη συνέχεια του παληού με τη σπονδή του πρώτου πίρου…

Τα βαρέλια στεγνώνανε, κι ο κυρ Βαγγέλης, παληός Σαντορινιός βαρελάς, τα καλαφάτιζε με ιδιαίτερη μαεστρία και μεράκι…

Ύστερα, και μέχρι τα τέλη του ΄59-60 έρχονταν τα κάρα από τα Μεσόγεια, γέμιζαν τα βαρέλια με μούστο, βοηθούσαμε στις ιερές μεταγγίσεις, παίρναμε σαν αντί-δωρο 2-3 κιλά μούστο για τη μουσταλευριά.

Πολλές φορές, πηγαίναμε στο υπόγειο του μπάρμπα Μήτσου, ακούγαμε τις φυσαλίδες της ζύμωσης, χαϊδεύαμε τα βαρέλια, τα αριθμούσαμε…

 απόσπασμα από την ανάρτηση των imaginistes…«Άρωμα ρετσίνας»

https://imaginistes.wordpress.com/2017/10/20

Ιωάννη  Πολέμη  (1862- 1924).«Νερωμένο κρασί»

❀❀❀

«…Καταραμένε κάπελα / και κλέφτη ταβερνιάρη,

τι το νερώνεις το κρασί / και πίνω απ’ το ξανθό

και πίνω από το κόκκινο / κι από το γιοματάρι

κι από το σώσμα το τραχύ/ πίνω και δεν μεθώ…».