Σελίδες ημερολογίου…51 – Από τη συγκομιδή λέξεων στη συγκομιδή ψυχών

του Μιχάλη Δήμα

 

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014. Ρεμούτσικο. Μέρος οικείο και αγαπημένο. Βραδάκι. Όλα έτοιμα για να αρχίσει η γιορτή της Συγκομιδής. Τρία κόκκινα τριαντάφυλλα στολίζουν το τραπέζι. Ο Κώστας στο σκαλί που χωρίζει το Α από το Β. Απέναντί μου οι imaginistes και στα τραπέζια κόσμος πολύς.

 

Πρώτη μου φορά κάθομαι μπρστά σε μικρόφωνο. Το τρακ, η συγκίνηση και τα τσίπουρα μου έχουν αλλοιώσει τη φωνή. Αναγιγνώσκω τρεκλίζοντας. Καθαρίζουν όμως οι παρακαθήμενες Αλεξάνδρα και Ειρήνη. Στο Ζεϊμπέκικο του Σαββόπουλου τα πήγα πιστεύω πολύ καλύτερα. Μίλησα με το σώμα…

 

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015. Θα πάρω πάλι το δρόμο για το Μαραθώνα. Είμαι κατά κάποιο τρόπο μαραθωνοδρόμος, έστω και εποχούμενος. Ήρεμο αττικό τοπίο λουσμένο στην αιθρία του αττικού φωτός. Αρμονία και συμμετρία γραμμών, κλασική ισορροπία. Ξεκινάω λοιπόν κάθε πρωί, για μια διαφορετική συγκομιδή και οφείλω να ομολογήσω, ότι η ευλογημένη αττική γη μού την προσφέρει πλουσιοπάροχα.

Συγκομιδή παιδιών, συγκομιδή ψυχών. Και ο μπαξές έχει απ’ όλα, εκτός από τα αμπέλια και τις ελιές εκατέρωθεν του δρόμου. Καθρεφτίζομαι, λοιπόν, μες στον μπαξέ των παιδικών και εφηβκών προσώπων. Αλλά και αυτά με ακτινογραφούν. Με ζυγίζουν. Μετρούν τις αντοχές μου, τις ανοχές μου, υπολογίζουν τις διαθέσεις μου. Παιδιά που κάποια απ΄αυτά, ίσως να μη γνωρίσανε ποτέ το χάδι, το χαμόγελο και τον καλό το λόγο. Όχι δεν είναι οι βαθμοί που περιμένουν τόσο, άλλωστε και τα ίδια γνωρίζουν πόσο ανεπαρκή είναι, όσο κάτι απ’ τη δική μου την ψυχή και τη δική μου έγνοια. Δεν ξέρω αν τους τα δίνω όσο θέλουν. Μα όσο μπορώ σκύβω. Σκύβω και μαζεύω, ό,τι αυτά μου δίνουν…

 

… και λίγους στίχους που χρωστάω σε μια ψυχή, μια και σήμερα γιορτάζουν οι γυναίκες. Της Μιχαλούς, λοιπόν, και της κάθε Μιχαλούς…

 

ΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΥΣ

Όλα τα λάθη ανθρώπινα
πικρό ποτήρι το ’πινα
ισόβια, γουλιά γουλιά
αργά και υπομονετικά
όπως τη νικοτίνη.

………………

Για όσα λάθη έκανα
κανέναν δεν κατέκρινα
τα πλήρωσα τοις μετρητοίς
όπως πληρώνουν οι αφελείς
δεν ήμουνα σαΐνι.

……………..

Δεν ξέρω αν μετάνιωσα
με τους παπάδες μάλωσα.
Τώρα της Μιχαλούς χρωστώ
μα αυτή τα γράφει στο γυαλό
τα χρέη το κύμα σβήνει.

…………………….

Μόνο αυτή με νοιάζεται
και κάνει πως δεν βλέπει
κάνει τα μάτια τα στραβά
και τα ξινά κάνει γλυκά
αφού φοράει διπλά γυαλιά
κι όλο κασκόλ μου πλέκει.

Αναδημοσίευση από imaginistes 9/3/15