Κ. Π. Καβάφης, 29 Απριλίου 1863 – 29 Απριλίου 1933

της Αλεξάνδρας Λαμπροπούλου

 Η ποίηση όπου και αν είσαι, θα σε βρει…

❀❀❀

Μπορεί…. Όλοι οι ποιητές ίσως έρθουν κάποια στιγμή της ζωής σου να σε βρουν, αλλά ο ολιγόλογος Καβάφης; Αυτός δεν θα έρθει ποτέ! Ο Κωνσταντίνος δεν καταδέχεται να χτυπήσει την πόρτα κανενός. Πρέπει να πας ο ίδιος, θαρραλέα να τον βρεις, και να ‘σαι έτοιμος από καιρό να αξιωθείς την ποίησή του.

Και όσο τον ψάχνεις, τόσο κρύβεται. Όσο και αν περιπλανηθείς στα κακόφημα σοκάκια της Αλεξάνδρειας που έζησε, για να τον βρεις, δεν είναι εκεί. Πρέπει να πας ως μέσα στη Βακτριανή, στο Γρανικό, την Αντιόχεια και τη Συρία, ψάχνοντας τα ίχνη που σκόρπισε.

Πληροφορίες για αυτόν θα πάρεις από τον Έρμιππο, τον Μύρη, τον Ιάσωνα Κλεάνδρου, τον Λάνη αλλά και τον Αριστομένη υιό του Μενελάου. Μην σε μπερδέψουν. Ο καθένας θα σου πει άλλη ιστορία και περιγραφή.

Άλλος πως είναι ένας άνεργος και ζει από το τάβλι και τα δανεικά στην κάμαρά του την πτωχική και πρόστυχη. Άλλος πως στα καπηλειά και τα χαμαιτυπεία της Βηρυτού κυλιέται. Άλλος πως φορά μια κανελιά φθαρμένη φορεσιά και άλλος πως είναι Ελληνοντυμένος με περουζέδες στολισμένος, και το σώμα του ευωδιασμένο με μύρο γιασεμιού.

 Ο Καβάφης δεν υπήρξε θνητός. Ήρθε στον κόσμο τούτο σαν γλύπτης. Έφτιαξε έναν κήπο με τα αγάλματα του και ζει εκεί μέσα αθάνατος.

Δεν εδεσμεύθηκε. Τελείως αφέθηκε και επήγε…

 

Θέατρον της Σιδώνος (400 μ.X.)

Πολίτου εντίμου υιός —            προ πάντων, ευειδής

έφηβος του θεάτρου,        ποικίλως αρεστός,

ενίοτε συνθέτω        εν γλώσση ελληνική

λίαν ευτόλμους στίχους,        που τους κυκλοφορώ

πολύ κρυφά, εννοείται —         θεοί! να μην τους δουν

οι τα φαιά φορούντες,        περί ηθικής λαλούντες —

στίχους της ηδονής        της εκλεκτής, που πηαίνει

προς άγονην αγάπη        κι αποδοκιμασμένη.