Προσέγγιση στην εικαστική τέχνη…Νίκος Εγγονόπουλος, Κ.Π.Καβάφης, 1948

Εγγονόπουλος Nίκος

Σύντομος Βιογραφία του Ποιητού Kωνσταντίνου Kαβάφη (και του καθενός μας – άλλωστε)

❀❀❀❀❀❀❀

…δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. K. KABAΦH H πόλιςνταλγκαδιασμένος και βαρύς γυρνάει τα στενορρύμια της πολιτείας της άχαρης που τρώει τα σωθικά τουσ’ αυτήν εδώ γεννήθηκε σ’ αυτή θε ν’ αποθάνη εδώ πίκρες τον πότισαν κρουνηδόν εδώ τον βασανίσαν μόνος του πίστεψε – φορές – πως τη χαράν ευρήκε σπανίως κάποτε θέλησε κι’ αυτός κάπου μακρυά να φύγη μα εκατέβη στο γιαλό και δεν είχε καράβι

(από το Στην Kοιλάδα με τους Pοδώνες, Ίκαρος 1992)

 

Επιλογή έργων – Επιμέλεια κειμένων Αλεξάνδρα Λαμπροπούλου

 

Ο αγαπημένος ποιητής του Εγγονόπουλου, αποδίδεται από μια φωτογραφία που του έδωσε ο Τόμπρος, όταν ο Καβάφης ήταν άρρωστος στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού. «Ήταν πολύ καταπονημένος – γράφει ο Εγγονόπουλος – αλλά είχε μια φλόγα μέσα του, αυτή τη θεϊκή φλόγα. Και αυτή τη φωτογραφία δεν ήθελα να την αφήσω έτσι και με τον πίνακα μου την καθάρισα».
Ο ποιητής παριστάνεται ανφάς, μέχρι τη μέση, με πλούσια μαλλιά και χαρακτηριστική χειρονομία με το αριστερό χέρι. Φοράει μεγάλο πράσινο μαντίλι στο λαιμό και καρό κόκκινο σακάκι. Το πρόσωπο του πλάθεται με τη βυζαντινοπρεπή τεχνική των λευκών γραμμών που χαρακτηρίζει τα φυσιογνωμικά του γνωρίσματα. Πίσω υπάρχει τμήμα τοιχογραφίας με άνδρα πού κρατάει ειλητό, με το κείμενο: «Δόκιμε Σοφιστή που απέρχεσαι εκ Συρίας και περί Αντιοχείας σκοπεύεις να συγγράψεις» και είναι οι δυο πρώτοι στίχοι του καβαφικού ποιήματος “Σοφιστής απερχόμενος εκ Συρίας”, ως μια τιμητική επίκληση του θείου στον “δόκιμο” ποιητή μέσα από τα ίδια του τα λόγια.
Ο Εγγονόπουλος είχε πολλές αναφορές και επηρεασμούς από το έργο του Κ.Π. Καφάφη, τον οποίο και είχε 2ο στη λίστα των αγαπημένων του ποιητών μετά το Σολωμό. Εξάλλου έχει δηλώσει για τον άδικο κατατρεγμό του για την ομοφυλοφιλία του και την ταλαιπωρία που υπέστη από τους ανταγωνισμούς της συντεχνίας του: “Του Καβάφη τού είχαν αλλάξει τα φώτα οι βλάκες”, “Πρέπει να χύνουμε δάκρυα, πολλά δάκρυα γι’ αυτά που τράβηξε”.