Επιβλητικοί Φάροι και ταπεινοί Φανοί

του Μιχάλη Δήμα

 

Σάββατο 17 Αυγούστου 2024. Όταν ταξίδευε με τον Κανάρη στο Π/Ν, πριν πολλά χρόνια, σίγουρα είχε δει πολλούς Φάρους. Τότε δεν είχε δώσει και τόση σημασία στην παρουσία τους. Κι όμως χωρίς αυτούς τη νύχτα η πλεύση των καραβιών είναι πολύ δύσκολη έως αδύνατη. Πόσα θα είχαν γκρεμοτσακιστεί πάνω σε βράχια ή θα έχαναν το δρόμο τους. Επιβλητικές κατασκευές, οι Φάροι, χτισμένοι σε ακρωτήρια και σε κατάλληλα σημεία, αποτελούν μια αναπαλλοτρίωτη κληρονομιά για την πατρίδα του και ιδίως οι παλιότεροι. Η Ελλάδα λόγω των πολλών νησιών αλλά και λόγω της πλούσιας ηπειρωτικής ακτογραμμής διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα Φάρων. Σήμερα βέβαια οι περισσότεροι λειτουργούν χωρίς να είναι απαραίτητη η ανθρώπινη παρουσία αφού είναι αυτόματοι. Παλιότερα όμως οι φαροφύλακες ήταν αυτοί που έδιναν ζωή στο φως του Φάρου, μια διαδικασία  επίπονη που απαιτούσε ακρίβεια και ειδικές δεξιότητες. Η απομονωμένη και σκληρή ζωή των Φαροφυλάκων έχει εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς.

 

Πολλοί λοιπόν οι Φάροι που έχει δει. Λίγους όμως είδε αναμμένους νύχτα να στέλνουν τις σωτήριες αναλαμπές τους μίλια μακριά και να προειδοποιούν για κινδύνους. Κλεισμένος στον ασύρματο, στις βάρδιες εν πλω, άκουγε μόνο τα τηλέτυπα να οργιάζουν. Στη γέφυρα όμως σηματωροί και αρμενιστές είχαν αυτό το προνόμιο να βλέπουν πρώτοι από μακριά το φως τους. Και σίγουρα αυτή η περιοδικότητα των αναλαμπών πιστεύει θα τούς μάγευε. Δεν έχει επίσης αξιωθεί να επισκεφτεί κάποιον, να νιώσει τη γοητεία του από κοντά. Όποτε όμως κατηφορίζει στη μαρίνα του Αλίμου, πάντα κάνει το τάμα του μέχρι τον ταπεινό Φανό στην είσοδο του λιμανιού και ας κουράζεται λιγάκι…