Μέθανα…Μπραχάμι

Μια φορά κι έναν καιρό ένα φθινοπωριάτικο σούρουπο στην παραλία του Αγίου
Κοσμά. φτάνει μία μαούνα μεθενίτικη. Είχε ξεκινήσει με την αυγή από το λιμανάκι
του Αγίου Γεωργίου, επίνειο της Κουνουπίτσας μπορείς να το πεις, φορτωμένη
ανθρώπους, γονείς και μικρά παιδιά, όλοι τους ανέκφραστοι και αμίλητοι. Δίπλα
τους ακουμπισμένα κοφίνια και σακούλια, όλο το βιός. Αυτή τη φορά κουβαλάει
Καραμπαμπαίους, το Νίκο τον Καράμπαμπα και όλο το ασκέρι του, γυναίκα και 6
παιδιά. Τι να περιμένει κανείς από τα Μέθανα; Πέτρα πάνω στην πέτρα. Φτώχεια
και των γονέων, φτώχεια ατέλειωτη. Βρωμολίμνη, Κουνουπίτσα, Άγιοι Θεόδωροι,
Μακρύλογγος, Μούσκα, Μεγαλοχώρι, Κυψέλη, Καμένη Χώρα, ίδια κι
απαράλλαχτα παντού.
Μια βάρκα γεμάτη όνειρα και προσδοκίες, ανησυχίες και αγωνία. Ποιος θα τους
περιμένει, τι θα βρουν, που θα περάσουν τη νύχτα με τόσα παιδιά. Για αύριο,
έχει ο Θεός, μέρα ξημερώνει. Τον τόπο προορισμού τον ξέρουν, το Μπραχάμι,
εκεί δεν μένουν και οι άλλοι, οι συγγενείς και συμπατριώτες; Όλοι δικοί, φίλοι,
γνώριμοι. Τους περιμένει ο Τάσος ο Μαλτέζος, συγγενής φευγάτος πιο πριν από
τα Μέθανα, να τους πάει στο κτήμα του Πετούση.
Έτσι θα μπορούσε να ξεκινήσει η ιστορία του δήμου Αγίου Δημητρίου, του
Μπραχαμίου για τους παλιούς κατοίκους. Σαν παραμυθάκι, κουβάρι που
ξετυλίγεται μέσα στο χρόνο. Εικόνες από το παρελθόν, ζωντανές αναμνήσεις,
άνθρωποι, οικογένειες, σχέσεις, γη, δουλειά. Πιο πολύ ανάγκη για επιβίωση,..

Το παραπάνω κείμενο είναι αντίγραφο της πρώτης σελίδας του Ιστορικού Λευκώματος «ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΡΑΧΑΜΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ» Εικόνες από το παρελθόν του ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ

❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀

του Χρήστου Πιπίνη

Θα μπορούσε να ήταν ένα πολύ γλυκό παραμύθι για το ταξίδι της ζωής των παππούδων και των και γιαγιάδων
μας που αναζητώντας μια καλύτερη ζωή εγκατέλειψαν τις εστίες τους και έφτασαν σ’ έναν νέο τόπο όπου
εναπόθεσαν τις ελπίδες τους. Θα μπορούσε να ήταν λοιπόν ένα παραμύθι , μόνο που οι παλιές φωτογραφίες που
φυλάμε σαν εικονίσματα, μας ζωντανεύουν τις μνήμες, μας ταξιδεύουν στο παρελθόν, μας αφήνουν με
γλυκόπικρες αναμνήσεις, μας κυνηγούν σαν φαντάσματα από το παρελθόν, εξάπτουν τη φαντασία μας και
δημιουργούν απορίες.

Η φωτογραφία που παραθέτουμε έχει κατά τη γνώμη μας πολύ μεγάλη ιστορική αξία γιατί θα μπορούσε να ήταν
ο αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορίας που φαντάστηκε επηρεασμένος από τις διηγήσεις των παλαιοτέρων
Μπραχαμιωτών ο συγγραφέας Βασίλης Καρδάσης, όταν έκανε την έρευνα για το Λεύκωμα του Δήμου.
Έρχεται λοιπόν η παρακάτω φωτογραφία να μας αποδείξει του λόγου το αληθές. Το πλεούμενο που βρίσκονται
οι εικονιζόμενοι θα μπορούσε να ήταν η μαούνα που τους φέρνει από τα Μέθανα στην παραλία του Αγ. Κοσμά ν’
ανταμώσουν τον σύζυγο και πατέρα Τάσο Μαλτέζο πρώτο κοινοτάρχη του Μπραχαμίου, όπως τόσο γλαφυρά
περιγράφει ο Β. Καρδάσης, γιατί περιμένει κάποια μέλη της οικογένειας του που έρχονται, ίσως, από το
γενέθλιο χωριό των Μεθάνων. . . η γυναίκα του , κυρία Προέδρου, θα τη λέγαμε σήμερα και η κόρη του που
ακουμπάει στοργικά το αριστερό της χέρι στον ώμο της μάνας της, γνωστή ως «η Νιάρχαινα» που διαχειριζόταν
(παρ’ ότι γυναίκα) για πολλά χρόνια και με μοναδικό τρόπο, το καφενείο της απέναντι από την παλιά εκκλησία
του Αγ. Δημητρίου (υπάρχει και λειτουργεί ακόμη και σήμερα).

Το Μπραχάμι είναι οι οι άνθρωποι του, τα σταυροδρόμια του, οι εκκλησίες του, τα μπακάλικά του, τα
περίπτερα, οι ταβέρνες, τα κουρεία, τα καφενεία, οι αυλές…Ας τα τιμήσουμε. Ας φτιάξουμε επιτέλους ένα χώρο
που θα στεγάσει ό,τι έχει σχέση με την παράδοση του τόπου. Για πολλοστή φορά, επαναφέρουμε την πρότασή
μας για αξιοποίηση του Α΄Δημοτικού Σχολείου της οδού Τατάκη, του παλιότερου, μετά την κατεδάφιση του
Σκαβάντζου, κτηρίου της συνοικίας μας, με τη δημιουργία Λαογραφικού μουσείου, Μουσείου Δημοτικού
Σχολείου, Συνεδριακού Κέντρου, θερινού σινεμά στην αυλή του…Ας αποκτήσει επιτέλους αυτός ο τόπος Ο Ρ Α Μ Α