*ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΙΔΟΣ ΜΟΥΣΕΙΑΚΟ.
*(ΚΑΙ ) ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ.
***
του Γιώργου Λιακόπουλου
Τόσα μουσεία φτιάχτηκαν και ακόμη δεν μπόρεσαν να τοποθετήσουν σε ένα από αυτά το είδος του λαϊκού πολιτισμού που λέγεται ρεμπέτικο!
Δεν μπόρεσαν γιατί αυτή η λαϊκή μουσική (το ρεμπέτικο όπως συνηθίζεται να λέγεται) δεν «προσφέρει» καθώς φαίνεται τα δικά της «ωραία ερείπια».
Και πως να έχει «ωραία ερείπια» αφού η φάτνη που γεννήθηκε ήταν οι φυλακές και οι τεκέδες;
Εκείνα τα «ερείπια» που έχουν απομείνει είναι ένας μπαγλαμάς , αργότερα ένα μπουζούκι, ένα τενεκεδένιος αργιλές – που η τσίκα του έκαιγε το «άγιο ξεχαστήρι»..- και αϊντε και ένα ζουνάρι μαζί με ένα κεχριμπαρένιο κομπολόϊ!
Βέβαια αυτά τα «ερείπια» δεν μπορούν από μόνα τους να εξαντλήσουν όσα περιγράφονται από αυτή τη λαϊκή ποίηση ..!
Γιατί πίσω από αυτή τη σπουδαία δημιουργία των ρεμπέτικων κοσμημάτων ,υπήρξαν φωτισμένοι καλλιτέχνες/υφαντές που συνέθεσαν τραγούδια της καρδιάς, της αγάπης, του έρωτα και του πάθους !
Συνέθεσαν τραγούδια αυθεντικά ,πηγαία και άμεσα !
Τραγούδια που εξέφρασαν την πιο γνήσια μερίδα του λαού!
Τραγούδια που φέρνουν την επίδραση της βυζαντινής μουσικής!
Τραγούδια που αποτελούν τη συνέχεια των δημοτικών και συνιστούν μαζί με αυτά ένα τμήμα της ελληνικής παράδοσης!
* Δέχτηκε σκληρή επίθεση και κατηγορήθηκε το ρεμπέτικο κυρίως από ένα μέρος προοδευτικών (δυστυχώς ) καλλιεργημένων εκείνης της εποχής (από το 1937-1960 και λίγα ακόμη χρόνια) υποστηρίζοντας ότι, τα ρεμπέτικα εκφράζουν πρωτόγονα ένστικτα , αισχρά πάθη και διαχέουν μια αρρωστιάρικη ατμόσφαιρα !
Προσέθεσαν και άλλη μία κατηγόργια: τα ρεμπέτικα επειδή τα τραγουδάνε στους τεκέδες μπορεί να μολύνουν και να δηλητηριάζουν το λαό πνευματικά, ψυχικά και σωματικά ! Και ως εκ τούτου οι χρήστες του ρεμπέτικου να μην είναι σε θέση να συμμετάσχουν στην επανάσταση του προλεταριάτου με σκοπό την ανατροπή του νόμου της «εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο» ( βλ Μαρξ )
ΥΓ: Θα δοθούν αναλυτικά στοιχεία από τις ανακοινώσεις πολιτικών κομμάτων, αποδελτιώσεις (καταγραφές/πηγές) περιοδικών ,εφημερίδων όπως : «Ριζοσπάστης » «Αυγή » «Επιθεώρηση Τέχνης» «Το Σύγχρονο Λαϊκό τραγούδι», «τα Νέα» , το «Έθνος «,»Ελεύθερα Γράμματα», «καινούργια εποχή «,»έρευνα » ,»Καθημερινή » Ελεύθερη Ελλάδα», «Νέα Γενιά»,»Νέοι καιροί» ,»Βραδυνή» κλπ κλπ
* από τις εκπομπές που θα πραγματοποιηθούν στο ραδιόφωνο των imaginistes ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ.
* ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΟΡΙΣΕΙ ΩΣ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ ΕΙΔΟΣ….!!
Γιάννης Τσαρούχης, «Ζεϊμπέκικο στην Ακτή» (1978)
imaginistes 